Kedidili (İngilizce: Ladyfinger, romanize: Leydifingır veya Napoli bisküvisi olarak bilinir; ayrıca İtalyanca: savoiardi, romanize: savo-yardi ya da Fransızca: boudoirs, romanize: buduar ile de anılır. Un, şeker, yumurta ve vanilya ile yapılan 3 cm kalınlığında ve 5–6 cm uzunluğunda bir tür bisküvi.[1][2]
Tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]Kedi dili bisküvilerinin 14. yüzyılda Savoy Sarayı’nda ortaya çıktığı ve Fransa Kralı’nın ziyareti vesilesiyle üretildiği belirtilmektedir. Bu bisküviler, özellikle sarayın genç üyeleri tarafından beğenilmiş ve yerel mutfağın bir örneği olarak misafirlere ikram edilmiştir.[3]
Tarif
[değiştir | kaynağı değiştir]- 6 çorba kaşığı un
- 6 çorba kaşığı şeker
- 5 yumurta
- Yarım paket vanilya
- Limon veya portakal kabuğu rendesi
- Pudra şekeri
Hazırlanışı
[değiştir | kaynağı değiştir]Yumurtanın sarısı akından ayrılır. Yumurta sarılarının içine şeker, vanilya ve limon kabuğu rendesi konulup tel çırpıcı ile açık sarı renk alıncaya kadar hızlıca çarpılır. Yumurta aklarının içine ise bir tutam tuz konup tel çırpıcı ile katı kar haline getirilir.
Un elenir ve ilk karışımın içine konulup hafifçe karıştırılır ve arkasından hemen diğer ak karışımı da konulup beraberce kısa süreli karıştırılır. Sulanmaması için çok fazla karıştırılmamalıdır.
Yanmaz kâğıt yayılmış tepsiye huni haline getirilmiş naylon torbadan aralıklı olarak 5-6 santimetre uzunlukta sıkılır. Üzerine hafif pudra şekeri serpilerek hafif sıcaklıkta bir fırında açık pembe renge gelene kadar pişirilir.
- ^ "KEDİ DİLİ BİSKÜVİ". İnci Tadında. 18 Kasım 2014. 21 Haziran 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2025.
- ^ Glasse, Hannah; Wilson, Maria (1800). The Complete Confectioner, Or, Housekeeper's Guide to a Simple and Speedy Method of Understanding the Whole Art of Confectionary (İngilizce). J. D. Dewick, Westmoreland Buildings, Aldersgate Street, and sold by R. Dutton, Birchin Lane; West and Hughes, Paternoster-Row; and all other booksellers. s. 192.
- ^ "Il Savoiardo: un biscotto di nobili origini". I Genuini (İtalyanca). 10 Kasım 2017. 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2024.