Wyróżnik wielomianu

Wyróżnik wielomianuwyrażenie zbudowane ze współczynników danego wielomianu i mające następującą własność: jego wartość jest równa zero wtedy i tylko wtedy, gdy wielomian ma pierwiastki wielokrotne[1].

Definicja

Niech K {\displaystyle K} będzie dowolnym ciałem (niekoniecznie liczbowym), zaś p {\displaystyle p} wielomianem jednej zmiennej o współczynnikach z ciała K , {\displaystyle K,} co zapisujemy p K [ x ] . {\displaystyle p\in K[x].} Symbol K [ x ] {\displaystyle K[x]} oznacza pierścień wielomianów o współczynnikach z K . {\displaystyle K.}

Wyróżnik wielomianu stopnia n 1 {\displaystyle n\geqslant 1}

p ( x ) = a n x n + a n 1 x n 1 + a n 2 x n 2 + + a 1 x + a 0 , {\displaystyle p(x)=a_{n}x^{n}+a_{n-1}x^{n-1}+a_{n-2}x^{n-2}+\ldots +a_{1}x+a_{0},}

to element ciała K {\displaystyle K} (więc liczba, gdy ciało jest liczbowe)

D ( p ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a n n k 2 R ( p , p ) , {\displaystyle D(p)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a_{n}^{n-k-2}R(p,p'),\quad {}} gdy p 0 {\displaystyle p'\neq 0}

i       D ( p ) = 0 , {\displaystyle {}\ \ \ D(p)=0,\quad {}} gdy p = 0 , {\displaystyle p'=0,}

gdzie R ( p , p ) {\displaystyle R(p,p')} to rugownik wielomianu p {\displaystyle p} i jego pochodnej p , {\displaystyle p',} zaś k {\displaystyle k} jest stopniem pochodnej p . {\displaystyle p'.}

Jeżeli p = 0 , {\displaystyle p'=0,} to wielomian p {\displaystyle p} ma pierwiastki wielokrotne[a], i stąd postać drugiej części definicji.

Jeżeli stopień n {\displaystyle n} wielomianu p {\displaystyle p} nie jest wielokrotnością charakterystyki χ ( K ) {\displaystyle \chi (K)} ciała (na przykład gdy χ ( K ) = 0 {\displaystyle \chi (K)=0} ), to k = n 1 , {\displaystyle k=n-1,} a wyrażenie a n n k 2 R ( p , p ) {\displaystyle a_{n}^{n-k-2}R(p,p')} przyjmuje postać a n 1 R ( p , p ) , {\displaystyle a_{n}^{-1}R(p,p'),} a jeżeli jest wielokrotnością i p 0 , {\displaystyle p'\neq 0,} to k < n 1. {\displaystyle k<n-1.}

W pierwszym przypadku rugownik R ( p , p ) {\displaystyle R(p,p')} jest wyznacznikiem następującej macierzy Sylvestera stopnia 2 n 1 : {\displaystyle 2n-1{:}}

[ a n a n 1 a n 2 a 1 a 0 0 0 0 a n a n 1 a n 2 a 1 a 0 0 0 0 0 a n a n 1 a n 2 a 1 a 0 n a n ( n 1 ) a n 1 ( n 2 ) a n 2 1 a 1 0 0 0 n a n ( n 1 ) a n 1 ( n 2 ) a n 2 1 a 1 0 0 0 0 0 0 n a n ( n 1 ) a n 1 1 a 1 ] . {\displaystyle \left[{\begin{matrix}a_{n}&a_{n-1}&a_{n-2}&\ldots &a_{1}&a_{0}&0\ldots &\ldots &0\\0&a_{n}&a_{n-1}&a_{n-2}&\ldots &a_{1}&a_{0}&0\ldots &0\\\vdots &&&&&&&&\vdots \\0&\ldots &0&a_{n}&a_{n-1}&a_{n-2}&\ldots &a_{1}&a_{0}\\na_{n}&(n-1)a_{n-1}&(n-2)a_{n-2}&\ldots &1a_{1}&0&\ldots &\ldots &0\\0&na_{n}&(n-1)a_{n-1}&(n-2)a_{n-2}&\ldots &1a_{1}&0&\ldots &0\\\vdots &&&&&&&&\vdots \\0&0&\ldots &0&0&na_{n}&(n-1)a_{n-1}&\ldots &1a_{1}\end{matrix}}\right].}

Gdy oznaczymy przez P K [ x ] {\displaystyle P\subset K[x]} zbiór wszystkich wielomianów stopnia większego od 0, to wyróżnik jest funkcją D : P K , {\displaystyle D\colon P\to K,} a jej wartość na określonym wielomianie nazywa się wyróżnikiem tego wielomianu.

Oznaczmy powyższą macierz przez M n . {\displaystyle M_{n}.} Ma ona zawsze stopień 2 n 1 {\displaystyle 2n-1} (niezależnie od tego czy k < n 1 {\displaystyle k<n-1} ) i zachodzi związek det M n = a n n k 1 R ( p , p ) , {\displaystyle \det M_{n}=a_{n}^{n-k-1}R(p,p'),} więc ogólny wzór definiujący wyróżnik może być zapisany w zgrabnej postaci, obejmującej przypadek zerowej pochodnej

D ( p ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 1 a n det M n . {\displaystyle D(p)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}{\frac {1}{a_{n}}}\det M_{n}.}

Ponieważ (przy ustalonym n) do tego wzoru wchodzą jedynie współczynniki wielomianu, to naturalne jest zdefiniowanie bardziej bezpośrednich funkcji[2] Δ n : K n + 1 K {\displaystyle \Delta _{n}\colon K^{n+1}\to K} określonych tym samym wzorem co wyróżnik.

Δ n ( a n , , a 0 ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 1 a n det M n {\displaystyle \Delta _{n}(a_{n},\dots ,a_{0})=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}{\frac {1}{a_{n}}}\det M_{n}\quad {}} dla n 1. {\displaystyle n\geqslant 1.}

W macierzy M n {\displaystyle M_{n}} najwyższy współczynnik a n {\displaystyle a_{n}} jest mnożnikiem pierwszej kolumny, więc można go wyciągnąć przed wyznacznik i uprościć z mianownikiem, skąd wynika, że funkcja Δ n {\displaystyle \Delta _{n}} jest wielomianem n + 1 {\displaystyle n+1} zmiennych.

Niech P n P {\displaystyle P_{n}\subset P} będzie zbiorem wielomianów stopnia n {\displaystyle n} dla n 1 , {\displaystyle n\geqslant 1,} zaś λ n : P n K n + 1 {\displaystyle \lambda _{n}\colon P_{n}\to K^{n+1}} funkcją przyporządkowującą wielomianowi p {\displaystyle p} jego współczynniki ( a n , , a 0 ) . {\displaystyle (a_{n},\dots ,a_{0}).} Ponieważ wielomian jednoznacznie wyznacza swoje współczynniki i na odwrót, to λ n {\displaystyle \lambda _{n}} jest injekcją. Wobec oczywistej równości

D | P n = Δ n λ n , {\displaystyle D|P_{n}=\Delta _{n}\circ \lambda _{n},}

funkcję Δ n {\displaystyle \Delta _{n}} również nazywa się wyróżnikiem (wielomianu stopnia n).

Możliwość wyrażenia wyróżnika przez wyznacznik macierzy o zawsze tej samej postaci, jak w ostatnim wzorze na Δ n ( a n , , a 0 ) , {\displaystyle \Delta _{n}(a_{n},\dots ,a_{0}),} oznacza, że ten wielomian ma charakter uniwersalny. Stosuje się w każdym przypadku niezależnie od ciała, charakterystyki ciała, czy stopnia pochodnej p , {\displaystyle p',} choć w pewnych przypadkach ogólne wyrażenie może się upraszczać.

W „matematyce szkolnej” (i nie tylko) stosuje się skrócony zapis, w którym litera Δ {\displaystyle \Delta } bez indeksu oznacza wartość funkcji Δ 2 {\displaystyle \Delta _{2}} (lub Δ 3 {\displaystyle \Delta _{3}} ) na współczynnikach wielomianu, co ma uzasadnienie nie przeciążaniem notacji.

Zależność od pierwiastków wielomianu

Wielomian p {\displaystyle p} stopnia n {\displaystyle n} ma dokładnie n {\displaystyle n} pierwiastków z uwzględnieniem ich krotności (być może w ciele szerszym niż K {\displaystyle K} ).

Ponumerujmy te pierwiastki w dowolny sposób: x 1 , x 2 , , x n , {\displaystyle x_{1},x_{2},\dots ,x_{n},} a wtedy p ( x ) = a n ( x x 1 ) ( x x 2 ) ( x x n ) . {\displaystyle p(x)=a_{n}(x-x_{1})(x-x_{2})\ldots (x-x_{n}).}

Kwadrat wyznacznika Vandermonda V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) {\displaystyle V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})} jest wielomianem symetrycznym swych argumentów, co gwarantuje przede wszystkim, że jego wartość nie zależy od sposobu numeracji. Wartość ta wyraża się wzorem

V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) = 1 i < j n ( x i x j ) 2 . {\displaystyle V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})=\prod _{1\leqslant i<j\leqslant n}(x_{i}-x_{j})^{2}.}

W teorii rugownika dowodzi się, że między rugownikiem wielomianu i jego pochodnej, a kwadratem wyznacznika Vandermonda jego pierwiastków, zachodzi związek

R ( p , p ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a n n + k V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) {\displaystyle R(p,p')=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a_{n}^{n+k}V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})\quad {}} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1} i k 0 , {\displaystyle k\geqslant 0,}

gdzie k {\displaystyle k} jest stopniem pochodnej p . {\displaystyle p'.}

Po wstawieniu do pierwszej definicji wyróżnika otrzymujemy

D ( p ) = a n 2 n 2 V n 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) = a n 2 n 2 1 i < j n ( x i x j ) 2 . {\displaystyle D(p)=a_{n}^{2n-2}V_{n}^{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})=a_{n}^{2n-2}\prod _{1\leqslant i<j\leqslant n}(x_{i}-x_{j})^{2}.}

Ta równość jest często traktowana jako definicja wyróżnika.

Gdy n = 1 , {\displaystyle n=1,} to nie istnieje żadna para wskaźników z i < j {\displaystyle i<j} (iloczyn po zbiorze pustym), więc D ( p ) = a 1 0 1 = 1 {\displaystyle D(p)=a_{1}^{0}\cdot 1=1} w zgodzie z pierwszą definicją. Obie definicje są więc całkowicie równoważne, jednak w nowej wyraźnie widoczna jest podstawowa własność wyróżnika. Ponadto wynika stąd, że jeżeli wielomian f R [ x ] {\displaystyle f\in \mathbb {R} [x]} ma wszystkie pierwiastki rzeczywiste, to D ( f ) 0. {\displaystyle D(f)\geqslant 0.}

Obliczanie wyróżnika

Wyróżnik wielomianu stopnia n {\displaystyle n} może być obliczony z definicji jako wyznacznik macierzy Sylvestera stopnia 2 n 1. {\displaystyle 2n-1.} Jednak można go także wyrazić jako wyznacznik pewnej macierzy symetrycznej A n {\displaystyle A_{n}} stopnia n , {\displaystyle n,} aczkolwiek o bardziej skomplikowanych wyrazach. Dowód opiera się na teorii wielomianów symetrycznych. Niżej podana jest definicja rekursyjna macierzy A n . {\displaystyle A_{n}.}

Oznaczenia i definicje pomocnicze

Oznaczmy przez I n {\displaystyle I_{n}} macierz jednostkową stopnia n . {\displaystyle n.} Definiujemy macierze J n , k {\displaystyle J_{n,k}} stopnia n {\displaystyle n} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1} i 1 k n . {\displaystyle 1\leqslant k\leqslant n.} Gdy oznaczymy współrzędne macierzy J n , k {\displaystyle J_{n,k}} przez c i , j , {\displaystyle c_{i,j},} to c n i , k + i = 1 {\displaystyle c_{n-i,k+i}=1} dla i = 0 , , n k , {\displaystyle i=0,\dots ,n-k,} zaś pozostałe współrzędne są zerami.

Przykłady J 1 , 1 = [ 1 ] = I 1 , J 2 , 1 = [ 0 1 1 0 ] , J 2 , 2 = [ 0 0 0 1 ] , J 3 , 1 = [ 0 0 1 0 1 0 1 0 0 ] , J 3 , 2 = [ 0 0 0 0 0 1 0 1 0 ] , J 3 , 3 = [ 0 0 0 0 0 0 0 0 1 ] , {\displaystyle J_{1,1}=\left[{\begin{smallmatrix}1\end{smallmatrix}}\right]=I_{1},\quad J_{2,1}=\left[{\begin{smallmatrix}0&1\\1&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{2,2}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0\\0&1\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{3,1}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&1\\0&1&0\\1&0&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{3,2}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0\\0&0&1\\0&1&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{3,3}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0\\0&0&0\\0&0&1\end{smallmatrix}}\right],\quad {}} J 4 , 2 = [ 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 ] , J 4 , 3 = [ 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0 1 0 ] . {\displaystyle J_{4,2}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0&0\\0&0&0&1\\0&0&1&0\\0&1&0&0\end{smallmatrix}}\right],\quad J_{4,3}=\left[{\begin{smallmatrix}0&0&0&0\\0&0&0&0\\0&0&0&1\\0&0&1&0\end{smallmatrix}}\right].}

Wszystkie macierze J n , k {\displaystyle J_{n,k}} są symetryczne.

W tym podrozdziale wielomiany stopnia n {\displaystyle n} będziemy zapisywali w postaci

f ( x ) = a 0 x n + a 1 x n 1 + + a n 1 x + a n , {\displaystyle f(x)=a_{0}x^{n}+a_{1}x^{n-1}+\dots +a_{n-1}x+a_{n},}   gdzie a 0 0. {\displaystyle a_{0}\neq 0.}

Definiujemy macierze B n {\displaystyle B_{n}} zależne od współczynników wielomianu stopnia n . {\displaystyle n.}

B n = a n k = 0 n 2 ( n k ) a k J n , k + 2 {\displaystyle B_{n}=a_{n}\sum _{k=0}^{n-2}(n-k)a_{k}J_{n,k+2}}   dla n 2. {\displaystyle n\geqslant 2.}

Przykłady

B 2 = a 2 k = 0 0 ( 2 k ) a k J 2 , k + 2 = a 2 ( 2 a 0 J 2 , 2 ) = a 2 [ 0 0 0 2 a 0 ] {\displaystyle B_{2}=a_{2}\sum _{k=0}^{0}(2-k)a_{k}J_{2,k+2}=a_{2}(2a_{0}J_{2,2})=a_{2}{\begin{bmatrix}0&0\\0&2a_{0}\end{bmatrix}}}
B 3 = a 3 k = 0 1 ( 3 k ) a k J 3 , k + 2 = a 3 ( 3 a 0 J 3 , 2 + 2 a 1 J 3 , 3 ) = a 3 [ 0 0 0 0 0 3 a 0 0 3 a 0 2 a 1 ] . {\displaystyle B_{3}=a_{3}\sum _{k=0}^{1}(3-k)a_{k}J_{3,k+2}=a_{3}(3a_{0}J_{3,2}+2a_{1}J_{3,3})=a_{3}{\begin{bmatrix}0&0&0\\0&0&3a_{0}\\0&3a_{0}&2a_{1}\end{bmatrix}}.}

Definicja rekursyjna

Macierze A n , {\displaystyle A_{n},} których wyznacznik jest wyróżnikiem wielomianu stopnia n {\displaystyle n} zdefiniowane są rekursyjnie. Niech A 1 = [ 1 ] . {\displaystyle A_{1}={\begin{bmatrix}1\end{bmatrix}}.} Jeżeli już określona jest macierz A n 1 , {\displaystyle A_{n-1},} to A n = L n A n L n T B n , {\displaystyle A_{n}=L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }-B_{n},} gdzie

L n = [ 1 I n 1 0 0 a n 1 0 0 0 ] , A n = [ 0 A n 1 0 0 0 1 ] , {\displaystyle L_{n}=\left[{\begin{array}{cccc|c}&&&&-1\\&I_{n-1}&&&0\\&&&&\vdots \\&&&&0\\\hline a_{n-1}&0&\dots &0&0\end{array}}\right],\quad A_{n}^{'}=\left[{\begin{array}{ccc|c}&&&0\\&A_{n-1}&&\vdots \\&&&0\\\hline 0&\dots &0&1\end{array}}\right],}

a B n {\displaystyle B_{n}} jest macierzą stopnia n {\displaystyle n} jak wyżej.

Macierz A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} (i podobnie I n 1 {\displaystyle I_{n-1}} ) zajmuje pozycję w lewym górnym narożniku, a poza wskazaną jednością, w ostatniej kolumnie i ostatnim wierszu są same zera.

Łatwo dowieść indukcyjnie, że tak zdefiniowane macierze A n {\displaystyle A_{n}} są symetryczne.

