Willa Ludwika Grohmana
nr rej. A/99 z 20 stycznia 1971 r.[1] | |||
Pałac (widok współczesny) | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Adres | Tylna 9/11 | ||
Typ budynku | willa | ||
Styl architektoniczny | renesans włoski | ||
Architekt | Hilary Majewski | ||
Rozpoczęcie budowy | 1881 | ||
Ukończenie budowy | 1894 | ||
Pierwszy właściciel | Ludwik Grohman | ||
Położenie na mapie Łodzi | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |||
51°45′11,28″N 19°28′26,02″E/51,753133 19,473894 | |||
|
Willa Ludwika Grohmana – willa znajdująca się przy ulicy Tylnej 9/11 w Łodzi.
Historia
Willa wkomponowana została w fabryczny zespół zbudowany nieco wcześniej i usytuowana w południowo-zachodniej części kwartału zamkniętego ulicą Tylną. Początkowo ogniwem tego założenia były budynki wzniesione w latach 40. XIX wieku, parterowy dom mieszkalny Traugotta Grohmana – ojca Ludwika i pierwsza przędzalnia z tkalnią przy ulicy Targowej, w miejscu styku z ulicą Tylną. W sąsiedztwie przędzalni, w 1881, w kilka lat po śmierci ojca, Ludwik Grohman wzniósł okazałą rezydencję z dziedzińcem zamkniętym oficyną gospodarczo-mieszkalną i przyległą oranżerią, w otoczeniu ogrodu.
Willa utrzymana w stylu renesansu włoskiego wybudowana została według projektu Hilarego Majewskiego. Do siedziby prowadziła od ulicy Tylnej okazała brama i furta z kutej kraty, oflankowana podwójnymi filarami, z przylegającą kordegardą. W 1894, po ślubie syna – Leona Grohmana, willa została rozbudowana, oraz podzielona na dwie części, pomiędzy rodziców i dzieci. Wówczas to od strony wschodniej dobudowano nową część z paradną klatką schodową i ogród zimowy. Natomiast w 1913 została rozbudowana część południowo-wschodnia, dobudowano piętrowy aneks z osobnym wejściem. Główne wejście z portykiem filarowym prowadziło do reprezentacyjnego holu i klatki schodowej, która integrowała całość układu wnętrz, należących do licznych członków rodziny.
Parter w przeciwieństwie do większości willi miał nieregularny układ wnętrz, ponieważ były to pomieszczenia zarówno reprezentacyjne, jak i mieszkalne. Program użytkowy wnętrz był w zasadzie tradycyjny, znajdowały się tu jadalnia, kredensownia, biblioteka, salon, gabinety, sala balowa itp. Szczególnie interesujący pod względem architektonicznym jest gabinet z kominkiem, sala koncertowa i sala balowa z zachowanymi w niej oryginalnymi żyrandolami. Komunikację wewnętrzną uzupełniały windy – osobowa oraz trzy dźwigi gospodarcze, firmy berlińskiej[2].
Wnętrza urządzone były z dużym przepychem i luksusem, z bogatymi sztukateriami, z dekoracja o alegorycznych przedstawieniach malarskich i rzeźbiarskich. Zastosowano materiały szlachetne, marmury, boazerie z różnych gatunków drewna oraz różnego rodzaju polichromie i marmoryzowania, imitujące szlachetne gatunki kamienia i drewna. Całość wystroju utrzymana była również w wystroju renesansu włoskiego. Willę otaczał ogród założony równolegle z jej budową. Obecne tereny ogrodu to park im. J. Kilińskiego.
W willi kręcono m.in. film Wojciecha Marczewskiego Ucieczka z kina „Wolność” (scenę upadku głównej postaci po wejściu na dach)[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 47 [dostęp 2011-08-30] .
- ↑ Niemieckimi śladami po „Ziemi Obiecanej”. praca zbiorowa pod redakcją Krystyny Radziszewskiej, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 1997, s. 33, ISBN 83-87080-43-8.
- ↑ Wyborcza.pl [online], lodz.wyborcza.pl [dostęp 2021-06-19] .
Bibliografia
- Informacje. turystyka.lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-27)]. udostępnione na licencji GNU FDL z serwisu turystyka.lodz.pl
Linki zewnętrzne
- Willa Ludwika Grohmana. bojanowski2005.strefa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-28)].
- Zespół willi Ludwika Grohmana