рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ
Pismo/alfabet | cyrylica, głagolica |
Klasyfikacja genetyczna |
|
Status oficjalny |
UNESCO | 6 wymarły↗ |
Kody języka |
ISO 639-3 | orv |
IETF | orv |
Glottolog | oldr1238 |
GOST 7.75–97 | дрр 188 |
Linguist List | orv |
W Wikipedii |
|
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
| W Inkubatorze znajduje się testowa wersja Wikipedii w języku staroruskim |
Język staroruski (star. rus. рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ, translit. rusĭskŭ językŭ, zwany także językiem wschodniosłowiańskim) – język wschodniosłowiański używany od X do XV wieku, protoplasta współczesnych języków: białoruskiego, rusińskiego, ukraińskiego i rosyjskiego. Zapisywany pierwotnie alfabetem cyrylicznym, jednak w związku ze specyfiką języka staroruskiego i jego odmiennością od języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, dużo rzadziej stosowano litery: Ѣ, Ҁ (koppa) i jusy (Ѧ, Ѫ, Ѩ i Ѭ). Zabytki piśmiennicze w głagolicy występują rzadko, często reprezentując zachodniosłowiańskie naleciałości.
- ↑ Język prasłowiański nie jest językiem słowiańskim, lecz przodkiem wszystkich języków słowiańskich.
- GND: 4142091-3
- NKC: ph126052
- J9U: 987007548532105171
- LNB: 000063267