Dowód: Dla n = 1 {\displaystyle n=1} jest to oczywiste. Załóżmy w kroku indukcyjnym, że macierz A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} jest symetryczna. Z założenia indukcyjnego i określenia macierzy A n {\displaystyle A_{n}^{'}} wynika, że A n {\displaystyle A_{n}^{'}} jest symetryczna, czyli A n T = A n . {\displaystyle A_{n}^{'\operatorname {T} }=A_{n}^{'}.}

Sprawdźmy, że macierz C n = L n A n L n T {\displaystyle C_{n}=L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }} jest symetryczna.

C n T = ( L n A n L n T ) T = ( L n T ) T A n T L n T = L n A n L n T = C n . {\displaystyle C_{n}^{\operatorname {T} }=(L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} })^{\operatorname {T} }=(L_{n}^{\operatorname {T} })^{\operatorname {T} }A_{n}^{'\operatorname {T} }L_{n}^{\operatorname {T} }=L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }=C_{n}.}

Macierz B n {\displaystyle B_{n}} jest symetryczna, bo jest sumą macierzy symetrycznych J n , k {\displaystyle J_{n,k}} z pewnymi współczynnikami. Zatem A n , {\displaystyle A_{n},} jako różnica C n B n {\displaystyle C_{n}-B_{n}} macierzy symetrycznych, jest symetryczna, co kończy krok indukcyjny.

Przykłady

Przykładowe pierwsze kroki rekursji są następujące.

A 1 = [ 1 ] , {\displaystyle A_{1}={\begin{bmatrix}1\end{bmatrix}},} A 2 = L 2 A 2 L 2 T B 2 , {\displaystyle A_{2}=L_{2}A_{2}^{'}L_{2}^{\operatorname {T} }-B_{2},}

gdzie A 2 = [ 1 0 0 1 ] = I 2 , L 2 = [ 1 1 a 1 0 ] , B 2 = a 2 [ 0 0 0 2 a 0 ] . {\displaystyle A_{2}^{'}={\begin{bmatrix}1&0\\0&1\end{bmatrix}}=I_{2},\quad L_{2}={\begin{bmatrix}1&-1\\a_{1}&0\end{bmatrix}},\quad B_{2}=a_{2}{\begin{bmatrix}0&0\\0&2a_{0}\end{bmatrix}}.}

Stąd A 2 = [ 1 1 a 1 0 ] I 2 [ 1 a 1 1 0 ] [ 0 0 0 2 a 0 a 2 ] = [ 2 a 1 a 1 a 1 2 2 a 0 a 2 ] . {\displaystyle A_{2}={\begin{bmatrix}1&-1\\a_{1}&0\end{bmatrix}}I_{2}{\begin{bmatrix}1&a_{1}\\-1&0\end{bmatrix}}-{\begin{bmatrix}0&0\\0&2a_{0}a_{2}\end{bmatrix}}={\begin{bmatrix}2&a_{1}\\a_{1}&a_{1}^{2}-2a_{0}a_{2}\end{bmatrix}}.}

Zmieńmy teraz oznaczenia współczynników wielomianu f ( x ) = a 0 x 2 + a 1 x + a 2 , {\displaystyle f(x)=a_{0}x^{2}+a_{1}x+a_{2},} przyjmując a 0 = a ,   a 1 = b ,   a 2 = c , {\displaystyle a_{0}=a,\ a_{1}=b,\ a_{2}=c,\dots } itd., także dla wielomianów wyższych stopni.

Otrzymaliśmy A 2 = [ 2 b b b 2 2 a c ] {\displaystyle A_{2}={\begin{bmatrix}2&b\\b&b^{2}-2ac\end{bmatrix}}}

i możemy wyliczyć macierz A 3 = L 3 A 3 L 3 T B 3 . {\displaystyle A_{3}=L_{3}A_{3}^{'}L_{3}^{\operatorname {T} }-B_{3}.}

A 3 = [ 1 0 1 0 1 0 c 0 0 ] [ 2 b 0 b b 2 2 a c 0 0 0 1 ] [ 1 0 c 0 1 0 1 0 0 ] [ 0 0 0 0 0 3 a d 0 3 a d 2 b d ] = [ 3 b 2 c b b 2 2 a c b c 3 a d 2 c b c 3 a d 2 c 2 2 b d ] . {\displaystyle A_{3}={\begin{bmatrix}1&0&-1\\0&1&0\\c&0&0\end{bmatrix}}{\begin{bmatrix}2&b&0\\b&b^{2}-2ac&0\\0&0&1\end{bmatrix}}{\begin{bmatrix}1&0&c\\0&1&0\\-1&0&0\end{bmatrix}}-{\begin{bmatrix}0&0&0\\0&0&3ad\\0&3ad&2bd\end{bmatrix}}={\begin{bmatrix}3&b&2c\\b&b^{2}-2ac&bc-3ad\\2c&bc-3ad&2c^{2}-2bd\end{bmatrix}}.}

Licząc w ten sposób dalej, dostajemy

A 4 = [ 4 b 2 c 3 d b b 2 2 a c b c 3 a d b d 4 a e 2 c b c 3 a d 2 c 2 2 b d 4 a e 2 c d 3 b e 3 d b d 4 a e 2 c d 3 b e 3 d 2 2 c e ] , {\displaystyle A_{4}={\begin{bmatrix}4&b&2c&3d\\b&b^{2}-2ac&bc-3ad&bd-4ae\\2c&bc-3ad&2c^{2}-2bd-4ae&2cd-3be\\3d&bd-4ae&2cd-3be&3d^{2}-2ce\end{bmatrix}},}
A 5 = [ 5 b 2 c 3 d 4 e b b 2 2 a c b c 3 a d b d 4 a e b e 5 a f 2 c b c 3 a d 2 c 2 2 b d 4 a e 2 c d 3 b e 5 a f 2 c e 4 b f 3 d b d 4 a e 2 c d 3 b e 5 a f 3 d 2 2 c e 4 b f 3 d e 3 c f 4 e b e 5 a f 2 c e 4 b f 3 d e 3 c f 4 e 2 2 d f ] . {\displaystyle A_{5}={\begin{bmatrix}5&b&2c&3d&4e\\b&b^{2}-2ac&bc-3ad&bd-4ae&be-5af\\2c&bc-3ad&2c^{2}-2bd-4ae&2cd-3be-5af&2ce-4bf\\3d&bd-4ae&2cd-3be-5af&3d^{2}-2ce-4bf&3de-3cf\\4e&be-5af&2ce-4bf&3de-3cf&4e^{2}-2df\end{bmatrix}}.}

Wyróżniki odpowiednich wielomianów są wyznacznikami tych macierzy, czyli

Δ 1 ( a , b ) = det A 1 , Δ 2 ( a , b , c ) = det A 2 , , Δ 5 ( a , b , c , d , e , f ) = det A 5 . {\displaystyle \Delta _{1}(a,b)=\det A_{1},\quad \Delta _{2}(a,b,c)=\det A_{2},\;\dots \;,\;\Delta _{5}(a,b,c,d,e,f)=\det A_{5}.}

Wyróżnik wielomianu stopnia n {\displaystyle n} jest wielomianem jednorodnym stopnia 2 n 2 {\displaystyle 2n-2} zależnym od n + 1 {\displaystyle n+1} zmiennych – współczynników wielomianu.

Związek z macierzą Bezouta

Dla dwóch wielomianów f , g K [ x ] {\displaystyle f,g\in K[x]} spełniających n = max ( deg ( f ) , deg ( g ) ) 1 {\displaystyle n=\max(\deg(f),\deg(g))\geqslant 1} (jeden z nich może być zerowy, jeśli drugi ma dodatni stopień) zdefiniowana jest macierz Bezouta stopnia n . {\displaystyle n.} Zwykle oznacza się ją B n ( f , g ) . {\displaystyle B_{n}(f,g).} Niżej przytoczone są tylko podstawowe informacje o tej macierzy wystarczające dla celów niniejszego artykułu, to znaczy bez dokładnej definicji, bez wzorów określających jej współrzędne i bez własności, ponieważ szczegóły znajdują się we wskazanym artykule.

1. Współrzędne macierzy Bezouta B n ( f , g ) {\displaystyle B_{n}(f,g)} zależą od współczynników wielomianów f {\displaystyle f} i g {\displaystyle g} i wyrażają się wielomianowo przez te współczynniki, czyli należą do ciała K . {\displaystyle K.}

2. Macierz B n ( f , g ) {\displaystyle B_{n}(f,g)} jest symetryczna.

3. Istnieją jawne wzory określające jej współrzędne, a więc bez użycia rekursji i bez znajomości żadnej macierzy Bezouta niższego stopnia. Tutaj nie są przytoczone, gdyż wystarczająca jest tylko informacja, że takie wzory istnieją.

W szczególnym przypadku, gdy g = f , {\displaystyle g=f',} ( g {\displaystyle g} jest pochodną wielomianu f {\displaystyle f} ), macierz Bezouta B n ( f , f ) {\displaystyle B_{n}(f,f')} oznacza się przez B n ( f ) . {\displaystyle B_{n}(f).} W myśl powyższych określeń stopień macierzy n = deg ( f ) , {\displaystyle n=\deg(f),} więc wielomian f {\displaystyle f} musi być dodatniego stopnia.

Dalej rozważane są już tylko macierze Bezouta B n ( f ) . {\displaystyle B_{n}(f).}

Przyjmijmy takie oznaczenia współczynników wielomianu, by dla n = 1 {\displaystyle n=1} wielomian miał postać f ( x ) = a x + b , {\displaystyle f(x)=ax+b,} dla n = 2 {\displaystyle n=2} postać f ( x ) = a x 2 + b x + c , {\displaystyle f(x)=ax^{2}+bx+c,} i podobnie dla wyższych stopni.

Przykładowe macierze Bezouta wielomianów niższych stopni są następujące: B 1 ( f ) = [ a 2 ] , B 2 ( f ) = [ b 2 2 a c a b a b 2 a 2 ] , B 3 ( f ) = [ c 2 2 b d b c 3 a d a c b c 3 a d 2 b 2 2 a c 2 a b a c 2 a b 3 a 2 ] , B 4 ( f ) = [ d 2 2 c e c d 3 b e b d 4 a e a d c d 3 b e 2 c 2 2 b d 4 a e 2 b c 3 a d 2 a c b d 4 a e 2 b c 3 a d 3 b 2 2 a c 3 a b a d 2 a c 3 a b 4 a 2 ] . {\displaystyle B_{1}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}a^{2}\end{smallmatrix}}\right],\;B_{2}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}b^{2}-2ac&ab\\ab&2a^{2}\end{smallmatrix}}\right],\;B_{3}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}c^{2}-2bd&bc-3ad&ac\\bc-3ad&2b^{2}-2ac&2ab\\ac&2ab&3a^{2}\end{smallmatrix}}\right],\;B_{4}(f)=\left[{\begin{smallmatrix}d^{2}-2ce&cd-3be&bd-4ae&ad\\cd-3be&2c^{2}-2bd-4ae&2bc-3ad&2ac\\bd-4ae&2bc-3ad&3b^{2}-2ac&3ab\\ad&2ac&3ab&4a^{2}\end{smallmatrix}}\right].}

Pewien ciąg prostych przekształceń prowadzi od macierzy B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} do macierzy A n , {\displaystyle A_{n},} co stanowi związek między nimi.

Pomnożenie dowolnej macierzy przez J n , 1 {\displaystyle J_{n,1}} z lewej strony powoduje odwrócenie kolejności jej wierszy, a z prawej strony – kolejności kolumn. Gdy dana macierz jest symetryczna, to pomnożenie jej z obu stron przez J n , 1 {\displaystyle J_{n,1}} jest odbiciem względem antydiagonali.

Macierz Bezouta odbita względem antydiagonali J n , 1 B n ( f ) J n , 1 {\displaystyle J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}} może być także nazywana (przy pewnej tolerancji dla terminologii) macierzą Bezouta. To przekształcenie nie jest bardzo istotne z teoretycznego punktu widzenia, nie zmienia wyznacznika (bo det J n , 1 = ( 1 ) n ( n 1 ) / 2 {\displaystyle \det J_{n,1}=(-1)^{n(n-1)/2}} ), a ponadto w literaturze często spotyka się taką definicję macierzy Bezouta, że od samego początku ma ona tę przekształconą postać, co dodatkowo uzasadnia nazwę.

Ze wzorów na współrzędne macierzy Bezouta B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} wynika, że najwyższy współczynnik a {\displaystyle a} wielomianu jest mnożnikiem ostatniego wiersza i ostatniej kolumny, a więc pierwszego wiersza i pierwszej kolumny w macierzy J n , 1 B n ( f ) J n , 1 . {\displaystyle J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}.}

Wprowadźmy oznaczenie D n ( t ) = diag ( t , 1 , , 1 ) . {\displaystyle D_{n}(t)=\operatorname {diag} (t,1,\dots ,1).} Mnożenie przez tę macierz z lewej strony mnoży pierwszy wiersz przez t , {\displaystyle t,} a mnożenie z prawej strony mnoży przez t {\displaystyle t} pierwszą kolumnę, więc mnożenie z obu stron przez D n ( a 1 ) {\displaystyle D_{n}(a^{-1})} usuwa „nadmiarowy” czynnik. Oznaczmy nową macierz przez C n ( f ) , {\displaystyle C_{n}(f),} czyli

C n ( f ) = D n ( a 1 ) J n , 1 B n ( f ) J n , 1 D n ( a 1 ) . {\displaystyle C_{n}(f)=D_{n}(a^{-1})J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}D_{n}(a^{-1}).}

Tej macierzy nie można już nazywać macierzą Bezouta, bo ma ona nie tylko inne współrzędne, lecz także inny wyznacznik (w ogólności)

det C n ( f ) = a 2 det B n ( f ) . {\displaystyle \det C_{n}(f)=a^{-2}\det B_{n}(f).}

Na przykład

C 3 ( f ) = D 3 ( a 1 ) J 3 , 1 B 3 ( f ) J 3 , 1 D 3 ( a 1 ) = [ 3 2 b c 2 b 2 b 2 2 a c b c 3 a d c b c 3 a d c 2 2 b d ] . {\displaystyle C_{3}(f)=D_{3}(a^{-1})J_{3,1}B_{3}(f)J_{3,1}D_{3}(a^{-1})=\left[{\begin{smallmatrix}3&2b&c\\2b&2b^{2}-2ac&bc-3ad\\c&bc-3ad&c^{2}-2bd\end{smallmatrix}}\right].}

Jest ona zbliżona pokrojem do macierzy A 3 , {\displaystyle A_{3},} ale wciąż różna od niej. Kilka operacji elementarnych na wierszach i kolumnach macierzy C 3 ( f ) , {\displaystyle C_{3}(f),} nie naruszających jej symetryczności, przekształca ją w A 3 . {\displaystyle A_{3}.}

Od drugiego wiersza odejmijmy pierwszy wiersz pomnożony przez b , {\displaystyle b,} od wiersza trzeciego odejmijmy wiersz pierwszy pomnożony przez c , {\displaystyle c,} i zastosujmy analogiczne operacje do kolumn. Wreszcie pierwszy wiersz pomnóżmy przez 1 {\displaystyle -1} i pierwszą kolumnę też przez 1. {\displaystyle -1.} Macierz przekształcona jest równa A 3 . {\displaystyle A_{3}.}

W zapisie macierzowym te elementarne operacje na kolumnach są określone macierzą

F 3 = [ 1 b c 0 1 0 0 0 1 ] , {\displaystyle F_{3}={\begin{bmatrix}-1&-b&-c\\0&1&0\\0&0&1\end{bmatrix}},}

a dla wierszy jest to macierz F 3 T , {\displaystyle F_{3}^{\operatorname {T} },} czyli A 3 = F 3 T C 3 ( f ) F 3 . {\displaystyle A_{3}=F_{3}^{\operatorname {T} }C_{3}(f)F_{3}.}

Ogólnie, przy odwróconym indeksowaniu współczynników wielomianu, tzn. f ( x ) = a 0 x n + + a n , {\displaystyle f(x)=a_{0}x^{n}+\dots +a_{n},}

F n = [ 1 a 1 a n 1 1 1 ] {\displaystyle F_{n}={\begin{bmatrix}-1&-a_{1}&\dots &-a_{n-1}\\&1&&\\&&\ddots &\\&&&1\end{bmatrix}}}

i A n = F n T C n ( f ) F n . {\displaystyle A_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }C_{n}(f)F_{n}.}

Ponieważ det F n = 1 , {\displaystyle \det F_{n}=-1,} to det A n = det C n ( f ) , {\displaystyle \det A_{n}=\det C_{n}(f),} więc otrzymujemy związek pomiędzy wyróżnikiem i macierzą Bezouta

D ( f ) = a 0 2 det B n ( f ) . {\displaystyle D(f)=a_{0}^{-2}\det B_{n}(f).}

Macierz F n {\displaystyle F_{n}} jest inwolutywna, to znaczy F n 2 = I n , {\displaystyle F_{n}^{2}=I_{n},} skąd wynika, że wykonanie identycznych operacji elementarnych na macierzy A n {\displaystyle A_{n}} przekształca ją z powrotem w C n ( f ) , {\displaystyle C_{n}(f),} ponieważ

F n T A n F n = F n T F n T C n ( f ) F n F n = I n C n ( f ) I n = C n ( f ) . {\displaystyle F_{n}^{\operatorname {T} }A_{n}F_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }F_{n}^{\operatorname {T} }C_{n}(f)F_{n}F_{n}=I_{n}C_{n}(f)I_{n}=C_{n}(f).}

Zatem macierze C n ( f ) {\displaystyle C_{n}(f)} i A n {\displaystyle A_{n}} przekształcają się wzajemnie na siebie pod działaniem operacji F n . {\displaystyle F_{n}.}

Związek pomiędzy macierzą A n {\displaystyle A_{n}} i macierzą Bezouta B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} wyraża się, po uwzględnieniu wszystkich zastosowanych przekształceń, równością

A n = F n T D n ( a 1 ) J n , 1 B n ( f ) J n , 1 D n ( a 1 ) F n {\displaystyle A_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }D_{n}(a^{-1})J_{n,1}B_{n}(f)J_{n,1}D_{n}(a^{-1})F_{n}}

i na odwrót

B n ( f ) = J n , 1 D n ( a ) F n T A n F n D n ( a ) J n , 1 . {\displaystyle B_{n}(f)=J_{n,1}D_{n}(a)F_{n}^{\operatorname {T} }A_{n}F_{n}D_{n}(a)J_{n,1}.}

Choć A n {\displaystyle A_{n}} nie jest macierzą Bezouta, to widoczny jest bliski związek między nimi.

