Branko Stanković
Бранко Станковић
|
Pełne imię i nazwisko | Branislav Stanković |
Data i miejsce urodzenia | 31 października 1921 Sarajewo |
Data i miejsce śmierci | 20 lutego 2002 Belgrad |
Pozycja | obrońca |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1939–1941 | Slavija Sarajewo | | | 1941–1945 | OFK Beograd | | | 1945 | SR Serbii | 1 | (0) | 1946–1958 | Crvena zvezda | 195 | (14) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1946–1956 | Jugosławia | 61 | (3) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1960 | Željezničar | 1963–1964 | Olimpija | 1964–1967 | Vojvodina | 1966 | Jugosławia | 1968–1973 | AEK Ateny | 1973–1974 | Aris FC | 1975–1976 | FC Porto | 1976–1977 | PAOK FC | 1977–1978 | Vojvodina | 1978–1981 | Crvena zvezda | 1982–1984 | Fenerbahçe SK | 1984–1986 | Beşiktaş JK | 1986–1987 | Fenerbahçe SK | 1988–1989 | Crvena zvezda | 1989 | Karşıyaka SK | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Branislav „Branko” Stanković (serb. Бpaнкo Cтaнкoвић, ur. 31 października 1921 w Sarajewie, zm. 20 lutego 2002 w Belgradzie) – piłkarz jugosłowiański grający podczas kariery na pozycji obrońcy.
Kariera klubowa
Branko Stanković piłkarską karierę rozpoczął w klubie Slavija Sarajewo w 1939. W czasie wojny występował w OFK Beograd. W 1946 przeszedł do Crvenej zvezdy, w której występował do końca kariery w 1958. Z Crveną zvezdą czterokrotnie zdobył mistrzostwo Jugosławii w 1951, 1953, 1956, 1957 oraz Puchar Jugosławii w 1948, 1949, 1950 i 1958.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Jugosławii Stanković zadebiutował 9 maja 1946 w wygranym 2-0 towarzyskim meczu z Czechosłowacją. W 1948 roku zdobył srebrny medal olimpijski na Igrzyskach w Londynie. Na turnieju w Anglii wystąpił we wszystkich czterech meczach z Luksemburgiem (bramka w 57 min.), Turcją, Wielką Brytanią i finale ze Szwecją. W 1950 uczestniczył w mistrzostwach świata. Na turnieju w finałowym w Brazylii wystąpił we wszystkich trzech meczach: Szwajcarią, Meksykiem i gospodarzami imprezy. W 1952 roku zdobył swój drugi srebrny medal olimpijski na igrzyskach w Helsinkach. Na turnieju w Finlandii wystąpił we wszystkich sześciu meczach z Indiami, dwukrotnie z ZSRR, Danią, Niemcami i finale z Węgrami. W 1954 po raz drugi uczestniczył w mistrzostwach świata. Na turnieju w finałowym w Szwajcarii wystąpił we wszystkich trzech meczach: Francją, Brazylią i RFN.
Ostatni raz w reprezentacji wystąpił 28 listopada 1956 w przegranym 0-3 towarzyskim meczu z Anglią. Ogółem w barwach plavich wystąpił w 61 meczach, w których zdobył 3 bramki.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Stanković został trenerem. Karierę trenerską rozpoczął w Željezničarze Sarajewo w 1960. W latach 1964–1967 trenował Vojvodinę Nowy Sad, z którą zdobył mistrzostwo Jugosławii w 1966. W 1966 krótko był współselekcjonerem reprezentacji Jugosławii. W latach 1968–1974 Stanković pracował w Grecji w AEK Ateny i Arisie Saloniki. Z AEK zdobył mistrzostwo Grecji w 1971. W drugiej połowie krótko prowadził FC Porto, PAOK FC i ponownie Vojvodinę. W latach 1978–1981 trenował swój były klub Crvene zvezde. Z Czerwoną gwiazdą dwukrotnie zdobył mistrzostwo w 1980 i 1981. W latach 1982–1987 Stanković pracował w Turcji. Dwukrotnie prowadził Fenerbahçe SK i Beşiktaş JK. W tym okresie dwukrotnie zdobył mistrzostwo Turcji w 1983 (Fenerbahçe) i 1986 (Beşiktaş) oraz Puchar Turcji w 1983. W latach 1988–1989 ponownie trenował Crveną zvezdę. Z karierą trenerską pożegnał się w Karşıyace Izmir w 1989.
Bibliografia
- Branko Stanković w bazie National Football Teams (ang.)
