|
Pełne imię i nazwisko | Vítor Manuel de Oliveira Lopes Pereira |
Data i miejsce urodzenia | 26 lipca 1968 Espinho |
Informacje klubowe |
Klub | Asz-Szabab (trener) |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 2004–2005 | Sanjoanense | 2005–2007 | Espinho | 2008–2010 | CD Santa Clara | 2010–2011 | FC Porto (asystent) | 2011–2013 | FC Porto | 2013–2014 | Al-Ahli | 2015 | Olympiakos SFP | 2015–2016 | Fenerbahçe SK | 2017 | TSV 1860 Monachium | 2017–2020 | Shanghai SIPG | 2021 | Fenerbahçe SK | 2022 | Corinthians São Paulo | 2023 | Flamengo | 2024– | Asz-Szabab Rijad | |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Vítor Manuel de Oliveira Lopes Pereira (ur. 26 lipca 1968) – portugalski trener piłkarski.
Kariera
Pereira w piłkę grał tylko w ligach regionalnych i zakończył karierę w wieku 29 lat.
Zaczął trenować zespoły młodzieżowe. Pierwszy zespół seniorski objął w sezonie 2004/05, a był nim trzecioligowy AD Sanjoanense.
Następnie podjął pracę w trzecioligowym SC Espinho, a trzy mecze przed zakończeniem drugiego sezonu w klubie został zwolniony. Powrócił na rok do FC Porto, w którym trenował zespół juniorski. W 2008 roku objął CD Santa Clara z drugiej ligi. W pierwszym sezonie zajął 3 miejsce, a w drugim 4.
Latem 2010 roku Pereira został asystentem André Villasa-Boasa w Porto. 21 czerwca 2011 roku po odejściu AVB do Chelsea, został mianowany trenerem pierwszego zespołu[1]. Pierwsze trofeum zdobył w swoim pierwszym oficjalnym meczu z Vitórią SC, w Superpucharze Portugalii. Porto odpadło w fazie grupowej Ligi Mistrzów, a w Lidze Europy w 1/16 finału. Pomimo tego Pereira poprowadził zespół do mistrzostwa w swoim pierwszym sezonie.
Drugi sezon w Porto zaczął od zwycięstwa w Superpucharze Portugalii z Académica Coimbra[2].
Sukcesy trenerskie
- FC Porto
- Olympiakos
Przypisy
- ↑ Nowy trener FC Porto. Piłkarskie fakty, 2011-06-22. [dostęp 2012-10-12].
- ↑ Porto z Superpucharem Portugalii - zadecydował gol w ostatniej minucie meczu. Wprost, 2012-08-12. [dostęp 2012-10-12].
Bibliografia
- Vítor Pereira, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2022-04-07] .
Kariera trenerska
- Spiksley (1913)
- Braumüller (1919–25)
- Breunig (1925–28)
- Kohn (1928–30)
- Breunig (1930–34)
- Rechenmacher (1934–35)
- Prokoph (1935–36)
- Braumüller (1936–37)
- Schäfer (1937–38)
- Tillmann (1938–39)
- Eckhardt (1939–40)
- Schmeifler (1940–41)
- Schäfer (1941–45)
- Goldbrunner (1945–46)
- Ertl (1946)
- Schäfer (1946–51)
- Molzer (1951–52)
- Harthaus (1952–53)
- Schäfer (1953–56)
- Hipp (1956–61)
- Merkel (1961–66)
- Weber (1966–67)
- G. Baumann (1967)
- Sing (1967–68)
- Pilz (1968–69)
- Langner (1969)
- Binder (1969–70)
- Tilkowski (1970–72)
- Schwartz (1972–73)
- Gutendorf (1974)
- Merkel (1974–75)
- Lucas (1975–78)
- Krautzun (1979)
- A. Baumann (1979–80)
- Rühl (1980–81)
- Halama (1981–82)
- Kremer (1982)
- Schumm i Schwarzhuber (1982)
- Beer (1983)
- Patzke (1983–84)
- Popescu (1984)
- Beer (1984)
- Halama (1984–86)
- D. Kurz (1986)
- Jusufi (1986–87)
- Zander (1987)
- Klimaschefski (1987–88)
- Bierofka (1988–90)
- Wettberg (1990–92)
- Lorant (1992–2001)
- Pacult (2001–03)
- Götz (2003–04)
- Vanenburg (2004)
- Bommer (2004)
- Maurer (2004–06)
- Schachner (2006–07)
- M. Kurz (2007–09)
- Wolf (2009)
- Lienen (2009–10)
- Maurer (2010–12)
- Schmidt (2012–13)
- Funkel (2013–14)
- von Ahlen (2014)
- Moniz (2014)
- von Ahlen (2014–15)
- Fröhling (2015)
- Möhlmann (2015–16)
- Bierofka (2016)
- Bushuev (2016)
- Runjaić (2016)
- Bierofka (2016)
- Pereira (2017)
- Bierofka (2017-19)
- Beer (2019[A])
- Köllner (2019-23)
- Gorenzel (2023[A])
- Jacobacci (2023)
- Schmöller (2023-24[A])
- Giannikis (od 2024)
|