Podsumowanie
1. Macierz A n {\displaystyle A_{n}} nie musi być z konieczności obliczana rekursyjnie, bo można skorzystać ze wzorów na współrzędne macierzy Bezouta B n ( f ) {\displaystyle B_{n}(f)} i natychmiast otrzymać C n ( f ) , {\displaystyle C_{n}(f),} a następnie obliczyć A n = F n T C n ( f ) F n . {\displaystyle A_{n}=F_{n}^{\operatorname {T} }C_{n}(f)F_{n}.}

2. Dla wielomianu stopnia n {\displaystyle n} istnieją macierze stopnia n , {\displaystyle n,} których wyznacznik jest wyróżnikiem tego wielomianu i niezależnie od sposobu ich obliczenia (z użyciem rekursji lub bez niej) mogą w pewnych przypadkach ułatwiać obliczenie wyróżnika. Jest oczywiste, że można wybrać tę macierz, której wyznacznik oblicza się prościej.

Wyróżniki wielomianów stopni od 1 do 6

1. Wyróżnik wielomianu stopnia 1

f ( x ) = a x + b {\displaystyle f(x)=ax+b}
Δ 1 ( a , b ) = 1 {\displaystyle \Delta _{1}(a,b)=1}

2. Wyróżnik wielomianu stopnia 2

f ( x ) = a x 2 + b x + c {\displaystyle f(x)=ax^{2}+bx+c}
Δ 2 ( a , b , c ) = 4 a c + b 2 {\displaystyle \Delta _{2}(a,b,c)=-4ac+b^{2}}

3. Wyróżnik wielomianu stopnia 3

f ( x ) = a x 3 + b x 2 + c x + d {\displaystyle f(x)=ax^{3}+bx^{2}+cx+d}
Δ 3 ( a , b , c , d ) = 27 a 2 d 2 + 18 a b c d 4 a c 3 4 b 3 d + b 2 c 2 {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)=-27a^{2}d^{2}+18abcd-4ac^{3}-4b^{3}d+b^{2}c^{2}}

4. Wyróżnik wielomianu stopnia 4

f ( x ) = a x 4 + b x 3 + c x 2 + d x + e {\displaystyle f(x)=ax^{4}+bx^{3}+cx^{2}+dx+e}
Δ 4 ( a , b , c , d , e ) = {\displaystyle \Delta _{4}(a,b,c,d,e)=}
256 a 3 e 3 192 a 2 b d e 2 128 a 2 c 2 e 2 + 144 a 2 c d 2 e 27 a 2 d 4 + 144 a b 2 c e 2 6 a b 2 d 2 e 80 a b c 2 d e {\displaystyle 256a^{3}e^{3}-192a^{2}bde^{2}-128a^{2}c^{2}e^{2}+144a^{2}cd^{2}e-27a^{2}d^{4}+144ab^{2}ce^{2}-6ab^{2}d^{2}e-80abc^{2}de}
+ 18 a b c d 3 + 16 a c 4 e 4 a c 3 d 2 27 b 4 e 2 + 18 b 3 c d e 4 b 3 d 3 4 b 2 c 3 e + b 2 c 2 d 2 {\displaystyle +18abcd^{3}+16ac^{4}e-4ac^{3}d^{2}-27b^{4}e^{2}+18b^{3}cde-4b^{3}d^{3}-4b^{2}c^{3}e+b^{2}c^{2}d^{2}}

5. Wyróżnik wielomianu stopnia 5

    W celu zwiększenia przejrzystości wyróżnik ten (a także następny) został umieszczony w tabeli, a jego składniki
    uporządkowane leksykograficznie (jak w zapisie poprzednich wyróżników).

p ( x ) = a x 5 + b x 4 + c x 3 + d x 2 + e x + f {\displaystyle p(x)=ax^{5}+bx^{4}+cx^{3}+dx^{2}+ex+f}
Δ 5 ( a , b , c , d , e , f ) = {\displaystyle \Delta _{5}(a,b,c,d,e,f)=}
Nr Znak Czynnik Jednomian Nr Znak Czynnik Jednomian Nr Znak Czynnik Jednomian
1 + {\displaystyle +} 3125 {\displaystyle 3125} a 4 f 4 {\displaystyle a^{4}f^{4}} 21 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a 2 c d 2 e 3 {\displaystyle a^{2}cd^{2}e^{3}} 41 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 4 e 3 {\displaystyle ac^{4}e^{3}}
2 {\displaystyle -} 2500 {\displaystyle 2500} a 3 b e f 3 {\displaystyle a^{3}bef^{3}} 22 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a 2 d 5 f {\displaystyle a^{2}d^{5}f} 42 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 3 d 3 f {\displaystyle ac^{3}d^{3}f}
3 {\displaystyle -} 3750 {\displaystyle 3750} a 3 c d f 3 {\displaystyle a^{3}cdf^{3}} 23 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} a 2 d 4 e 2 {\displaystyle a^{2}d^{4}e^{2}} 43 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} a c 3 d 2 e 2 {\displaystyle ac^{3}d^{2}e^{2}}
4 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 3 c e 2 f 2 {\displaystyle a^{3}ce^{2}f^{2}} 24 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a b 3 c f 3 {\displaystyle ab^{3}cf^{3}} 44 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} b 5 f 3 {\displaystyle b^{5}f^{3}}
5 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 3 d 2 e f 2 {\displaystyle a^{3}d^{2}ef^{2}} 25 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a b 3 d e f 2 {\displaystyle ab^{3}def^{2}} 45 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} b 4 c e f 2 {\displaystyle b^{4}cef^{2}}
6 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a 3 d e 3 f {\displaystyle a^{3}de^{3}f} 26 {\displaystyle -} 36 {\displaystyle 36} a b 3 e 3 f {\displaystyle ab^{3}e^{3}f} 46 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} b 4 d 2 f 2 {\displaystyle b^{4}d^{2}f^{2}}
7 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} a 3 e 5 {\displaystyle a^{3}e^{5}} 27 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a b 2 c 2 e f 2 {\displaystyle ab^{2}c^{2}ef^{2}} 47 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 4 d e 2 f {\displaystyle b^{4}de^{2}f}
8 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 2 b 2 d f 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}df^{3}} 28 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a b 2 c d 2 f 2 {\displaystyle ab^{2}cd^{2}f^{2}} 48 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 4 e 4 {\displaystyle b^{4}e^{4}}
9 {\displaystyle -} 50 {\displaystyle 50} a 2 b 2 e 2 f 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{2}f^{2}} 29 {\displaystyle -} 746 {\displaystyle 746} a b 2 c d e 2 f {\displaystyle ab^{2}cde^{2}f} 49 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 3 c 2 d f 2 {\displaystyle b^{3}c^{2}df^{2}}
10 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 2 b c 2 f 3 {\displaystyle a^{2}bc^{2}f^{3}} 30 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b 2 c e 4 {\displaystyle ab^{2}ce^{4}} 50 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} b 3 c 2 e 2 f {\displaystyle b^{3}c^{2}e^{2}f}
11 {\displaystyle -} 2050 {\displaystyle 2050} a 2 b c d e f 2 {\displaystyle a^{2}bcdef^{2}} 31 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b 2 d 3 e f {\displaystyle ab^{2}d^{3}ef} 51 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} b 3 c d 2 e f {\displaystyle b^{3}cd^{2}ef}
12 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a 2 b c e 3 f {\displaystyle a^{2}bce^{3}f} 32 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} a b 2 d 2 e 3 {\displaystyle ab^{2}d^{2}e^{3}} 52 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 3 c d e 3 {\displaystyle b^{3}cde^{3}}
13 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 b d 3 f 2 {\displaystyle a^{2}bd^{3}f^{2}} 33 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a b c 3 d f 2 {\displaystyle abc^{3}df^{2}} 53 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 3 d 4 f {\displaystyle b^{3}d^{4}f}
14 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a 2 b d 2 e 2 f {\displaystyle a^{2}bd^{2}e^{2}f} 34 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b c 3 e 2 f {\displaystyle abc^{3}e^{2}f} 54 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 3 d 3 e 2 {\displaystyle b^{3}d^{3}e^{2}}
15 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 b d e 4 {\displaystyle a^{2}bde^{4}} 35 + {\displaystyle +} 356 {\displaystyle 356} a b c 2 d 2 e f {\displaystyle abc^{2}d^{2}ef} 55 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 2 c 4 f 2 {\displaystyle b^{2}c^{4}f^{2}}
16 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 c 3 e f 2 {\displaystyle a^{2}c^{3}ef^{2}} 36 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} a b c 2 d e 3 {\displaystyle abc^{2}de^{3}} 56 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 2 c 3 d e f {\displaystyle b^{2}c^{3}def}
17 + {\displaystyle +} 825 {\displaystyle 825} a 2 c 2 d 2 f 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}f^{2}} 37 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a b c d 4 f {\displaystyle abcd^{4}f} 57 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 3 e 3 {\displaystyle b^{2}c^{3}e^{3}}
18 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a 2 c 2 d e 2 f {\displaystyle a^{2}c^{2}de^{2}f} 38 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} a b c d 3 e 2 {\displaystyle abcd^{3}e^{2}} 58 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 2 d 3 f {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{3}f}
19 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} a 2 c 2 e 4 {\displaystyle a^{2}c^{2}e^{4}} 39 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a c 5 f 2 {\displaystyle ac^{5}f^{2}} 59 + {\displaystyle +} 1 {\displaystyle 1} b 2 c 2 d 2 e 2 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{2}e^{2}}
20 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a 2 c d 3 e f {\displaystyle a^{2}cd^{3}ef} 40 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a c 4 d e f {\displaystyle ac^{4}def}