- Mecze w reprezentacji
- Hadži (1924–26)
- Nećaš (1926–28)
- Simonović (1929)
- Nećaš (1930)
- Hamacek (1931–32)
- Nemeš (1933)
- Shurman (1934–35)
- Levitus (1936–38)
- Ognjanov (1938)
- Nemeš (1939)
- Noj (1939–41)
- Ognjanov (1945–47)
- Sekulić (1948–51)
- Broćić (1952)
- Ognjanov (1952)
- Lechner (1953–57)
- Lyka (1957–59)
- Čabrić (1959–60)
- Momirski (1960–61)
- Hirman (1961–64)
- Stanković (1964–67)
- Rajkov (1967–68)
- Čabrić (1968–69)
- Milošević (1969–73)
- Zec (1973–74)
- Veselinović (1974–77)
- Stanković (1977–78)
- Pavić (1978)
- Brzić (1978–79)
- Valok (1979–80)
- Drašković (1980–83)
- Kaloperović (1983)
- Duvančić (1983–84)
- Kovrlija (1984–85)
- Višnjevac (1985)
- Kaloperović (1985)
- Savić (1986)
- Jurčić (1986)
- Vukušić (1986–87)
- Brzić (1987–88)
- Lj.Petrović (1988–90)
- Brzić (1990–1991)
- Kovrlija (1991–92)
- Kosanović (1992–95)
- Bekvalac (1995)
- Hadżiewski (1996)
- Lj.Petrović (1996–97)
- Pirmajer (1997–98)
- Manojlović (1998–99)
- Okuka (1999–00)
- Bekvalac (2000–01)
- Vukašinović (2002–03)
- Ilić (2003)
- Smiljanić (2004)
- V.Petrović (2004)
- Đuričić (2005)
- Marić (2005–06)
- Rajevac (2006–07)
- Brzić (2007–08)
- Bekvalac (2008)
- Radojičić (2008)
- Lj.Petrović (2008–09)
- Marić (2009)
- Stepanović (2009)
- Babić (2009–10)
- Đuričić (2010)
- Milinković (2010–11)
- Ristovski (2011)
- Vukićević (2011–12)
- Zagorčić (2012)
- Vignjević (2012–13)
- Nikolić (2013)
- Babić (2014)
- Marić (2014–15)
- Zagorčić (2015)
- Lalatović (2015–16)
- Ivanović (2016–17)
- Veselinović (2017)
- Batak (2017)
- Vanić (2017)
- Buač (2017)
- Stolica (2017–18)
- Veselinović (2018)
- Okuka (2018)
- Krivokapić (2018-19)
- Lalatović (2019-21)
- Đorđević (2021-22)
- Rastavac (2022-23)
- Batak (2023)
- R. Popović (od 2023)
|
- Andreadis (1926–31)
- Gassner (1931–32)
- Armasis (1932–33)
- Sankionis (1933–34)
- Papadopoulos (1945–46)
- Armasis (1946–47)
- Aggelakis (1947–48)
- Deligiorgis (1948–49)
- Pangalos (1949–50)
- Swecik (1950–52)
- Pangalos (1952–53)
- Swecik (1953–54)
- Pangalos (1954–55)
- Hoffman (1955–56)
- Polti (1956–XX)
- Pfeiffer (19XX–57)
- Vikelidis (1957)
- Zogas (1957–58)
- Minardos (1958–59)
- Mihajlović (1959–61)
- Durspekt (1961–63)
- Babolcsay (1963–65)
- Koš (1965–66)
- Papadakis (1966[A])
- Pangalos (1966–67)
- Kalogiannis (1967–68)
- Powell (1968)
- Janevski (1968–69)
- Csaknády (1969–70)
- Horvat (1970–71)
- Hasiotis (1971[A])
- Shannon (1971–74)
- Progios (1974[A])
- Lóránt (1974–76)
- Stanković (1976–77)
- Bingham (1977)
- Kalogiannis (1977–78)
- Petropoulos (1978)
- Piechaczek (1978–80)
- Lóránt (1980–81)
- Fountoukidis (1981[A])
- Höher (1981–83)
- Csernai (1983–84)
- Skocik (1984–86)
- Bellis (1986)
- Libregts (1986–87)
- Bellis (1987–88)
- Israël (1988–89)
- Alefantos (1989)
- Sarafis (1989)
- Jacobs (1989–90)
- Terzanidis (1990–91)
- Blažević (1991–92)
- Gounaris (1992)
- Petrović (1992–93)
- Zalikas (1993[A])
- Błochin (1993–94)
- Sarafis (1994[A])
- Haan (1994–95)
- Sarafis (1995[A])
- Kokotović (1995–96)
- Bellis (1996)
- Bengtsson (1996)
- Archontidis (1996–97)
- Anastasiadis (1997–98)
- Błochin (1998)
- Anastasiadis (1998–99)
- Haan (1999)
- Sarafis (1999[A])
- Bajević (2000–02)
- Anastasiadis (2002–04)
- Fringer (2004–05)
- Karageorgiou (05)
- Kostikos (2005–06)
- Dumitrescu (2006)
- Vukotić (2006–07)
- Paraschos (2007)
- Santos (2007–09)
- Beretta (2010)
- Dermitzakis (2010)
- Chavos (2010–11)
- Bölöni (2011–12)
- Donis (2012–13)
- Jeorjadis (2013)
- Stevens (2013–14)
- Jeorjadis (2014)
- Anastasiadis (2014–15)
- Jeorjadis (2015)
- Tudor (2015–16)
- Ivić (2016–17)
- Stanojević (2017)
- Lucescu (2017–19)
- Ferreira (2019–20)
- García (2020–21)
- Lucescu (od 2021)
|