Lemat Fatou

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2023-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lemat Fatou – lemat noszący nazwisko Pierre’a Fatou, który daje ograniczenie górne na wartość całki Lebesgue’a funkcji określonej jako granica dolna pewnego ciągu nieujemnych funkcji mierzalnych.

Lemat Fatou jest jednym z trzech, obok twierdzeń o zbieżności monotonicznej i ograniczonej (oba autorstwa Henriego Lebesgue’a), podstawowych twierdzeń granicznych analizy i teorii miary. Wykorzystywany jest w niektórych dowodach twierdzenie Lebesgue’a o zbieżności ograniczonej oraz zupełności przestrzeni L p {\displaystyle L^{p}} oraz w teorii prawdopodobieństwa przy wyznaczaniu wartości oczekiwanych pewnych zmiennych losowych.

Lemat

 Zobacz też: granica dolna, funkcja mierzalna i funkcja sumowalna (całkowalna).

Niech f k : X [ 0 , + ] {\displaystyle f_{k}\colon X\to [0,+\infty ]} będą funkcjami μ {\displaystyle \mu } -mierzalnymi określonymi na wspólnej przestrzeni z miarą ( X , μ ) {\displaystyle (X,\mu )} dla k = 1 , . {\displaystyle k=1,\dots .} Wówczas

lim inf k f k d μ lim inf k f k d μ . {\displaystyle \int \liminf _{k\to \infty }f_{k}\operatorname {d} \!\mu \leqslant \liminf _{k\to \infty }\int f_{k}\operatorname {d} \!\mu .}
Uwaga

Jeśli funkcje f k {\displaystyle f_{k}} są sumowalne (całkowalne) i prawa strona nierówności jest skończona, to sumowalna (całkowalna) jest również funkcja podcałkowa po lewej stronie nierówności.

Dowód

Pierre Fatou (1878-1929)

Niech g := j = 1 a j χ A j {\displaystyle g:=\sum _{j=1}^{\infty }a_{j}\chi _{A_{j}}} oznacza nieujemną funkcję prostą mniejszą lub równą lim inf k f k . {\displaystyle \liminf _{k\to \infty }f_{k}.} Niech ponadto zbiory μ {\displaystyle \mu } -mierzalne { A j } j = 1 {\displaystyle \{A_{j}\}_{j=1}^{\infty }} będą rozłączne oraz a j > 0 {\displaystyle a_{j}>0} dla j = 1 , . {\displaystyle j=1,\dots .}

Niech 0 < t < 1 {\displaystyle 0<t<1} będzie ustalone. Wówczas

A j = k = 1 B j , k , {\displaystyle A_{j}=\bigcup _{k=1}^{\infty }B_{j,k},}

gdzie:

B j , k := A j { x X : f l ( x ) > t a j     dla wszystkich     l k } . {\displaystyle B_{j,k}:=A_{j}\cap \left\{x\in X\colon f_{l}(x)>ta_{j}\ \ {\text{dla wszystkich}}\ \ l\geqslant k\right\}.}

Ponieważ

A j B j , k + 1 B j , k ( k = 1 , ) , {\displaystyle A_{j}\supseteq B_{j,k+1}\supseteq B_{j,k}\qquad (k=1,\dots ),}

zatem

f k d μ j = 1 A j f k d μ j = 1 B j , k f k d μ t j = 1 a j μ ( B j , k ) ; {\displaystyle \int f_{k}\operatorname {d} \!\mu \geqslant \sum _{j=1}^{\infty }\int _{A_{j}}f_{k}\operatorname {d} \!\mu \geqslant \sum _{j=1}^{\infty }\int _{B_{j,k}}f_{k}\operatorname {d} \!\mu \geqslant t\sum _{j=1}^{\infty }a_{j}\mu \left(B_{j,k}\right);}

stąd zaś

lim inf k f k d μ t j = 1 a j μ ( A j ) = t g d μ . {\displaystyle \liminf _{k\to \infty }\int f_{k}\operatorname {d} \!\mu \geqslant t\sum _{j=1}^{\infty }a_{j}\mu (A_{j})=t\int g\operatorname {d} \!\mu .}

Nierówność ta obowiązuje dla każdego 0 < t < 1 , {\displaystyle 0<t<1,} a każda funkcja prosta g {\displaystyle g} jest mniejsza lub równa lim inf k f k . {\displaystyle \liminf _{k\to \infty }f_{k}.} Dlatego

lim inf k f k d μ lim inf k f k d μ = lim inf k f k d μ , {\displaystyle \liminf _{k\to \infty }\int f_{k}\operatorname {d} \!\mu \geqslant \int _{*}\liminf _{k\to \infty }f_{k}\operatorname {d} \!\mu =\int \liminf _{k\to \infty }f_{k}\operatorname {d} \!\mu ,}

gdzie {\displaystyle \int _{*}} oznacza całkę dolną[a].

Zobacz też

Uwagi

  1. Całka dolna funkcji f : X [ , + ] {\displaystyle f\colon X\to [-\infty ,+\infty ]} definiowana jest jako
    f d μ := sup { g d μ :   g     jest     μ -calkowalna, prosta i     g f     μ -p.w. } . {\displaystyle \int _{*}f\operatorname {d} \!\mu :=\sup \left\{\int g\operatorname {d} \!\mu \colon \ g\ \ {\text{jest}}\ \ \mu {\text{-calkowalna, prosta i}}\ \ g\leqslant f\ \ \mu {\text{-p.w.}}\right\}.}
    Podobnie definiuje się całkę górną
    f d μ := inf { g d μ :   g     jest     μ -calkowalna, prosta i     g f μ -p.w. } . {\displaystyle \int ^{*}f\operatorname {d} \!\mu :=\inf \left\{\int g\operatorname {d} \!\mu \colon \ g\ \ {\text{jest}}\ \ \mu {\text{-calkowalna, prosta i}}\ \ g\geqslant f\;\mu {\text{-p.w.}}\right\}.}
    Gdy całki górna i dolna funkcji μ {\displaystyle \mu } -mierzalnej f : X [ , + ] {\displaystyle f\colon X\to [-\infty ,+\infty ]} są równe, to funkcję nazywa się μ {\displaystyle \mu } -całkowalną i definiuje jej całkę jako
    f d μ := f d μ = f d μ {\displaystyle \int f\operatorname {d} \!\mu :=\int _{*}f\operatorname {d} \!\mu =\int ^{*}f\operatorname {d} \!\mu }
    (w tym ujęciu funkcja może mieć zatem całkę równą + {\displaystyle +\infty } lub ; {\displaystyle -\infty ;} nieujemna funkcja μ {\displaystyle \mu } -mierzalna jest zawsze μ {\displaystyle \mu } -całkowalna).