6. Wyróżnik wielomianu stopnia 6

p ( x ) = a x 6 + b x 5 + c x 4 + d x 3 + e x 2 + f x + g {\displaystyle p(x)=ax^{6}+bx^{5}+cx^{4}+dx^{3}+ex^{2}+fx+g}
Δ 6 ( a , b , c , d , e , f , g ) = {\displaystyle \Delta _{6}(a,b,c,d,e,f,g)=}
Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom Nr Z Czyn Jednom
1 {\displaystyle -} 46656 {\displaystyle 46656} a 5 g 5 {\displaystyle a^{5}g^{5}} 51 {\displaystyle -} 31320 {\displaystyle 31320} a 2 b 2 c d f g 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}cdfg^{3}} 101 {\displaystyle -} 4860 {\displaystyle 4860} a 2 c d 4 e g 2 {\displaystyle a^{2}cd^{4}eg^{2}} 151 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} a b 2 d 2 e 3 f 2 {\displaystyle ab^{2}d^{2}e^{3}f^{2}} 201 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} b 4 c e 2 f 2 g {\displaystyle b^{4}ce^{2}f^{2}g}
2 + {\displaystyle +} 38880 {\displaystyle 38880} a 4 b f g 4 {\displaystyle a^{4}bfg^{4}} 52 {\displaystyle -} 6480 {\displaystyle 6480} a 2 b 2 c e 2 g 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}ce^{2}g^{3}} 102 + {\displaystyle +} 162 {\displaystyle 162} a 2 c d 4 f 2 g {\displaystyle a^{2}cd^{4}f^{2}g} 152 + {\displaystyle +} 6912 {\displaystyle 6912} a b c 4 d g 3 {\displaystyle abc^{4}dg^{3}} 202 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} b 4 c e f 4 {\displaystyle b^{4}cef^{4}}
3 + {\displaystyle +} 62208 {\displaystyle 62208} a 4 c e g 4 {\displaystyle a^{4}ceg^{4}} 53 + {\displaystyle +} 8748 {\displaystyle 8748} a 2 b 2 c e f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}cef^{2}g^{2}} 103 + {\displaystyle +} 2808 {\displaystyle 2808} a 2 c d 3 e 2 f g {\displaystyle a^{2}cd^{3}e^{2}fg} 153 {\displaystyle -} 640 {\displaystyle 640} a b c 4 e f g 2 {\displaystyle abc^{4}efg^{2}} 203 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} b 4 d 3 f g 2 {\displaystyle b^{4}d^{3}fg^{2}}
4 {\displaystyle -} 32400 {\displaystyle 32400} a 4 c f 2 g 3 {\displaystyle a^{4}cf^{2}g^{3}} 54 {\displaystyle -} 1700 {\displaystyle 1700} a 2 b 2 c f 4 g {\displaystyle a^{2}b^{2}cf^{4}g} 104 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a c d 3 e f 3 {\displaystyle a^{c}d^{3}ef^{3}} 154 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b c 4 f 3 g {\displaystyle abc^{4}f^{3}g} 204 + {\displaystyle +} 825 {\displaystyle 825} b 4 d 2 e 2 g 2 {\displaystyle b^{4}d^{2}e^{2}g^{2}}
5 + {\displaystyle +} 34992 {\displaystyle 34992} a 4 d 2 g 4 {\displaystyle a^{4}d^{2}g^{4}} 55 {\displaystyle -} 27540 {\displaystyle 27540} a 2 b 2 d 2 e g 3 {\displaystyle a^{2}b^{2}d^{2}eg^{3}} 105 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a 2 c d 2 e 4 g {\displaystyle a^{2}cd^{2}e^{4}g} 155 {\displaystyle -} 4464 {\displaystyle 4464} a b c 3 d 2 f g 2 {\displaystyle abc^{3}d^{2}fg^{2}} 205 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} b 4 d 2 e f 2 g {\displaystyle b^{4}d^{2}ef^{2}g}
6 {\displaystyle -} 77760 {\displaystyle 77760} a 4 d e f g 3 {\displaystyle a^{4}defg^{3}} 56 + {\displaystyle +} 15417 {\displaystyle 15417} a 2 b 2 d 2 f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}d^{2}f^{2}g^{2}} 106 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a 2 c d 2 e 3 f 2 {\displaystyle a^{2}cd^{2}e^{3}f^{2}} 156 {\displaystyle -} 2496 {\displaystyle 2496} a b c 3 d e 2 g 2 {\displaystyle abc^{3}de^{2}g^{2}} 206 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} b 4 d 2 f 4 {\displaystyle b^{4}d^{2}f^{4}}
7 + {\displaystyle +} 27000 {\displaystyle 27000} a 4 d f 3 g 2 {\displaystyle a^{4}df^{3}g^{2}} 57 + {\displaystyle +} 16632 {\displaystyle 16632} a 2 b 2 d e 2 f g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}de^{2}fg^{2}} 107 + {\displaystyle +} 729 {\displaystyle 729} a 2 d 6 g 2 {\displaystyle a^{2}d^{6}g^{2}} 157 + {\displaystyle +} 3272 {\displaystyle 3272} a b c 3 d e f 2 g {\displaystyle abc^{3}def^{2}g} 207 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} b 4 d e 3 f g {\displaystyle b^{4}de^{3}fg}
8 {\displaystyle -} 13824 {\displaystyle 13824} a 4 e 3 g 3 {\displaystyle a^{4}e^{3}g^{3}} 58 {\displaystyle -} 12330 {\displaystyle 12330} a 2 b 2 d e f 3 g {\displaystyle a^{2}b^{2}def^{3}g} 108 {\displaystyle -} 486 {\displaystyle 486} a 2 d 5 e f g {\displaystyle a^{2}d^{5}efg} 158 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} a b c 3 d f 4 {\displaystyle abc^{3}df^{4}} 208 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 4 d e 2 f 3 {\displaystyle b^{4}de^{2}f^{3}}
9 + {\displaystyle +} 43200 {\displaystyle 43200} a 4 e 2 f 2 g 2 {\displaystyle a^{4}e^{2}f^{2}g^{2}} 59 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 2 b 2 d f 5 {\displaystyle a^{2}b^{2}df^{5}} 109 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a 2 d 5 f 3 {\displaystyle a^{2}d^{5}f^{3}} 159 {\displaystyle -} 96 {\displaystyle 96} a b c 3 e 3 f g {\displaystyle abc^{3}e^{3}fg} 209 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} b 4 e 5 g {\displaystyle b^{4}e^{5}g}
10 {\displaystyle -} 22500 {\displaystyle 22500} a 4 e f 4 g {\displaystyle a^{4}ef^{4}g} 60 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 b 2 e 4 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{4}g^{2}} 110 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a 2 d 4 e 3 g {\displaystyle a^{2}d^{4}e^{3}g} 160 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b c 3 e 2 f 3 {\displaystyle abc^{3}e^{2}f^{3}} 210 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 4 e 4 f 2 {\displaystyle b^{4}e^{4}f^{2}}
11 + {\displaystyle +} 3125 {\displaystyle 3125} a 4 f 6 {\displaystyle a^{4}f^{6}} 61 + {\displaystyle +} 248 {\displaystyle 248} a 2 b 2 e 3 f 2 g {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{3}f^{2}g} 111 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} a 2 d 4 e 2 f 2 {\displaystyle a^{2}d^{4}e^{2}f^{2}} 161 + {\displaystyle +} 2808 {\displaystyle 2808} a b c 2 d 3 e g 2 {\displaystyle abc^{2}d^{3}eg^{2}} 211 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} b 3 c 3 d g 3 {\displaystyle b^{3}c^{3}dg^{3}}
12 {\displaystyle -} 32400 {\displaystyle 32400} a 3 b 2 e g 4 {\displaystyle a^{3}b^{2}eg^{4}} 62 {\displaystyle -} 50 {\displaystyle 50} a 2 b 2 e 2 f 4 {\displaystyle a^{2}b^{2}e^{2}f^{4}} 112 {\displaystyle -} 22500 {\displaystyle 22500} a b 4 c g 4 {\displaystyle ab^{4}cg^{4}} 162 {\displaystyle -} 108 {\displaystyle 108} a b c 2 d 3 f 2 g {\displaystyle abc^{2}d^{3}f^{2}g} 212 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} b 3 c 3 e f g 2 {\displaystyle b^{3}c^{3}efg^{2}}
13 + {\displaystyle +} 540 {\displaystyle 540} a 3 b 2 f 2 g 3 {\displaystyle a^{3}b^{2}f^{2}g^{3}} 63 {\displaystyle -} 21888 {\displaystyle 21888} a 2 b c 3 f g 3 {\displaystyle a^{2}bc^{3}fg^{3}} 113 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a b 4 d f g 3 {\displaystyle ab^{4}dfg^{3}} 163 {\displaystyle -} 1584 {\displaystyle 1584} a b c 2 d 2 e 2 f g {\displaystyle abc^{2}d^{2}e^{2}fg} 213 {\displaystyle -} 36 {\displaystyle 36} b 3 c 3 f 3 g {\displaystyle b^{3}c^{3}f^{3}g}
14 {\displaystyle -} 77760 {\displaystyle 77760} a 3 b c d g 4 {\displaystyle a^{3}bcdg^{4}} 64 {\displaystyle -} 3456 {\displaystyle 3456} a b c 2 d e g 3 {\displaystyle a^{b}c^{2}deg^{3}} 114 + {\displaystyle +} 1500 {\displaystyle 1500} a b 4 e 2 g 3 {\displaystyle ab^{4}e^{2}g^{3}} 164 + {\displaystyle +} 356 {\displaystyle 356} a b c 2 d 2 e f 3 {\displaystyle abc^{2}d^{2}ef^{3}} 214 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} b 3 c 2 d 2 f g 2 {\displaystyle b^{3}c^{2}d^{2}fg^{2}}
15 + {\displaystyle +} 31968 {\displaystyle 31968} a 3 b c e f g 3 {\displaystyle a^{3}bcefg^{3}} 65 + {\displaystyle +} 16632 {\displaystyle 16632} a 2 b c 2 d f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}bc^{2}df^{2}g^{2}} 115 {\displaystyle -} 1700 {\displaystyle 1700} a b 4 e f 2 g 2 {\displaystyle ab^{4}ef^{2}g^{2}} 165 + {\displaystyle +} 320 {\displaystyle 320} a b c 2 d e 4 g {\displaystyle abc^{2}de^{4}g} 215 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} b 3 c 2 d e 2 g 2 {\displaystyle b^{3}c^{2}de^{2}g^{2}}
16 {\displaystyle -} 1800 {\displaystyle 1800} a 3 b c f 3 g 2 {\displaystyle a^{3}bcf^{3}g^{2}} 66 + {\displaystyle +} 15264 {\displaystyle 15264} a 2 b c 2 e 2 f g 2 {\displaystyle a^{2}bc^{2}e^{2}fg^{2}} 116 + {\displaystyle +} 320 {\displaystyle 320} a b 4 f 4 g {\displaystyle ab^{4}f^{4}g} 166 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} a b c 2 d e 3 f 2 {\displaystyle abc^{2}de^{3}f^{2}} 216 {\displaystyle -} 746 {\displaystyle 746} b 3 c 2 d e f 2 g {\displaystyle b^{3}c^{2}def^{2}g}
17 + {\displaystyle +} 15552 {\displaystyle 15552} a 3 b d 2 f g 3 {\displaystyle a^{3}bd^{2}fg^{3}} 67 {\displaystyle -} 13040 {\displaystyle 13040} a 2 b c 2 e f 3 g {\displaystyle a^{2}bc^{2}ef^{3}g} 117 + {\displaystyle +} 15600 {\displaystyle 15600} a b 3 c 2 f g 3 {\displaystyle ab^{3}c^{2}fg^{3}} 167 {\displaystyle -} 486 {\displaystyle 486} a b c d 5 g 2 {\displaystyle abcd^{5}g^{2}} 217 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 3 c 2 d f 4 {\displaystyle b^{3}c^{2}df^{4}}
18 + {\displaystyle +} 46656 {\displaystyle 46656} a 3 b d e 2 g 3 {\displaystyle a^{3}bde^{2}g^{3}} 68 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 2 b c 2 f 5 {\displaystyle a^{2}bc^{2}f^{5}} 118 + {\displaystyle +} 19800 {\displaystyle 19800} a b 3 c d e g 3 {\displaystyle ab^{3}cdeg^{3}} 168 + {\displaystyle +} 324 {\displaystyle 324} a b c d 4 e f g {\displaystyle abcd^{4}efg} 218 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} b 3 c 2 e 3 f g {\displaystyle b^{3}c^{2}e^{3}fg}
19 {\displaystyle -} 31320 {\displaystyle 31320} a 3 b d e f 2 g 2 {\displaystyle a^{3}bdef^{2}g^{2}} 69 + {\displaystyle +} 21384 {\displaystyle 21384} a 2 b c d 3 g 3 {\displaystyle a^{2}bcd^{3}g^{3}} 119 {\displaystyle -} 12330 {\displaystyle 12330} a b 3 c d f 2 g 2 {\displaystyle ab^{3}cdf^{2}g^{2}} 169 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a b c d 4 f 3 {\displaystyle abcd^{4}f^{3}} 219 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} b 3 c 2 e 2 f 3 {\displaystyle b^{3}c^{2}e^{2}f^{3}}
20 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 3 b d f 4 g {\displaystyle a^{3}bdf^{4}g} 70 {\displaystyle -} 22896 {\displaystyle 22896} a 2 b c d 2 e f g 2 {\displaystyle a^{2}bcd^{2}efg^{2}} 120 {\displaystyle -} 13040 {\displaystyle 13040} a b 3 c e 2 f g 2 {\displaystyle ab^{3}ce^{2}fg^{2}} 170 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a b c d 3 e 3 g {\displaystyle abcd^{3}e^{3}g} 220 {\displaystyle -} 630 {\displaystyle 630} b 3 c d 3 e g 2 {\displaystyle b^{3}cd^{3}eg^{2}}
21 {\displaystyle -} 21888 {\displaystyle 21888} a 3 b e 3 f g 2 {\displaystyle a^{3}be^{3}fg^{2}} 71 + {\displaystyle +} 1980 {\displaystyle 1980} a 2 b c d 2 f 3 g {\displaystyle a^{2}bcd^{2}f^{3}g} 121 + {\displaystyle +} 9768 {\displaystyle 9768} a b 3 c e f 3 g {\displaystyle ab^{3}cef^{3}g} 171 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} a b c d 3 e 2 f 2 {\displaystyle abcd^{3}e^{2}f^{2}} 221 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} b 3 c d 3 f 2 g {\displaystyle b^{3}cd^{3}f^{2}g}
22 + {\displaystyle +} 15600 {\displaystyle 15600} a 3 b e 2 f 3 g {\displaystyle a^{3}be^{2}f^{3}g} 72 {\displaystyle -} 5760 {\displaystyle 5760} a 2 b c d e 3 g 2 {\displaystyle a^{2}bcde^{3}g^{2}} 122 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a b 3 c f 5 {\displaystyle ab^{3}cf^{5}} 172 {\displaystyle -} 1024 {\displaystyle 1024} a c 6 g 3 {\displaystyle ac^{6}g^{3}} 222 + {\displaystyle +} 356 {\displaystyle 356} b 3 c d 2 e 2 f g {\displaystyle b^{3}cd^{2}e^{2}fg}
23 {\displaystyle -} 2500 {\displaystyle 2500} a 3 b e f 5 {\displaystyle a^{3}bef^{5}} 73 + {\displaystyle +} 10152 {\displaystyle 10152} a 2 b c d e 2 f 2 g {\displaystyle a^{2}bcde^{2}f^{2}g} 123 {\displaystyle -} 1350 {\displaystyle 1350} a b 3 d 3 g 3 {\displaystyle ab^{3}d^{3}g^{3}} 173 + {\displaystyle +} 768 {\displaystyle 768} a c 5 d f g 2 {\displaystyle ac^{5}dfg^{2}} 223 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} b 3 c d 2 e f 3 {\displaystyle b^{3}cd^{2}ef^{3}}
24 {\displaystyle -} 13824 {\displaystyle 13824} a 3 c 3 g 4 {\displaystyle a^{3}c^{3}g^{4}} 74 {\displaystyle -} 2050 {\displaystyle 2050} a 2 b c d e f 4 {\displaystyle a^{2}bcdef^{4}} 124 + {\displaystyle +} 1980 {\displaystyle 1980} a b 3 d 2 e f g 2 {\displaystyle ab^{3}d^{2}efg^{2}} 174 + {\displaystyle +} 512 {\displaystyle 512} a c 5 e 2 g 2 {\displaystyle ac^{5}e^{2}g^{2}} 224 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} b 3 c d e 4 g {\displaystyle b^{3}cde^{4}g}
25 + {\displaystyle +} 46656 {\displaystyle 46656} a 3 c 2 d f g 3 {\displaystyle a^{3}c^{2}dfg^{3}} 75 {\displaystyle -} 640 {\displaystyle 640} a 2 b c e 4 f g {\displaystyle a^{2}bce^{4}fg} 125 {\displaystyle -} 208 {\displaystyle 208} a b 3 d 2 f 3 g {\displaystyle ab^{3}d^{2}f^{3}g} 175 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a c 5 e f 2 g {\displaystyle ac^{5}ef^{2}g} 225 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 3 c d e 3 f 2 {\displaystyle b^{3}cde^{3}f^{2}}
26 {\displaystyle -} 17280 {\displaystyle 17280} a 3 c 2 e 2 g 3 {\displaystyle a^{3}c^{2}e^{2}g^{3}} 76 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a 2 b c e 3 f 3 {\displaystyle a^{2}bce^{3}f^{3}} 126 {\displaystyle -} 120 {\displaystyle 120} a b 3 d e 3 g 2 {\displaystyle ab^{3}de^{3}g^{2}} 176 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a c 5 f 4 {\displaystyle ac^{5}f^{4}} 226 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} b 3 d 5 g 2 {\displaystyle b^{3}d^{5}g^{2}}
27 {\displaystyle -} 6480 {\displaystyle 6480} a 3 c 2 e f 2 g 2 {\displaystyle a^{3}c^{2}ef^{2}g^{2}} 77 {\displaystyle -} 6318 {\displaystyle 6318} a 2 b d 4 f g 2 {\displaystyle a^{2}bd^{4}fg^{2}} 127 {\displaystyle -} 682 {\displaystyle 682} a b 3 d e 2 f 2 g {\displaystyle ab^{3}de^{2}f^{2}g} 177 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a c 4 d 2 e g 2 {\displaystyle ac^{4}d^{2}eg^{2}} 227 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} b 3 d 4 e f g {\displaystyle b^{3}d^{4}efg}
28 + {\displaystyle +} 1500 {\displaystyle 1500} a 3 c 2 f 4 g {\displaystyle a^{3}c^{2}f^{4}g} 78 + {\displaystyle +} 5832 {\displaystyle 5832} a 2 b d 3 e 2 g 2 {\displaystyle a^{2}bd^{3}e^{2}g^{2}} 128 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} a b 3 d e f 4 {\displaystyle ab^{3}def^{4}} 178 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a c 4 d 2 f 2 g {\displaystyle ac^{4}d^{2}f^{2}g} 228 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 3 d 4 f 3 {\displaystyle b^{3}d^{4}f^{3}}
29 + {\displaystyle +} 3888 {\displaystyle 3888} a 3 c d 2 e g 3 {\displaystyle a^{3}cd^{2}eg^{3}} 79 + {\displaystyle +} 3942 {\displaystyle 3942} a 2 b d 3 e f 2 g {\displaystyle a^{2}bd^{3}ef^{2}g} 129 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b 3 e 4 f g {\displaystyle ab^{3}e^{4}fg} 179 + {\displaystyle +} 320 {\displaystyle 320} a c 4 d e 2 f g {\displaystyle ac^{4}de^{2}fg} 229 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 3 d 3 e 3 g {\displaystyle b^{3}d^{3}e^{3}g}
30 {\displaystyle -} 27540 {\displaystyle 27540} a 3 c d 2 f 2 g 2 {\displaystyle a^{3}cd^{2}f^{2}g^{2}} 80 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 b d 3 f 4 {\displaystyle a^{2}bd^{3}f^{4}} 130 {\displaystyle -} 36 {\displaystyle 36} a b 3 e 3 f 3 {\displaystyle ab^{3}e^{3}f^{3}} 180 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a c 4 d e f 3 {\displaystyle ac^{4}def^{3}} 230 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 3 d 3 e 2 f 2 {\displaystyle b^{3}d^{3}e^{2}f^{2}}
31 {\displaystyle -} 3456 {\displaystyle 3456} a 3 c d e 2 f g 2 {\displaystyle a^{3}cde^{2}fg^{2}} 81 {\displaystyle -} 4464 {\displaystyle 4464} a 2 b d 2 e 3 f g {\displaystyle a^{2}bd^{2}e^{3}fg} 131 {\displaystyle -} 10560 {\displaystyle 10560} a b 2 c 3 e g 3 {\displaystyle ab^{2}c^{3}eg^{3}} 181 {\displaystyle -} 64 {\displaystyle 64} a c 4 e 4 g {\displaystyle ac^{4}e^{4}g} 231 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} b 2 c 5 g 3 {\displaystyle b^{2}c^{5}g^{3}}
32 + {\displaystyle +} 19800 {\displaystyle 19800} a 3 c d e f 3 g {\displaystyle a^{3}cdef^{3}g} 82 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a 2 b d 2 e 2 f 3 {\displaystyle a^{2}bd^{2}e^{2}f^{3}} 132 + {\displaystyle +} 248 {\displaystyle 248} a b 2 c 3 f 2 g 2 {\displaystyle ab^{2}c^{3}f^{2}g^{2}} 182 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 4 e 3 f 2 {\displaystyle ac^{4}e^{3}f^{2}} 232 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} b 2 c 4 d f g 2 {\displaystyle b^{2}c^{4}dfg^{2}}
33 {\displaystyle -} 3750 {\displaystyle 3750} a 3 c d f 5 {\displaystyle a^{3}cdf^{5}} 83 + {\displaystyle +} 768 {\displaystyle 768} a 2 b d e 5 g {\displaystyle a^{2}bde^{5}g} 133 {\displaystyle -} 9720 {\displaystyle 9720} a b 2 c 2 d 2 g 3 {\displaystyle ab^{2}c^{2}d^{2}g^{3}} 183 + {\displaystyle +} 108 {\displaystyle 108} a c 3 d 4 g 2 {\displaystyle ac^{3}d^{4}g^{2}} 233 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} b 2 c 4 e 2 g 2 {\displaystyle b^{2}c^{4}e^{2}g^{2}}
34 + {\displaystyle +} 9216 {\displaystyle 9216} a 3 c e 4 g 2 {\displaystyle a^{3}ce^{4}g^{2}} 84 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 b d e 4 f 2 {\displaystyle a^{2}bde^{4}f^{2}} 134 + {\displaystyle +} 10152 {\displaystyle 10152} a b 2 c 2 d e f g 2 {\displaystyle ab^{2}c^{2}defg^{2}} 184 {\displaystyle -} 72 {\displaystyle 72} a c 3 d 3 e f g {\displaystyle ac^{3}d^{3}efg} 234 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 2 c 4 e f 2 g {\displaystyle b^{2}c^{4}ef^{2}g}
35 {\displaystyle -} 10560 {\displaystyle 10560} a 3 c e 3 f 2 g {\displaystyle a^{3}ce^{3}f^{2}g} 85 + {\displaystyle +} 9216 {\displaystyle 9216} a 2 c 4 e g 3 {\displaystyle a^{2}c^{4}eg^{3}} 135 {\displaystyle -} 682 {\displaystyle 682} a b 2 c 2 d f 3 g {\displaystyle ab^{2}c^{2}df^{3}g} 185 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 3 d 3 f 3 {\displaystyle ac^{3}d^{3}f^{3}} 235 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 2 c 4 f 4 {\displaystyle b^{2}c^{4}f^{4}}
36 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} a 3 c e 2 f 4 {\displaystyle a^{3}ce^{2}f^{4}} 86 {\displaystyle -} 192 {\displaystyle 192} a 2 c 4 f 2 g 2 {\displaystyle a^{2}c^{4}f^{2}g^{2}} 136 + {\displaystyle +} 4816 {\displaystyle 4816} a b 2 c 2 e 3 g 2 {\displaystyle ab^{2}c^{2}e^{3}g^{2}} 186 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} a c 3 d 2 e 3 g {\displaystyle ac^{3}d^{2}e^{3}g} 236 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} b 2 c 3 d 2 e g 2 {\displaystyle b^{2}c^{3}d^{2}eg^{2}}
37 {\displaystyle -} 8748 {\displaystyle 8748} a 3 d 4 g 3 {\displaystyle a^{3}d^{4}g^{3}} 87 {\displaystyle -} 8640 {\displaystyle 8640} a 2 c 3 d 2 g 3 {\displaystyle a^{2}c^{3}d^{2}g^{3}} 137 {\displaystyle -} 5428 {\displaystyle 5428} a b 2 c 2 e 2 f 2 g {\displaystyle ab^{2}c^{2}e^{2}f^{2}g} 187 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} a c 3 d 2 e 2 f 2 {\displaystyle ac^{3}d^{2}e^{2}f^{2}} 237 {\displaystyle -} 6 {\displaystyle 6} b 2 c 3 d 2 f 2 g {\displaystyle b^{2}c^{3}d^{2}f^{2}g}
38 + {\displaystyle +} 21384 {\displaystyle 21384} a 3 d 3 e f g 2 {\displaystyle a^{3}d^{3}efg^{2}} 88 {\displaystyle -} 5760 {\displaystyle 5760} a 2 c 3 d e f g 2 {\displaystyle a^{2}c^{3}defg^{2}} 138 + {\displaystyle +} 1020 {\displaystyle 1020} a b 2 c 2 e f 4 {\displaystyle ab^{2}c^{2}ef^{4}} 188 + {\displaystyle +} 3125 {\displaystyle 3125} b 6 g 4 {\displaystyle b^{6}g^{4}} 238 {\displaystyle -} 80 {\displaystyle 80} b 2 c 3 d e 2 f g {\displaystyle b^{2}c^{3}de^{2}fg}
39 {\displaystyle -} 1350 {\displaystyle 1350} a 3 d 3 f 3 g {\displaystyle a^{3}d^{3}f^{3}g} 89 {\displaystyle -} 120 {\displaystyle 120} a 2 c 3 d f 3 g {\displaystyle a^{2}c^{3}df^{3}g} 139 + {\displaystyle +} 3942 {\displaystyle 3942} a b 2 c d 3 f g 2 {\displaystyle ab^{2}cd^{3}fg^{2}} 189 {\displaystyle -} 2500 {\displaystyle 2500} b 5 c f g 3 {\displaystyle b^{5}cfg^{3}} 239 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 2 c 3 d e f 3 {\displaystyle b^{2}c^{3}def^{3}}
40 {\displaystyle -} 8640 {\displaystyle 8640} a 3 d 2 e 3 g 2 {\displaystyle a^{3}d^{2}e^{3}g^{2}} 90 {\displaystyle -} 4352 {\displaystyle 4352} a 2 c 3 e 3 g 2 {\displaystyle a^{2}c^{3}e^{3}g^{2}} 140 {\displaystyle -} 4536 {\displaystyle 4536} a b 2 c d 2 e 2 g 2 {\displaystyle ab^{2}cd^{2}e^{2}g^{2}} 190 {\displaystyle -} 3750 {\displaystyle 3750} b 5 d e g 3 {\displaystyle b^{5}deg^{3}} 240 + {\displaystyle +} 16 {\displaystyle 16} b 2 c 3 e 4 g {\displaystyle b^{2}c^{3}e^{4}g}
41 {\displaystyle -} 9720 {\displaystyle 9720} a 3 d 2 e 2 f 2 g {\displaystyle a^{3}d^{2}e^{2}f^{2}g} 91 + {\displaystyle +} 4816 {\displaystyle 4816} a 2 c 3 e 2 f 2 g {\displaystyle a^{2}c^{3}e^{2}f^{2}g} 141 {\displaystyle -} 2412 {\displaystyle 2412} a b 2 c d 2 e f 2 g {\displaystyle ab^{2}cd^{2}ef^{2}g} 191 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} b 5 d f 2 g 2 {\displaystyle b^{5}df^{2}g^{2}} 241 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 3 e 3 f 2 {\displaystyle b^{2}c^{3}e^{3}f^{2}}
42 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} a 3 d 2 e f 4 {\displaystyle a^{3}d^{2}ef^{4}} 92 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} a 2 c 3 e f 4 {\displaystyle a^{2}c^{3}ef^{4}} 142 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a b 2 c d 2 f 4 {\displaystyle ab^{2}cd^{2}f^{4}} 192 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} b 5 e 2 f g 2 {\displaystyle b^{5}e^{2}fg^{2}} 242 {\displaystyle -} 27 {\displaystyle 27} b 2 c 2 d 4 g 2 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{4}g^{2}}
43 + {\displaystyle +} 6912 {\displaystyle 6912} a 3 d e 4 f g {\displaystyle a^{3}de^{4}fg} 93 + {\displaystyle +} 5832 {\displaystyle 5832} a 2 c 2 d 3 f g 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{3}fg^{2}} 143 + {\displaystyle +} 3272 {\displaystyle 3272} a b 2 c d e 3 f g {\displaystyle ab^{2}cde^{3}fg} 193 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} b 5 e f 3 g {\displaystyle b^{5}ef^{3}g} 243 + {\displaystyle +} 18 {\displaystyle 18} b 2 c 2 d 3 e f g {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{3}efg}
44 {\displaystyle -} 1600 {\displaystyle 1600} a 3 d e 3 f 3 {\displaystyle a^{3}de^{3}f^{3}} 94 + {\displaystyle +} 8208 {\displaystyle 8208} a 2 c 2 d 2 e 2 g 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}e^{2}g^{2}} 144 {\displaystyle -} 746 {\displaystyle 746} a b 2 c d e 2 f 3 {\displaystyle ab^{2}cde^{2}f^{3}} 194 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} b 5 f 5 {\displaystyle b^{5}f^{5}} 244 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 2 d 3 f 3 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{3}f^{3}}
45 {\displaystyle -} 1024 {\displaystyle 1024} a 3 e 6 g {\displaystyle a^{3}e^{6}g} 95 {\displaystyle -} 4536 {\displaystyle 4536} a 2 c 2 d 2 e f 2 g {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}ef^{2}g} 145 {\displaystyle -} 576 {\displaystyle 576} a b 2 c e 5 g {\displaystyle ab^{2}ce^{5}g} 195 + {\displaystyle +} 2000 {\displaystyle 2000} b 4 c 2 e g 3 {\displaystyle b^{4}c^{2}eg^{3}} 245 {\displaystyle -} 4 {\displaystyle 4} b 2 c 2 d 2 e 3 g {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{2}e^{3}g}
46 + {\displaystyle +} 256 {\displaystyle 256} a 3 e 5 f 2 {\displaystyle a^{3}e^{5}f^{2}} 96 + {\displaystyle +} 825 {\displaystyle 825} a 2 c 2 d 2 f 4 {\displaystyle a^{2}c^{2}d^{2}f^{4}} 146 + {\displaystyle +} 144 {\displaystyle 144} a b 2 c e 4 f 2 {\displaystyle ab^{2}ce^{4}f^{2}} 196 {\displaystyle -} 50 {\displaystyle 50} b 4 c 2 f 2 g 2 {\displaystyle b^{4}c^{2}f^{2}g^{2}} 246 + {\displaystyle +} 1 {\displaystyle 1} b 2 c 2 d 2 e 2 f 2 {\displaystyle b^{2}c^{2}d^{2}e^{2}f^{2}}
47 + {\displaystyle +} 27000 {\displaystyle 27000} a 2 b 3 d g 4 {\displaystyle a^{2}b^{3}dg^{4}} 97 {\displaystyle -} 2496 {\displaystyle 2496} a 2 c 2 d e 3 f g {\displaystyle a^{2}c^{2}de^{3}fg} 147 + {\displaystyle +} 162 {\displaystyle 162} a b 2 d 4 e g 2 {\displaystyle ab^{2}d^{4}eg^{2}} 197 + {\displaystyle +} 2250 {\displaystyle 2250} b 4 c d 2 g 3 {\displaystyle b^{4}cd^{2}g^{3}}
48 {\displaystyle -} 1800 {\displaystyle 1800} a 2 b 3 e f g 3 {\displaystyle a^{2}b^{3}efg^{3}} 98 + {\displaystyle +} 560 {\displaystyle 560} a 2 c 2 d e 2 f 3 {\displaystyle a^{2}c^{2}de^{2}f^{3}} 148 {\displaystyle -} 108 {\displaystyle 108} a b 2 d 3 e 2 f g {\displaystyle ab^{2}d^{3}e^{2}fg} 198 {\displaystyle -} 2050 {\displaystyle 2050} b 4 c d e f g 2 {\displaystyle b^{4}cdefg^{2}}
49 + {\displaystyle +} 410 {\displaystyle 410} a 2 b 3 f 3 g 2 {\displaystyle a^{2}b^{3}f^{3}g^{2}} 99 + {\displaystyle +} 512 {\displaystyle 512} a 2 c 2 e 5 g {\displaystyle a^{2}c^{2}e^{5}g} 149 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b 2 d 3 e f 3 {\displaystyle ab^{2}d^{3}ef^{3}} 199 + {\displaystyle +} 160 {\displaystyle 160} b 4 c d f 3 g {\displaystyle b^{4}cdf^{3}g}
50 + {\displaystyle +} 43200 {\displaystyle 43200} a 2 b 2 c 2 g 4 {\displaystyle a^{2}b^{2}c^{2}g^{4}} 100 {\displaystyle -} 128 {\displaystyle 128} a 2 c 2 e 4 f 2 {\displaystyle a^{2}c^{2}e^{4}f^{2}} 150 + {\displaystyle +} 24 {\displaystyle 24} a b 2 d 2 e 4 g {\displaystyle ab^{2}d^{2}e^{4}g} 200 {\displaystyle -} 900 {\displaystyle 900} b 4 c e 3 g 2 {\displaystyle b^{4}ce^{3}g^{2}}

