Greckokatolicki dekanat leżajski

Dekanat Leżajsk
Data powołania	1921
Data zamknięcia	1946

Wyznanie	katolickie
Kościół	greckokatolicki
Eparchia	przemyska
Dane statystyczne
Liczba parafii	11

Cerkwie dekanatu

Greckokatolicki dekanat leżajski – historyczny dekanat należący do eparchii przemyskiej, istniejący do 1946 roku.

Historia

W latach 80. XVIII wieku podczas reform józefińskich, utworzono dekanat kańczudzki, z wydzielonego terytorium dekanatu jarosławskiego.

W skład dekanatu kańczudzkiego weszły:

parochie – Dąbrówka, Dębno, Leżajsk, Mirocin, Krzeczowice, Tarnawka, Zalesie.
kapelania – Gorzyce.
cerkwie filialne – Brzyska Wola, Grzęska, Hadle Szklarskie, Kańczuga, Kuryłówka, Ożanna, Stare Miasto^[1]. W 1875 roku zbudowano cerkiew filialną w Szyperkach, którą w 1894 roku poświęcono^[2].

W 1918 roku w skład dekanatu Kańczudzkiego wchodziły parochie: Dąbrówka, Dębno, Gorzyce, Zalesie, Krzeczowice, Kuryłówka, Leżajsk, Mirocin, Tarnawka. Na terenie dekanatu było 11 524 wiernych, a dziekanem był ks. Jan Karpewycz paroch w Leżajsku^[3].

W 1921 roku przeprowadzono reformę podziału eparchii na dekanaty. Dekanat kańczudzki został przemianowany na leżajski, a parochia Gorzyce została wyłączona do nowego dekanatu sieniawskiego. Dziekanem dekanatu został ks. Iwan Kaminśkyj paroch w Zalesiu^[4].

W 1924 roku w skład dekanatu wchodziło 8 parochii: Dąbrówka, Dębno, Krzeczowice, Kuryłówka, Leżajsk, Mirocin, Tarnawka, Zalesie. Dziekanem był ks. Iwan Kaminśkyj paroch w Zalesiu, a wice-dziekanem ks. Nikita Bułyk paroch w Dębnie^[5]. W 1930 roku w skład dekanatu wchodziło 9 parochii (dołączono Kraków), a w 1932 roku - 11 parochii (dołączyły Kańczuga i Ożanna).

W 1938 roku w skład dekanatu wchodziło 11 parochii: Dąbrówka, Dębno, Kańczuga, Kraków, Krzeczowice, Kuryłówka, Leżajsk, Mirocin, Ożanna, Tarnawka, Zalesie. Na terenie dekanatu było 15 569 wiernych, dziekanem był ks. Iwan Kaminśkyj paroch w Zalesiu, a wice-dziekanem ks. Nikita Bułyk paroch w Dębnie^[6].

Po wysiedleniu Ukraińców z duchownymi oraz przejściu polskich grekokatolików na obrządek rzymskokatolicki, dekanat i parochie przestały istnieć.

Zobacz też

Podział administracyjny Kościoła greckokatolickiego w Polsce (1918–1939)

Przypisy

↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco Catholicae Premisliensis pro Anno Domini M.D.CCCXXXI (s. 54-58) (łac.) [dostęp 2024-03-03]
↑ Greek Catholic Deaneries and Parishes in SE Poland Before WWII [online], 9 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-09] .
↑ Shimatism' Vsego Klira Greko-Katoličeskogo Eparhij Soedinenyh' Peremyskoj, Samborskoj i Sânockoj na God' ot' Rozd. Hr. ... (1918) (s. 72-75) [dostęp 2024-03-04]
↑ Ч. 414 Орд. — Новий поділ Enapхії нa 53 деканати., Peremysʹkì Eparhìâlʹnì Vìdomostì. Rik 1921, č. 3, 2 września 1921 [dostęp 2024-03-04] (ukr.).
↑ Shimatism' Vsego Klira Greko-Katoličeskogo Eparhij Soedinenyh' Peremyskoj, Samborskoj i Sânockoj na God' ot' Rozd. Hr. ... (1924) (s. 39-40) (ukr.) [dostęp 2024-03-04]
↑ Šematizm Vsego Greko-Katolic'kogo Duhovenstva Zlučenih' Eparhij Peremiskoï, Sambirskoï i Sânickoï na Rik Božij ... (1939 (s. 60-62) (ukr.) [dostęp 2024-03-04]