Inne przykłady

Wyróżnikiem trójmianu a x n + b x + c {\displaystyle ax^{n}+bx+c} jest[b]

  • D ( a x n + b x + c ) = Δ n ( a , 0 , , 0 , b , c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) / 2 ( ( 1 n ) n 1 a n 2 b n + n n a n 1 c n 1 ) . {\displaystyle D(ax^{n}+bx+c)=\Delta _{n}(a,0,\dots ,0,b,c)=(-1)^{n(n-1)/2}\left((1-n)^{n-1}a^{n-2}b^{n}+n^{n}a^{n-1}c^{n-1}\right).}

Gdy przyjmiemy b = 0 , {\displaystyle b=0,} to otrzymamy przypadek szczególny dla dwumianu a x n + c . {\displaystyle ax^{n}+c.} Jako przypadek szczególny wzoru prawdziwego dla n 2 , {\displaystyle n\geqslant 2,} jest on spełniony dla tych n , {\displaystyle n,} ale nie ma pewności, że także dla n = 1. {\displaystyle n=1.} Bezpośrednio sprawdzamy, że pozostaje w mocy dla n = 1. {\displaystyle n=1.}

  • D ( a x n + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 n n a n 1 c n 1 {\displaystyle D(ax^{n}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}n^{n}a^{n-1}c^{n-1}\quad {}} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1}

Gdy zaś przyjmiemy c = 0 , {\displaystyle c=0,} to otrzymamy drugi przypadek szczególny dla dwumianu a x n + b x . {\displaystyle ax^{n}+bx.}

D ( a x n + b x ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 ( 1 n ) n 1 a n 2 b n = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 ( 1 ) n 1 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle D(ax^{n}+bx)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}(1-n)^{n-1}a^{n-2}b^{n}=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}(-1)^{n-1}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}}
= ( 1 ) n ( n 1 ) 2 + n 1 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n = ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle =(-1)^{{\frac {n(n-1)}{2}}+n-1}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}=(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}}
  • D ( a x n + b x ) = ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle D(ax^{n}+bx)=(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}\quad {}} dla n 2 {\displaystyle n\geqslant 2}

Ten wynik można otrzymać prościej, korzystając ze wzoru redukcyjnego (patrz następny rozdział) i poprzedniego wyróżnika. D ( a x n + b x ) = D ( ( a x n 1 + b ) x ) = b 2 D ( a x n 1 + b ) = b 2 ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n 2 {\displaystyle D(ax^{n}+bx)=D((ax^{n-1}+b)x)=b^{2}D(ax^{n-1}+b)=b^{2}(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n-2}}

= ( 1 ) ( n 1 ) ( n 2 ) 2 ( n 1 ) n 1 a n 2 b n {\displaystyle =(-1)^{\frac {(n-1)(n-2)}{2}}(n-1)^{n-1}a^{n-2}b^{n}}

Pierwszy wzór na liście ma uogólnienie na dowolny trójmian znalezione przez R.G. Swana (1962)[3][4].

Niech n > m > 0 {\displaystyle n>m>0} i niech d = ( n , m ) {\displaystyle d=(n,m)} [c],     n = n 1 d , m = m 1 d . {\displaystyle {}\ \ n=n_{1}d,\quad m=m_{1}d.} Wtedy

  • D ( a x n + b x m + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a ( n m 1 ) c ( m 1 ) ( n n 1 a m 1 c n 1 m 1 + ( 1 ) n 1 + 1 ( n m ) n 1 m 1 m m 1 b n 1 ) d {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a^{(n-m-1)}c^{(m-1)}\left(n^{n_{1}}a^{m_{1}}c^{n_{1}-m_{1}}+(-1)^{n_{1}+1}(n-m)^{n_{1}-m_{1}}m^{m_{1}}b^{n_{1}}\right)^{d}}

Można oznaczyć dodatkowo s = ( 1 ) n 1 + 1 ( n m ) n 1 m 1 , {\displaystyle s=(-1)^{n_{1}+1}(n-m)^{n_{1}-m_{1}},} by wzór miał bardziej zwartą postać

  • D ( a x n + b x m + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a ( n m 1 ) c ( m 1 ) ( n n 1 a m 1 c n 1 m 1 + s m m 1 b n 1 ) d {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a^{(n-m-1)}c^{(m-1)}\left(n^{n_{1}}a^{m_{1}}c^{n_{1}-m_{1}}+sm^{m_{1}}b^{n_{1}}\right)^{d}}

Dowolny trójmian jednej zmiennej ma postać a x n + b x m + c x l , {\displaystyle ax^{n}+bx^{m}+cx^{l},} gdzie n > m > l 0. {\displaystyle n>m>l\geqslant 0.} Jeżeli l > 1 , {\displaystyle l>1,} to jego wyróżnik jest równy zeru (pierwiastek wielokrotny 0 {\displaystyle 0} ), jeżeli l = 0 , {\displaystyle l=0,} to stosuje się ostatni wzór z listy, a jeżeli l = 1 , {\displaystyle l=1,} to można zastosować wzór redukcyjny D ( a x n + b x m + c x ) = c 2 D ( a x n 1 + b x m 1 + c ) {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+cx)=c^{2}D(ax^{n-1}+bx^{m-1}+c)} i ostatni wyróżnik obliczyć ze wzoru Swana. Znane są zatem ogólne wzory na wyróżnik dowolnego trójmianu i dowolnego dwumianu. Przypadek jednomianu jest trywialny, choć jednomian nie może być dowolny, bo dla stopnia 0 wyróżnik nie jest zdefiniowany.

Zależności między wyróżnikami

Niech A ~ n {\displaystyle {\widetilde {A}}_{n}} będzie macierzą A n , {\displaystyle A_{n},} w której a n = 0 {\displaystyle a_{n}=0} i podobnie dla B ~ n . {\displaystyle {\widetilde {B}}_{n}.} W macierzy L n A n L n T {\displaystyle L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} }} nie występuje wyraz wolny a n , {\displaystyle a_{n},} więc pozostaje ona bez zmian, zaś B ~ n = 0 , {\displaystyle {\widetilde {B}}_{n}=0,} co wynika wprost z definicji macierzy B n . {\displaystyle B_{n}.} Stąd dostajemy

Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = det A ~ n = det ( L n A n L n T ) = det L n det A n det L n T . {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=\det {\widetilde {A}}_{n}=\det(L_{n}A_{n}^{'}L_{n}^{\operatorname {T} })=\det L_{n}\det A_{n}^{'}\det L_{n}^{\operatorname {T} }.}

Ponieważ det L n = a n 1 , {\displaystyle \det L_{n}=a_{n-1},} to

det L n det A n det L n T = a n 1 2 det A n = a n 1 2 det A n 1 = a n 1 2 Δ n 1 ( a 0 , , a n 1 ) . {\displaystyle \det L_{n}\det A_{n}^{'}\det L_{n}^{\operatorname {T} }=a_{n-1}^{2}\det A_{n}^{'}=a_{n-1}^{2}\det A_{n-1}=a_{n-1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{0},\dots ,a_{n-1}).}

Przeto

Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = a n 1 2 Δ n 1 ( a 0 , , a n 1 ) {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=a_{n-1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{0},\dots ,a_{n-1})\quad {}} dla n 2. {\displaystyle n\geqslant 2.}

Bardziej znany jest inny dowód[d] tej zależności, w którym nie korzysta się z definicji rekursyjnej.

Przykład

Wyróżnik Δ 4 ( a , b , c , d , e ) {\displaystyle \Delta _{4}(a,b,c,d,e)} wielomianu 4 stopnia ma 16 składników. Gdy przyjąć w nim e = 0 , {\displaystyle e=0,} to pozostanie tylko 5 składników, a po wyciągnięciu d 2 {\displaystyle d^{2}} przed nawias, w nawiasie otrzymamy wyróżnik Δ 3 ( a , b , c , d ) {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)} wielomianu 3 stopnia.

Zachodzi też równość do pewnego stopnia symetryczna względem powyższej. Gdy do wyróżnika Δ n ( a 0 , a 1 , , a n ) {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},a_{1},\dots ,a_{n})} podstawimy a 0 = 0 , {\displaystyle a_{0}=0,} to nie otrzymamy wyróżnika żadnego wielomianu, bo wszystkie rozważania prowadzone są przy założeniu, że wielomian jest stopnia n , {\displaystyle n,} to znaczy z a 0 0. {\displaystyle a_{0}\neq 0.} Tym niemniej, rozpatrując ten wyróżnik jako pewien wielomian zależny od n + 1 {\displaystyle n+1} zmiennych, można przyjąć w nim a 0 = 0 {\displaystyle a_{0}=0} i rozważyć czym jest otrzymane wyrażenie. Okazuje się, że przy założeniu a 1 0 {\displaystyle a_{1}\neq 0} spełniona jest równość

Δ n ( 0 , a 1 , , a n ) = a 1 2 Δ n 1 ( a 1 , , a n ) {\displaystyle \Delta _{n}(0,a_{1},\dots ,a_{n})=a_{1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{1},\dots ,a_{n})\quad {}} dla n 2 , {\displaystyle n\geqslant 2,}

gdzie Δ n 1 ( a 1 , , a n ) {\displaystyle \Delta _{n-1}(a_{1},\dots ,a_{n})} jest wyróżnikiem wielomianu g ( x ) = a 1 x n 1 + a 2 x n 2 + + a n 1 x + a n {\displaystyle g(x)=a_{1}x^{n-1}+a_{2}x^{n-2}+\dots +a_{n-1}x+a_{n}} stopnia n 1. {\displaystyle n-1.} Poniżej przedstawiony jest tylko przykładowy dowód dla przypadku szczególnego n = 3 , {\displaystyle n=3,} gdyż uogólnienie na dowolne n 2 {\displaystyle n\geqslant 2} jest oczywiste, choć nieco uciążliwe w zapisie.

Dowód: Wyróżnikiem wielomianu f ( x ) = a x 3 + b x 2 + c x + d {\displaystyle f(x)=ax^{3}+bx^{2}+cx+d} stopnia 3 jest z definicji Δ 3 ( a , b , c , d ) = 1 a | a b c d 0 0 a b c d 3 a 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c | = | 1 b c d 0 0 a b c d 3 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c 0 0 0 3 a 2 b c | . {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)=-{\frac {1}{a}}\left|{\begin{smallmatrix}a&b&c&d&0\\0&a&b&c&d\\3a&2b&c&0&0\\0&3a&2b&c&0\\0&0&3a&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=-\left|{\begin{smallmatrix}1&b&c&d&0\\0&a&b&c&d\\3&2b&c&0&0\\0&3a&2b&c&0\\0&0&3a&2b&c\end{smallmatrix}}\right|.}

W tej postaci, ze skróconym wyrazem a {\displaystyle a} w mianowniku, możliwe jest już podstawienie w macierzy a = 0 , {\displaystyle a=0,} więc otrzymujemy Δ 3 ( 0 , b , c , d ) = | 1 b c d 0 0 0 b c d 3 2 b c 0 0 0 0 2 b c 0 0 0 0 2 b c | = | 0 b c d 2 b c 0 0 0 2 b c 0 0 0 2 b c | 3 | b c d 0 0 b c d 0 2 b c 0 0 0 2 b c | = 2 b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | 3 b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | = b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | . {\displaystyle \Delta _{3}(0,b,c,d)=-\left|{\begin{smallmatrix}1&b&c&d&0\\0&0&b&c&d\\3&2b&c&0&0\\0&0&2b&c&0\\0&0&0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=-\left|{\begin{smallmatrix}0&b&c&d\\2b&c&0&0\\0&2b&c&0\\0&0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|-3\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d&0\\0&b&c&d\\0&2b&c&0\\0&0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=2b\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|-3b\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|=-b\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|.} Z drugiej strony, dla wielomianu g ( x ) = b x 2 + c x + d , {\displaystyle g(x)=bx^{2}+cx+d,} gdzie b 0 , {\displaystyle b\neq 0,} mamy z definicji Δ 2 ( b , c , d ) = 1 b | b c d 2 b c 0 0 2 b c | . {\displaystyle \Delta _{2}(b,c,d)=-{\frac {1}{b}}\left|{\begin{smallmatrix}b&c&d\\2b&c&0\\0&2b&c\end{smallmatrix}}\right|.}

Zatem Δ 3 ( 0 , b , c , d ) = b 2 Δ 2 ( b , c , d ) . {\displaystyle \Delta _{3}(0,b,c,d)=b^{2}\Delta _{2}(b,c,d).}

Dowód ogólny przebiega analogicznie.

Przykład

Przedstawiona zależność jest wyraźnie widoczna, gdy wyróżniki są uporządkowane leksykograficznie, bo wtedy wszystkie składniki, w których występuje najwyższy współczynnik a , {\displaystyle a,} znajdują się na początku, a te w których nie występuje – na końcu. W tabeli z wyróżnikiem wielomianu 5 stopnia składniki od 44 do 59, po podzieleniu każdego z nich przez b 2 , {\displaystyle b^{2},} utworzą wyróżnik wielomianu g ( x ) = b x 4 + c x 3 + d x 2 + e x + f . {\displaystyle g(x)=bx^{4}+cx^{3}+dx^{2}+ex+f.} Widoczne jest, że wszystkie współczynniki są dokładnie współczynnikami wyróżnika wielomianu 4 stopnia i są wypisane w tej samej kolejności.

Przy bardziej naturalnym indeksowaniu współczynników wielomianu pierwsza zależność ma postać   Δ n ( a n , , a 1 , 0 ) = a 1 2 Δ n 1 ( a n , , a 1 ) . {\displaystyle {}\quad \ \Delta _{n}(a_{n},\dots ,a_{1},0)=a_{1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{n},\dots ,a_{1}).}

Może być także zapisana równoważnie w postaci wzoru redukcyjnego

D ( a n x n + + a 1 x ) = a 1 2 D ( a n x n 1 + + a 1 ) {\displaystyle D(a_{n}x^{n}+\dots +a_{1}x)=a_{1}^{2}D(a_{n}x^{n-1}+\dots +a_{1})\quad {}} dla n 2 {\displaystyle n\geqslant 2}

lub   D ( x f ) = f 2 ( 0 ) D ( f ) {\displaystyle {}\ D(xf)=f^{2}(0)D(f)\quad {}} dla deg ( f ) 1. {\displaystyle \deg(f)\geqslant 1.}

Podobny zapis w postaci wzoru redukcyjnego dla drugiej zależności nie jest możliwy.

Własności

W tych własnościach n {\displaystyle n} oznacza zawsze stopień odpowiedniego wielomianu, o ile występuje w danej równości.

Własności ogólne

  • Gdy K L ( L {\displaystyle K\subset L\;(L} jest rozszerzeniem ciała K ) {\displaystyle K)} i p K [ x ] , {\displaystyle p\in K[x],} to także p L [ x ] , {\displaystyle p\in L[x],} a wyróżnik nie zależy od ciała, nad którym rozpatrywany jest wielomian p , {\displaystyle p,} to znaczy D K ( p ) = D L ( p ) . {\displaystyle D_{K}(p)=D_{L}(p).} Ta niezmienniczość względem rozszerzeń ciała K {\displaystyle K} wynika stąd, że wyróżnik zależy tylko od stopnia i współczynników wielomianu.
  • D ( p ) = 0 {\displaystyle D(p)=0} wtedy i tylko wtedy, gdy wielomian p {\displaystyle p} ma pierwiastki wielokrotne
  • D ( p q ) = D ( p ) D ( q ) R 2 ( p , q ) {\displaystyle D(pq)=D(p)D(q)R^{2}(p,q)\quad {}} dla deg ( p ) , deg ( q ) 1 ,   R {\displaystyle \deg(p),\,\deg(q)\geqslant 1,\ R} – rugownik
  • D ( α p ) = α 2 n 2 D ( p ) {\displaystyle D(\alpha p)=\alpha ^{2n-2}D(p)\quad {}} dla α 0 {\displaystyle \alpha \neq 0}

Własności przy zamianie zmiennej

  • D ( f ( x + β ) ) = D ( f ( x ) ) {\displaystyle D(f(x+\beta ))=D(f(x))}
  • D ( f ( α x ) ) = α n ( n 1 ) D ( f ( x ) ) {\displaystyle D(f(\alpha x))=\alpha ^{n(n-1)}D(f(x))\quad {}} dla α 0 {\displaystyle \alpha \neq 0}

Ponieważ α x + β = α ( x + β / α ) , {\displaystyle \alpha x+\beta =\alpha (x+\beta /\alpha ),} to dwie ostatnie własności można zapisać jako jedną ogólniejszą.

  • D ( f ( α x + β ) ) = α n ( n 1 ) D ( f ( x ) ) {\displaystyle D(f(\alpha x+\beta ))=\alpha ^{n(n-1)}D(f(x))\quad {}} dla α 0 {\displaystyle \alpha \neq 0}

Własność 2, nazywana powyżej podstawową, decyduje o najczęstszych zastosowaniach wyróżnika. Własności od 2 do 6 łatwo wynikają z drugiej definicji z wyznacznikiem Vandermonda.

Pierwiastki wielomianu

Stopnie 1 i 2

Wielomian p ( x ) = a x + b {\displaystyle p(x)=ax+b} stopnia 1, nad dowolnym ciałem K , {\displaystyle K,} ma zawsze pierwiastek x 1 = b / a {\displaystyle x_{1}=-b/a} i ten jedyny pierwiastek należy do ciała K . {\displaystyle K.}

Wielomian p ( x ) = a x 2 + b x + c {\displaystyle p(x)=ax^{2}+bx+c} stopnia 2 nad ciałem K {\displaystyle K} o charakterystyce różnej od 2 (na przykład nad ciałem liczbowym) ma pierwiastki w K {\displaystyle K} wtedy i tylko wtedy, gdy jego wyróżnik jest kwadratem w ciele K . {\displaystyle K.} Jeżeli jest kwadratem, to pierwiastki wyrażają się dobrze znanym wzorem x 1 , 2 = b ± b 2 4 a c 2 a , {\displaystyle x_{1,2}={\frac {-b\pm {\sqrt {b^{2}-4ac}}}{2a}},} a jeżeli nie jest, to wielomian jest nierozkładalny[e] w K . {\displaystyle K.}

Dowód tego twierdzenia jest bardzo podobny do dowodu dla ciała liczb rzeczywistych – przez wydzielenie z trójmianu pełnego kwadratu[5].

Jeśli K = R {\displaystyle K=\mathbb {R} } jest ciałem liczb rzeczywistych, to wielomian stopnia 2 ma pierwiastki w R , {\displaystyle \mathbb {R} ,} gdy jego wyróżnik jest nieujemny. Już w ciele liczb wymiernych Q {\displaystyle \mathbb {Q} } jest inaczej: trójmian x 2 3 x + 2 {\displaystyle x^{2}-3x+2} ma pierwiastki wymierne, bo jego wyróżnik Δ = 1 {\displaystyle \Delta =1} jest kwadratem w ciele Q ; {\displaystyle \mathbb {Q} ;} trójmian x 2 3 x + 1 {\displaystyle x^{2}-3x+1} ma dodatni wyróżnik Δ = 5 , {\displaystyle \Delta =5,} więc ma pierwiastki rzeczywiste, ale nie ma pierwiastków wymiernych, bo 5 nie jest kwadratem liczby wymiernej.

Gdy charakterystyka ciała χ ( K ) = 2 , {\displaystyle \chi (K)=2,} to Δ 2 ( a , b , c ) = b 2 4 a c = b 2 , {\displaystyle \Delta _{2}(a,b,c)=b^{2}-4ac=b^{2},} bo w takich ciałach 4 = 0. {\displaystyle 4=0.} Zatem wyróżnik jest zawsze kwadratem[f], a mianowicie elementu b     ( b = b , {\displaystyle b\ \ (-b=b,} bo 1 = 1 ) . {\displaystyle -1=1).} Można jednak wskazać trójmian kwadratowy, który nie ma pierwiastków w K , {\displaystyle K,} co wyjaśnia założenie o charakterystyce w powyższym twierdzeniu.

Oczywiście do sprawdzenia krotności pierwiastków wciąż można (jak zawsze) posłużyć się wyróżnikiem. Wielomian p , {\displaystyle p,} jak wyżej, ma jeden pierwiastek dwukrotny wtedy i tylko wtedy, gdy b = 0. {\displaystyle b=0.} W przypadku ciała skończonego pierwiastek dwukrotny jest elementem tego ciała.

Wielomiany w R [ x ] {\displaystyle \mathbb {R} [x]}

W tym podrozdziale stale obowiązuje założenie, że wielomian f {\displaystyle f} jest nad ciałem liczb rzeczywistych, czyli f R [ x ] . {\displaystyle f\in \mathbb {R} [x].} Domknięciem algebraicznym ciała R {\displaystyle \mathbb {R} } jest ciało liczb zespolonych C , {\displaystyle \mathbb {C} ,} więc każdy wielomian ma wszystkie pierwiastki w C . {\displaystyle \mathbb {C} .} Wielomianami nierozkładalnymi w R {\displaystyle \mathbb {R} } mogą być jedynie wielomiany 1 i 2 stopnia, więc każdy wielomian f {\displaystyle f} dodatniego stopnia rozkłada się w R {\displaystyle \mathbb {R} } na iloczyn wielomianów nierozkładalnych co najwyżej 2 stopnia. Jeżeli pewien czynnik w rozkładzie ma stopień 2, to jego dwa pierwiastki w ciele C {\displaystyle \mathbb {C} } są wzajemnie sprzężonymi liczbami zespolonymi, oczywiście nie rzeczywistymi. Zatem wszystkie pierwiastki nie rzeczywiste wielomianu, o ile takie istnieją, występują w parach sprzężonych. W przypadku gdy pierwiastek pary ma krotność większą niż 1, to także sprzężony z nim w parze ma tę samą krotność, więc można mówić o krotności całej pary pierwiastków.

Z wartości wyróżnika wielomianu można uzyskać pewną informację jakościową o pierwiastkach, tzn. o liczbie pierwiastków rzeczywistych, liczbie par zespolonych, ich krotnościach, bez obliczania tych pierwiastków. Jednak informacja otrzymana z samej wartości wyróżnika jest tym bardziej niekompletna, im większy jest stopień wielomianu. Do dokładnego rozpoznania potrzebne są inne metody.

Niech ν ( f ) {\displaystyle \nu (f)} oznacza liczbę par nie rzeczywistych pierwiastków sprzężonych wielomianu f {\displaystyle f} z uwzględnieniem krotności par. Zachodzi ogólne twierdzenie dla wielomianów dowolnego stopnia dodatniego.

Jeżeli D ( f ) > 0 , {\displaystyle D(f)>0,} to ν ( f ) {\displaystyle \nu (f)} jest liczbą parzystą (dopuszczalne 0), a jeżeli D ( f ) < 0 , {\displaystyle D(f)<0,} to ν ( f ) {\displaystyle \nu (f)} jest liczbą nieparzystą.

Założenia tego twierdzenia wykluczają pierwiastki wielokrotne.

Poniżej przedstawione są wnioski dla szczególnych przypadków niskich stopni. Stopień 2, omówiony już w poprzednim podrozdziale, został także włączony dla kompletności.

  Stopień 2

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   2 różne pierwiastki rzeczywiste
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   1 pierwiastek rzeczywisty dwukrotny
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

  Stopień 3

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   3 różne pierwiastki rzeczywiste
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   2 różne pierwiastki rzeczywiste w tym jeden dwukrotny lub 1 pierwiastek rzeczywisty trzykrotny
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   1 pierwiastek rzeczywisty i 1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

  Stopień 4

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   4 różne pierwiastki rzeczywiste lub 2 pary pierwiastków zespolonych sprzężonych
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   3 różne pierwiastki rzeczywiste w tym 1 dwukrotny lub 2 różne pierwiastki rzeczywiste oba dwukrotne lub
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\,{}} 2 różne pierwiastki rzeczywiste w tym 1 trzykrotny lub 1 pierwiastek rzeczywisty czterokrotny lub
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\,{}} 1 pierwiastek rzeczywisty dwukrotny i 1 para pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\;{}} lub 1 para dwukrotna pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   2 różne pierwiastki rzeczywiste i 1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

  Stopień 5

  • D ( f ) > 0 {\displaystyle D(f)>0}   –   5 różnych pierwiastków rzeczywistych lub 1 pierwiastek rzeczywisty i 2 pary pierwiastków zespolonych
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;{}} sprzężonych
  • D ( f ) = 0 {\displaystyle D(f)=0}   –   6 przypadków z pierwiastkami tylko rzeczywistymi lub 2 różne pierwiastki rzeczywiste w tym 1 dwukrotny i
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\,{}} 1 para pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych lub 1 pierwiastek rzeczywisty trzykrotny i 1 para
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\;{}} pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych lub 1 pierwiastek rzeczywisty i 1 para dwukrotna
    {\displaystyle {}\qquad \qquad \quad \;\;\;{}} pierwiastków nie rzeczywistych sprzężonych
  • D ( f ) < 0 {\displaystyle D(f)<0}   –   3 różne pierwiastki rzeczywiste i 1 para pierwiastków zespolonych sprzężonych

Zastosowania, przykłady rachunkowe

We wzorach na wyróżniki, a także w innych wzorach, występują współczynniki całkowite. Oznaczają one sumę odpowiedniej liczby jedynek ciała K , {\displaystyle K,} tzn. m = 1 + + 1 {\displaystyle m=1+\dots +1} ( m {\displaystyle m} jedynek). Jeżeli χ ( K ) 0 , {\displaystyle \chi (K)\neq 0,} to pewne sumy jedynek zerują się. Gdy χ ( K ) = 3 , {\displaystyle \chi (K)=3,} to 8 = ( 1 + 1 + 1 ) + ( 1 + 1 + 1 ) + 1 + 1 = 0 + 0 + 2 = 2. {\displaystyle 8=(1+1+1)+(1+1+1)+1+1=0+0+2=2.} Dlatego te współczynniki trzeba redukować modulo χ ( K ) . {\displaystyle \chi (K).} Na przykład wyróżnik Δ 3 ( a , b , c , d ) {\displaystyle \Delta _{3}(a,b,c,d)} upraszcza się w tym przypadku następująco: 27 a 2 d 2 + 18 a b c d 4 a c 3 4 b 3 d + b 2 c 2 = 1 a c 3 1 b 3 d + b 2 c 2 = a c 3 b 3 d + b 2 c 2 {\displaystyle -27a^{2}d^{2}+18abcd-4ac^{3}-4b^{3}d+b^{2}c^{2}=-1ac^{3}-1b^{3}d+b^{2}c^{2}=-ac^{3}-b^{3}d+b^{2}c^{2}} i podobnie w innych przypadkach.

Przykład 1

Niech f ( x ) = x 5 6 x + 3 , f R [ x ] . {\displaystyle f(x)=x^{5}-6x+3,\quad f\in \mathbb {R} [x].} Zbadajmy jakiego rodzaju są pierwiastki tego wielomianu. Można posłużyć się pełnym wyróżnikiem zamieszczonym w tabeli powyżej, ale wygodniej skorzystać z gotowego wzoru.

Δ 5 ( a , 0 , 0 , 0 , b , c ) = ( 1 ) ( 5 4 ) / 2 ( ( 4 ) 4 a 3 b 5 + 5 5 a 4 c 4 ) = 5 5 a 4 c 4 + 4 4 a 3 b 5 , {\displaystyle \Delta _{5}(a,0,0,0,b,c)=(-1)^{(5\cdot 4)/2}\left((-4)^{4}a^{3}b^{5}+5^{5}a^{4}c^{4}\right)=5^{5}a^{4}c^{4}+4^{4}a^{3}b^{5},} więc

D ( f ) = Δ 5 ( 1 , 0 , 0 , 0 , 6 , 3 ) = 5 5 3 4 + 4 4 ( 6 ) 5 = 3125 81 256 7776 = 253125 1990656 = 1737531 < 0. {\displaystyle {\begin{aligned}D(f)&=\Delta _{5}(1,0,0,0,-6,3)=5^{5}3^{4}+4^{4}(-6)^{5}=3125\cdot 81-256\cdot 7776=253125-1990656\\&=-1737531<0.\end{aligned}}}

Stąd wnioskujemy, że wielomian f {\displaystyle f} ma trzy różne pierwiastki rzeczywiste i jedną parę pierwiastków zespolonych sprzężonych. Ten wynik można otrzymać także innymi sposobami, ale zastosowanie wyróżnika jest najszybsze.

Przykład 2

Wypiszmy wszystkie wielomiany 2 stopnia nad ciałem F 2 . {\displaystyle \mathrm {F} _{2}.} Każdy niezerowy wielomian w F 2 [ x ] {\displaystyle \mathrm {F} _{2}[x]} jest moniczny, więc są one postaci x 2 + b x + c , {\displaystyle x^{2}+bx+c,} gdzie b {\displaystyle b} i c {\displaystyle c} mogą przybierać wartości 0 lub 1. Są więc 4 takie wielomiany.

f 1 = x 2 , f 2 = x 2 + 1 , f 3 = x 2 + x , f 4 = x 2 + x + 1. {\displaystyle f_{1}=x^{2},\quad f_{2}=x^{2}+1,\quad f_{3}=x^{2}+x,\quad f_{4}=x^{2}+x+1.}

Δ 2 ( a , b , c ) = b 2 = b . {\displaystyle \Delta _{2}(a,b,c)=b^{2}=b.} Ostatnia równość wynika stąd, że b 2 = b {\displaystyle b^{2}=b} dla każdego b F 2 . {\displaystyle b\in \mathrm {F} _{2}.}

Zatem D ( f 1 ) = D ( f 2 ) = 0 {\displaystyle D(f_{1})=D(f_{2})=0} i D ( f 3 ) = D ( f 4 ) = 1. {\displaystyle D(f_{3})=D(f_{4})=1.}

Istotnie, f 1 = ( x 0 ) 2 {\displaystyle f_{1}=(x-0)^{2}} ma pierwiastek dwukrotny 0 , {\displaystyle 0,}

( x 1 ) 2 = x 2 2 x + 1 = x 2 + 1 {\displaystyle (x-1)^{2}=x^{2}-2x+1=x^{2}+1} (bo 2 = 0 {\displaystyle 2=0} ), więc f 2 {\displaystyle f_{2}} ma pierwiastek dwukrotny 1. {\displaystyle 1.}

Natomiast ( x 0 ) ( x 1 ) = x 2 x = x 2 + x = f 3 , {\displaystyle (x-0)(x-1)=x^{2}-x=x^{2}+x=f_{3},} więc f 3 {\displaystyle f_{3}} ma dwa różne pierwiastki 0 {\displaystyle 0} i 1. {\displaystyle 1.}

Przez bezpośrednie podstawienie przekonujemy się, że wielomian f 4 {\displaystyle f_{4}} nie ma pierwiastków w F 2 . {\displaystyle \mathrm {F} _{2}.} Aby sprawdzić, że w swoim ciele rozkładu (jest nim F 4 = F 2 2 {\displaystyle \mathrm {F} _{4}=\mathrm {F} _{2^{2}}} ) ma dwa różne pierwiastki, obliczmy pochodną f 4 = 2 x + 1 = 1. {\displaystyle f_{4}'=2x+1=1.} Wielomian f 4 {\displaystyle f_{4}} nie ma wspólnego pierwiastka ze swą pochodną (bo ona w ogóle nie ma pierwiastków), więc nie ma pierwiastka dwukrotnego w F 4 . {\displaystyle \mathrm {F} _{4}.}

Ten przykład jest ilustracją uniwersalności wyróżnika. Metody stosowane w przypadku charakterystyki 2 mają własną specyfikę i różnią się znacznie od metod dla innych charakterystyk, ale wyróżnik jest na to niewrażliwy i daje zawsze właściwe wyniki niezależnie od charakterystyki ciała.

Następny przykład dotyczy ciała F 9 , {\displaystyle \mathrm {F} _{9},} więc przydatne mogą być najbardziej podstawowe wiadomości o tym ciele przedstawione poniżej[6]. Są one wystarczające, by snadnie wykonywać rachunki arytmetyczne w F 9 . {\displaystyle \mathrm {F} _{9}.} Ciało F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}} zawiera ciało proste F 3 = Z / 3 Z {\displaystyle \mathrm {F} _{3}=\mathbb {Z} /3\mathbb {Z} } i jest jego rozszerzeniem 2 stopnia. Może być otrzymane przez dołączenie pierwiastka monicznego wielomianu nierozkładalnego 2 stopnia z F 3 [ x ] . {\displaystyle \mathrm {F} _{3}[x].} Wybierzmy wielomian x 2 + 1 {\displaystyle x^{2}+1} (nierozkładalny, bo nie ma pierwiastka w F 3 {\displaystyle \mathrm {F} _{3}} ). Jego pierwiastek α {\displaystyle \alpha } spełnia więc równanie α 2 = 1. {\displaystyle \alpha ^{2}=-1.} Nazwijmy go raczej i {\displaystyle i} – przecież dołączyliśmy pierwiastek z 1. {\displaystyle -1.} Każdy element ciała F 9 = F 3 ( i ) , {\displaystyle \mathrm {F} _{9}=\mathrm {F} _{3}(i),} jako przestrzeni liniowej nad F 3 {\displaystyle \mathrm {F} _{3}} wymiaru 2 z bazą { 1 , i } , {\displaystyle \{1,i\},} ma jednoznaczne przedstawienie w postaci a + b i , {\displaystyle a+bi,} gdzie a , b F 3 . {\displaystyle a,b\in \mathrm {F} _{3}.} Te elementy dodajemy i mnożymy w zwykły sposób, z tym tylko, że i 2 {\displaystyle i^{2}} zastępujemy wszędzie przez 1. {\displaystyle -1.} Jest to bardzo podobne do działań na liczbach zespolonych, z tą różnicą, że działania arytmetyczne na współczynnikach a {\displaystyle a} i b {\displaystyle b} odbywają się według zasad obowiązujących w małym ciele F 3 . {\displaystyle \mathrm {F} _{3}.} Jego elementami są 0 , 1 {\displaystyle 0,1} i 2 , {\displaystyle 2,} ale wygodnie jest stosować w zapisie 0 , 1 {\displaystyle 0,1} i 1 , {\displaystyle -1,} bo 2 = 1. {\displaystyle 2=-1.}

Znajdźmy dla przykładu element odwrotny do 1 + i . {\displaystyle 1+i.}

1 1 + i = 1 1 + i 1 i 1 i = 1 i 1 i 2 = 1 i 2 = 1 i 1 = 1 ( 1 i ) = 1 + i . {\displaystyle {\frac {1}{1+i}}={\frac {1}{1+i}}\cdot {\frac {1-i}{1-i}}={\frac {1-i}{1-i^{2}}}={\frac {1-i}{2}}={\frac {1-i}{-1}}=-1(1-i)=-1+i.}

Przykład 3

Sprawdźmy, czy wielomian i x 2 + i x + 1 + i F 9 [ x ] {\displaystyle ix^{2}+ix+1+i\in \mathrm {F} _{9}[x]} ma pierwiastki w F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}} i jeśli tak, to obliczmy je.

W grupie multyplikatywnej F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}^{*}} są 4 kwadraty, więc wypiszmy je, podnosząc do kwadratu elementy każdej z 4 par elementów wzajemnie przeciwnych[g]

1 2 = ( 1 ) 2 = 1 {\displaystyle 1^{2}=(-1)^{2}=1}
i 2 = ( i ) 2 = 1 {\displaystyle i^{2}=(-i)^{2}=-1}
( 1 + i ) 2 = ( 1 i ) 2 = 1 + 2 i 1 = 2 i = i {\displaystyle (1+i)^{2}=(-1-i)^{2}=1+2i-1=2i=-i}
( 1 i ) 2 = ( 1 + i ) 2 = 1 2 i 1 = 2 i = i . {\displaystyle (1-i)^{2}=(-1+i)^{2}=1-2i-1=-2i=i.}

Zatem kwadratami są prawe strony tych równości: 1 , 1 , i , i , {\displaystyle 1,-1,i,-i,} a w całym F 9 {\displaystyle \mathrm {F} _{9}} jeszcze 0. {\displaystyle 0.}

To umożliwia już zastosowanie wzorów na pierwiastki.

Δ = Δ 2 ( a , b , c ) = b 2 4 a c = b 2 a c , {\displaystyle \Delta =\Delta _{2}(a,b,c)=b^{2}-4ac=b^{2}-ac,}
x 1 , 2 = b ± Δ 2 a = b ± Δ a = b ± Δ a = b ± Δ a . {\displaystyle x_{1,2}={\frac {-b\pm {\sqrt {\Delta }}}{2a}}={\frac {-b\pm {\sqrt {\Delta }}}{-a}}=-{\frac {-b\pm {\sqrt {\Delta }}}{a}}={\frac {b\pm {\sqrt {\Delta }}}{a}}.}

Otrzymane wzory na wyróżnik i pierwiastki

Δ = b 2 a c , x 1 , 2 = b ± Δ a {\displaystyle \Delta =b^{2}-ac,\qquad x_{1,2}={\frac {b\pm {\sqrt {\Delta }}}{a}}}

stosują się w każdym ciele o charakterystyce 3 (także nieskończonym).

Dla danego wielomianu mamy Δ = i 2 i ( 1 + i ) = 1 i + 1 = i , {\displaystyle \Delta =i^{2}-i(1+i)=-1-i+1=-i,} skąd wnioskujemy, że ma on pierwiastki w F 9 , {\displaystyle \mathrm {F} _{9},} bo i {\displaystyle -i} jest kwadratem. Jako pierwiastek arytmetyczny z wyróżnika weźmy dowolny z pary, np. 1 + i . {\displaystyle 1+i.}

x 1 = i + 1 + i i = 1 + 2 i i = i ( 1 i ) = 1 i , x 2 = i 1 i i = 1 i = i {\displaystyle x_{1}={\frac {i+1+i}{i}}={\frac {1+2i}{i}}=-i(1-i)=-1-i,\quad x_{2}={\frac {i-1-i}{i}}={\frac {-1}{i}}=i}

i otrzymujemy rozkład wielomianu: i ( x i ) ( x + 1 + i ) . {\displaystyle i(x-i)(x+1+i).}

Ten przykład przedstawia jedno z zastosowań wyróżnika. Droga do rozwiązania równania kwadratowego wiedzie poprzez obliczenie odpowiedniego wyróżnika i znalezienie jego pierwiastka arytmetycznego.

Przykład 4

Wypiszmy dla wygody rachunków wzór na wyróżnik trójmianu D ( a x n + b x m + c ) = ( 1 ) n ( n 1 ) 2 a ( n m 1 ) c ( m 1 ) ( n n 1 a m 1 c n 1 m 1 + s m m 1 b n 1 ) d , {\displaystyle D(ax^{n}+bx^{m}+c)=(-1)^{\frac {n(n-1)}{2}}a^{(n-m-1)}c^{(m-1)}\left(n^{n_{1}}a^{m_{1}}c^{n_{1}-m_{1}}+sm^{m_{1}}b^{n_{1}}\right)^{d},}
gdzie d = ( n , m ) , n = n 1 d , m = m 1 d , s = ( 1 ) n 1 + 1 ( n m ) n 1 m 1 , {\displaystyle d=(n,m),\quad n=n_{1}d,\quad m=m_{1}d,\quad s=(-1)^{n_{1}+1}(n-m)^{n_{1}-m_{1}},} i obliczmy wyróżnik trójmianu a x 6 + b x 3 + c . {\displaystyle ax^{6}+bx^{3}+c.}

Mamy tutaj n = 6 , m = 3 , d = ( 6 , 3 ) = 3 , n 1 = 2 , m 1 = 1 , s = ( 6 3 ) 2 1 = 3 , {\displaystyle n=6,\quad m=3,\quad d=(6,3)=3,\quad n_{1}=2,\quad m_{1}=1,\quad s=-(6-3)^{2-1}=-3,} więc

D ( a x 6 + b x 3 + c ) = a 2 c 2 ( 6 2 a c 3 3 1 b 2 ) 3 = a 2 c 2 ( 6 2 a c 3 2 b 2 ) 3 = 3 6 a 2 c 2 ( 4 a c b 2 ) 3 = 729 a 2 c 2 ( 64 a 3 c 3 48 a 2 b 2 c 2 + 12 a b 4 c b 6 ) = 46656 a 5 c 5 + 34992 a 4 b 2 c 4 8748 a 3 b 4 c 3 + 729 a 2 b 6 c 2 . {\displaystyle {\begin{aligned}&D(ax^{6}+bx^{3}+c)=-a^{2}c^{2}{\big (}6^{2}ac-3\cdot 3^{1}b^{2}{\big )}^{3}=-a^{2}c^{2}{\big (}6^{2}ac-3^{2}b^{2}{\big )}^{3}=-3^{6}a^{2}c^{2}{\big (}4ac-b^{2}{\big )}^{3}\\&=-729a^{2}c^{2}{\big (}64a^{3}c^{3}-48a^{2}b^{2}c^{2}+12ab^{4}c-b^{6}{\big )}\\&=-46656a^{5}c^{5}+34992a^{4}b^{2}c^{4}-8748a^{3}b^{4}c^{3}+729a^{2}b^{6}c^{2}.\end{aligned}}}

Możemy też skorzystać z pełnego wyróżnika w tabeli z wyróżnikiem wielomianu 6 stopnia. Dostosujmy oznaczenia współczynników danego wielomianu do oznaczeń w tabeli (nie odwrotnie!). D ( a x 6 + d x 3 + g ) = Δ 6 ( a , 0 , 0 , d , 0 , 0 , g ) . {\displaystyle D(ax^{6}+dx^{3}+g)=\Delta _{6}(a,0,0,d,0,0,g).}

Po odrzuceniu składników, w których występuje współczynnik b , c , e {\displaystyle b,c,e} lub f , {\displaystyle f,} pozostają tylko 4 składniki o numerach porządkowych 1, 5, 37 i 107, a wynik jest identyczny.

Zobacz też

Zobacz hasło wyróżnik w Wikisłowniku

Uwagi

  1. Jeżeli spełniony jest warunek p = 0 , {\displaystyle p'=0,} to p {\displaystyle p} ma rzeczywiście pierwiastki wielokrotne, co wynika z następującego twierdzenia. Jeżeli K {\displaystyle K} jest ciałem, p K [ x ] ,   p 0 {\displaystyle p\in K[x],\ p\neq 0} i α {\displaystyle \alpha } jest pierwiastkiem wielomianu p {\displaystyle p} (w jego ciele rozkładu), to α {\displaystyle \alpha } jest pierwiastkiem wielokrotnym wtedy i tylko wtedy, gdy jest pierwiastkiem pochodnej p . {\displaystyle p'.} Dowód: Niech k 2 {\displaystyle k\geqslant 2} będzie krotnością pierwiastka α . {\displaystyle \alpha .} Wtedy p = ( x α ) 2 h {\displaystyle p=(x-\alpha )^{2}h} dla pewnego wielomianu h . {\displaystyle h.} Obliczmy pochodną p = 2 ( x α ) h + ( x α ) 2 h . {\displaystyle p'=2(x-\alpha )h+(x-\alpha )^{2}h'.} Stąd p ( α ) = 0. {\displaystyle p'(\alpha )=0.} Na odwrót, ponieważ p ( α ) = 0 , {\displaystyle p(\alpha )=0,} to p = ( x α ) h {\displaystyle p=(x-\alpha )h} dla pewnego wielomianu h . {\displaystyle h.} Pochodną jest p = h + ( x α ) h . {\displaystyle p'=h+(x-\alpha )h'.} Tym razem p ( α ) = 0 {\displaystyle p'(\alpha )=0} z założenia, więc h ( α ) = 0 , {\displaystyle h(\alpha )=0,} skąd h = ( x α ) h 1 {\displaystyle h=(x-\alpha )h_{1}} dla pewnego wielomianu h 1 . {\displaystyle h_{1}.} Wstawiając to do wyrażenia na p , {\displaystyle p,} dostajemy p = ( x α ) 2 h 1 . {\displaystyle p=(x-\alpha )^{2}h_{1}.} Ale p 0 , {\displaystyle p\neq 0,} więc h 1 0 , {\displaystyle h_{1}\neq 0,} skąd wynika, że deg ( p ) 2 {\displaystyle \deg(p)\geqslant 2} i pierwiastek α {\displaystyle \alpha } ma w wielomianie p {\displaystyle p} krotność k 2 , {\displaystyle k\geqslant 2,} więc jest wielokrotny. Z tego twierdzenia wynika, że gdy wielomian dodatniego stopnia ma zerową pochodną, to każdy jego pierwiastek jest wielokrotny, bo jest pierwiastkiem wielomianu zerowego (nawet każdy element każdego rozszerzenia ciała K {\displaystyle K} jest pierwiastkiem wielomianu zerowego, z definicji pierwiastka, lecz nie ma on żadnej krotności w wielomianie zerowym).
  2. Wprawdzie pierwszy wzór na liście jest szczególnym przypadkiem ogólnego wzoru dla trójmianu, lecz można go znaleźć niezależnie, korzystając z rekursyjnej definicji macierzy A n {\displaystyle A_{n}} (patrz rozdz. „Obliczanie wyróżnika”). Plan dowodu:
    Musimy znać postać macierzy A n {\displaystyle A_{n}} dla danego wielomianu, by obliczyć jej wyznacznik. Temu celowi służą trzy pierwsze kroki dowodu.   Krok 1. Dowodzimy indukcyjnie, że macierz A n {\displaystyle A_{n}} wielomianu a 0 x n {\displaystyle a_{0}x^{n}} dla n 1 {\displaystyle n\geqslant 1} ma taką postać, że element w 1 kolumnie i 1 wierszu jest równy n , {\displaystyle n,} a pozostałe są zerami.   Krok 2. Przechodzimy rekursyjnie od znanej już macierzy A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} wielomianu a 0 x n 1 {\displaystyle a_{0}x^{n-1}} do macierzy A n {\displaystyle A_{n}} wielomianu a 0 x n + a n {\displaystyle a_{0}x^{n}+a_{n}} dla n 2. {\displaystyle n\geqslant 2.} Tutaj nie stosujemy już indukcji, lecz tylko jedno równanie rekursji dla dowolnego, ale ustalonego n . {\displaystyle n.} Macierz ma postać jak niżej (z lewej). W pozycjach nie wypełnionych są zera.
    A n = [ n 0 n a 0 a n     0 n a 0 a n ] , A n = [ n ( n 1 ) a n 1 ( 1 n ) a 0 a n 1 n a 0 a n     ( 1 n ) a 0 a n 1     ( n 1 ) a n 1 n a 0 a n ( n 1 ) a n 1 2 ] {\displaystyle A_{n}=\left[{\begin{smallmatrix}n&&&0\\&&&-na_{0}a_{n}\\&&\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot }}&\\0&-na_{0}a_{n}&&\end{smallmatrix}}\right],\qquad A_{n}=\left[{\begin{smallmatrix}n\qquad &&&&(n-1)a_{n-1}\\&&&(1-n)a_{0}a_{n-1}&-na_{0}a_{n}\\&&\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot }}&&\\&(1-n)a_{0}a_{n-1}&&\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot ^{\ \,\scriptstyle \cdot }}\qquad &\\(n-1)a_{n-1}&-na_{0}a_{n}&&&(n-1)a_{n-1}^{2}\end{smallmatrix}}\right]}
      Krok 3. Znając już macierz A n 1 {\displaystyle A_{n-1}} wielomianu a 0 x n 1 + a n 1 , {\displaystyle a_{0}x^{n-1}+a_{n-1},} znajdujemy z równania rekursji (podobnie jak w drugim kroku) macierz A n {\displaystyle A_{n}} wielomianu a 0 x n + a n 1 x + a n {\displaystyle a_{0}x^{n}+a_{n-1}x+a_{n}} dla n 3. {\displaystyle n\geqslant 3.} Ma ona postać jak wyżej (z prawej). Na antydiagonali są wyrazy ( 1 n ) a 0 a n 1 {\displaystyle (1-n)a_{0}a_{n-1}} z wyjątkiem jej końców o wyrazach ( n 1 ) a n 1 , {\displaystyle (n-1)a_{n-1},} a na pierwszej poddiagonali antydiagonali są tylko wyrazy n a 0 a n . {\displaystyle -na_{0}a_{n}.}   Krok 4. Przed obliczeniem wyznacznika wygodnie jest zmienić oznaczenia a 0 , a n 1 , a n {\displaystyle a_{0},a_{n-1},a_{n}} na a , b , c {\displaystyle a,b,c} odpowiednio, gdyż rachunki są wtedy czytelniejsze. Obliczenie wyznacznika nie sprawia trudności, a wynikiem jest szukany wyróżnik dla n 3. {\displaystyle n\geqslant 3.}   Krok 5. Sprawdzamy bezpośrednio, że wzór pozostaje w mocy dla n = 2. {\displaystyle n=2.}
  3. Zapis ( n , m ) {\displaystyle (n,m)} jest bardzo często stosowanym skróconym oznaczeniem dla N W D ( n , m ) . {\displaystyle \mathrm {NWD} (n,m).} W tej konwencji zamiast N W W ( n , m ) {\displaystyle \mathrm {NWW} (n,m)} pisze się [ n , m ] . {\displaystyle [n,m].}
  4. Ta zależność może być również otrzymana ze wzoru na wyróżnik iloczynu (patrz rozdz. „Własności”). Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = D ( a 0 x n + + a n 1 x ) = D ( ( a 0 x n 1 + + a n 1 ) x ) {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=D(a_{0}x^{n}+\dots +a_{n-1}x)=D{\big (}(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1})x{\big )}} = D ( a 0 x n 1 + + a n 1 ) D ( x ) R 2 ( a 0 x n 1 + + a n 1 , x ) . {\displaystyle =D(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1})D(x)R^{2}(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1},x).} Rugownik obliczymy jako wyznacznik macierzy Sylvestera (stopnia n {\displaystyle n} ). Ma ona w ostatniej kolumnie same zera z wyjątkiem pierwszego elementu równego a n 1 . {\displaystyle a_{n-1}.} Rozwinięcie wyznacznika względem ostatniej kolumny prowadzi od razu do R ( a 0 x n 1 + + a n 1 , x ) = ( 1 ) n 1 a n 1 . {\displaystyle R(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1},x)=(-1)^{n-1}a_{n-1}.} Zatem Δ n ( a 0 , , a n 1 , 0 ) = a n 1 2 D ( a 0 x n 1 + + a n 1 ) = a n 1 2 Δ n 1 ( a 0 , , a n 1 ) . {\displaystyle \Delta _{n}(a_{0},\dots ,a_{n-1},0)=a_{n-1}^{2}D(a_{0}x^{n-1}+\dots +a_{n-1})=a_{n-1}^{2}\Delta _{n-1}(a_{0},\dots ,a_{n-1}).}
  5. W pierścieniu wielomianów nad ciałem pojęcia „wielomian nieprzywiedlny” i „wielomian nierozkładalny” są tożsame. Różnica pojawia się w pierścieniu wielomianów nad taką dziedziną całkowitości, która nie jest ciałem. Wtedy każdy wielomian nierozkładalny jest nieprzywiedlny, ale niekoniecznie na odwrót. Wielomian nieprzywiedlny może być rozkładalny. W pierścieniu wielomianów nad ciałem jest jeszcze jedno pojęcie równoważne dwóm poprzednim: „wielomian pierwszy”. W dziedzinie całkowitości element pierwszy jest nierozkładalny, ale niekoniecznie na odwrót. Jeżeli pierścień jest dziedziną z jednoznacznością rozkładu (więc z definicji dziedziną całkowitości), to także każdy element nierozkładalny jest pierwszy. Pierścień wielomianów nad ciałem jest dziedziną z jednoznacznością rozkładu, skąd już wynika równoważność ostatniego pojęcia z dwoma poprzednimi. Powyższe uwagi stosują się zarówno do wielomianów jednej zmiennej, jak też wielu zmiennych – bez zmiany argumentacji. Można więc używać dowolnego z tych trzech synonimów według potrzeb lub uznania, o ile rozważane są wielomiany nad ciałami. Każdy wybór jest poprawny. W polskiej literaturze najczęściej używany jest drugi, rzadziej pierwszy, a najmniej spotykany jest trzeci, choć i to się zdarza.
  6. Jeżeli ciało o charakterystyce 2 jest skończone, to nawet każdy element jest kwadratem dokładnie jednego elementu tego ciała. Innymi słowy każdy element ma jeden pierwiastek 2 stopnia.
  7. Niech F q {\displaystyle \mathrm {F} _{q}} będzie ciałem skończonym o charakterystyce różnej od 2. Jeżeli pewien element α {\displaystyle \alpha } w grupie mutyplikatywnej F q {\displaystyle \mathrm {F} _{q}^{*}} tego ciała jest kwadratem elementu β F q , {\displaystyle \beta \in \mathrm {F} _{q}^{*},} czyli β 2 = α , {\displaystyle \beta ^{2}=\alpha ,} to także ( β ) 2 = α . {\displaystyle (-\beta )^{2}=\alpha .} Ponieważ χ ( F q ) 2 {\displaystyle \chi (\mathrm {F} _{q})\neq 2} i β 0 , {\displaystyle \beta \neq 0,} to β β . {\displaystyle \beta \neq -\beta .} Stąd wynika, że jeżeli α F q {\displaystyle \alpha \in \mathrm {F} _{q}^{*}} jest kwadratem, to ma dokładnie dwa pierwiastki drugiego stopnia, gdyż równanie x 2 α = 0 {\displaystyle x^{2}-\alpha =0} nie może mieć więcej niż dwa rozwiązania. Pierwiastki tworzą parę elementów wzajemnie przeciwnych. Kwadraty w F q {\displaystyle \mathrm {F} _{q}^{*}} stanowią więc dokładnie połowę elementów tej grupy, bo jest ich tyle, ile jest par elementów wzajemnie przeciwnych, czyli ( q 1 ) / 2. {\displaystyle (q-1)/2.}

Przypisy

  1. wyróżnik równania, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-09-09] .
  2. Vinberg 2003 ↓, s. 124.
  3. Prasolov 2004 ↓, s. 26.
  4. Richard G.R.G. Swan Richard G.R.G., Factorization of Polynomials over Finite Fields, „Pacific Journal of Mathematics”, 12, 1962, s. 1099–1106  (ang.).
  5. Fine, Gaglione i Rosenberger 2014 ↓, s. 401–402.
  6. Koblitz 1995 ↓, s. 57.

Bibliografia

  • Ernest BorisovichE.B. Vinberg Ernest BorisovichE.B., A Course in Algebra, AlexanderA. Retakh (tłum.), tom 56, Providence, Rhode Islands: American Mathematical Society, 2003 (Graduate Studies in Mathematics), ISBN 0-8218-3318-9, ISSN 1065-7339  (ang.).
  • Victor Vasilevich Prasolov: Polynomials. T. 11. Berlin, Heidelberg: Springer-Verlag, 2004, seria: Algorithms and Computation in Mathematics. DOI: 10.1007/978-3-642-03980-5. ISBN 978-3-540-40714-0. LCCN 2009935697. ISSN 1431-1550. (ang.).
  • Benjamin Fine, Anthony M. Gaglione, Gerhard Rosenberger: Introduction to Abstract Algebra: From Rings, Numbers, Groups, and Fields to Polynomials and Galois Theory. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2014. ISBN 978-1-4214-1176-7. LCCN 2013937859. (ang.).
  • Neal Koblitz: Wykład z teorii liczb i kryptografii. z ang. tłumaczył prof. Wojciech Guzicki, UW. Wyd. 2 ang.,1 pol. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1995. ISBN 83-204-1836-4.

Linki zewnętrzne

  • MichałM. Miśkiewicz MichałM., Po co nam ∆?, „Delta”, czerwiec 2022, ISSN 0137-3005 [dostęp 2023-12-10] .
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Przemysław Koprowski, Wyróżnik, kanał autorski na YouTube, 12 maja 2021 [dostęp 2024-06-22].
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Polynomial Discriminant, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2020-12-13]  (ang.).
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Discriminant (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org, [dostęp 2023-04-26].
  • p
  • d
  • e
typy
według
stopnia
inne
powiązane
pojęcia
algorytmy
obliczanie wartości
dzielenie wielomianów
twierdzenia
algebraiczne
o wielomianach
rzeczywistych dowolnych
zespolonych dowolnych
innych typów
równania
algebraiczne
krzywe tworzące
wykresy
twierdzenia
analityczne
uogólnienia
powiązane
działy
matematyki
arytmetyka
algebra
geometria
analiza
uczeni według
daty narodzin
XV wiek
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek