François de Gain de Montaignac
|
Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1744 Montaignac |
Data i miejsce śmierci | czerwiec 1812 Londyn |
Biskup Tarbes |
Okres sprawowania | 1782–1801 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Nominacja biskupia | 23 września 1782 |
Sakra biskupia | 20 października 1782 |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 20 października 1782 |
Konsekrator | nieznany |
François de Gain de Montaignac (ur. 6 stycznia 1744 w Montaignac, zm. w czerwcu 1812 w Londynie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, biskup Tarbes.
Biografia
Pochodził ze starego rodu szlacheckiego z Limousin. Ukończył Seminarium Saint-Sulpice w Paryżu. W 1779 otrzymał tytuł kapelana królewskiego.
11 sierpnia 1782 król Francji Ludwik XVI mianował go biskupem Tarbes, co zatwierdził 23 września 1782 papież Pius VI. 20 października 1782 przyjął sakrę biskupią z rąk nieznanego konsekratora.
Rewolucja francuska
Po rewolucji francuskiej, w 1790 odmówił złożenia przysięgi na konstytucję cywilną kleru i zabronił jej składania przez podległych mu księży oraz odmówił utworzenia wprowadzonej przez ten akt rady biskupiej. 9 grudnia 1790 wyjechał z Tarbes, aby nie być zmuszony do składania przysięgi. Do miasta powrócił 12 marca 1791, jednak 8 dni później zgromadzenie wyborcze departamentu wybrało ks. Jeana-Guillaume'a Moliniera biskupem konstytucyjnym Tarbes. Bp de Gain de Montaignac przez dwa kolejne miesiące pozostawał w Tarbes i sprawował urząd biskupi. Szacuje się, że ok. 80% księży diecezji Tarbes wymówiło posłuszeństwo bp de Gain de Montaignac i poparło konstytucję.
Emigracja
20 maja 1791, na dwa dni przed objęciem diecezji przez Moliniera, opuścił miasto i udał się na emigrację do Hiszpanii. W 1794, obawiając się przybycia wojsk francuskich, wyjechał do Italii. Kilkakrotnie zmieniał miejsce zamieszkania, co za każdym razem podyktowane było ruchami wojsk francuskich, których się obawiał. W 1800 udał się do Portugalii. W 1808 francuski najazd na Portugalię zmusił go do ponownej emigracji. Wyjechał wówczas do Londynu, gdzie w 1812 zmarł.
Konkordat z rewolucyjną Francją podpisany 15 lipca 1801 przyjął z rezygnacją, jako zawarty poza królem, którego uważał za swojego prawowitego władcę, jednak na prośbę papieża Piusa VII, 6 października 1801 złożył rezygnację z biskupstwa Tarbes, którego likwidację porozumienie przewidywało.
Odznaczał się głęboką wiarą. Do końca życia pozostał rojalistą i zdecydowanym przeciwnikiem rewolucji.
Bibliografia
- François de Gain de Montaignac [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-10-21] (ang.).
- Bishop François Gain de Montagnac. GCatholic. [dostęp 2021-10-21]. (ang.).
- François de Gain-Montaignac, évêque de Tarbes (1782-1801) et son diocèse pendant la Révolution. W: L. Dantin: Revue d’Histoire Moderne & Contemporaine. s. 125-127.
Biskupi Tarbes | - Święty Giustino (Justyn) (?)
- Syagrius (ok. 394)
- Aper (ok. 506)
- Julianus (ok. 541)
- Amelius I (ok. 585–ok. 589)
- Landeolus (?)
- San Fausto (?)
- Sarstonius (ok. 878)
- Amelius II (ok. 1000)
- Bernard I (ok. 1009)
- Richard (ok. 1036)
- Heraclius I (1056–1064)
- Ponce I (ok. 1073–ok. 1080)
- Hugues (ok. 1080)
- Dodon (lub Odon, lub Eude) (1087–1095)
- Bernard II (Iserascus) (ok. 1096)
- Ponce II (ok. 1103)
- Heraclius II (?)
- Guillaume I (1120–1141)
- Bernard de Montesquiou (1141–1175)
- Arnaud-Guillaume d'Oson (1177–1179)
- Arnaud-Guillaume de Biran (przed 1200–1224)
- Amanevius de Gresinhac (1224–1226)
- Hugues de Pardaillan (1227–1244)
- Arnaud-Raymond de Coadrase (1250–1257)
- Arnaud de Miossans (1260–1267)
- Raymond-Arnaud de Coadrase (1268–1306)
- Gérold Doucet (1308–1313)
- Guillaume II de Lantal (1316–1337)
- Pierre-Raymond de Montbrun (1348–1353)
- Guillaume III (1353–1361)
- Raymond I (1362–ok. 1363)
- Bernard IV (ok. 1363–1374)
- Gaillard de Coadrase (1374–1392)
- Renaud de Foix (ok. 1392)
- Adalbert (lub Bernard) (1399)
- Jean d'Armagnac (1400–ok. 1406)
- Chrétien † (ok. 1406–ok. 1408)
- Bernard du Peyron (1408–1416)
- Homobonus d'Armagnac (1422–1427)
- Raymond de Bernard (ok. 1428–ok. 1431)
- Jean de Fortou (maj 1431–ok. 1439)
- Roger de Foix (1441–1461)
- Roger II (ok. 1463)
- Pierre de Foix (1463–1464) (administrator apostolski)
- Arnaud-Raymond de Palatz (1467–1474)
- Ménald d'Aure (1478–1485)
- Ménald d'Aure (1494–1504)
- Thomas de Foix (ok. 1505–ok. 1514)
- Ménald de Martory (o de Montory o de Martres) (1514–1524)
- Gabriel de Gramont (1524–1534)
- Antoine de Castelnau (1534–1539)
- Louis de Castelnau (1540–1549)
- Gentianus de Bussy d'Amboise (1554–1575)
- Salvatus I d'Iharse (lub Salvat I de Diharse) (1577–ok. 1602)
- Salvatus II d'Iharse (lub Salvat II de Diharse) (1602–1648)
- Claude Mallier (1648–1668)
- Marc Mallier (1668–1675)
- Armand-Anne-Tristan de La Baume de Suze (1675–ok. 1677)
- François de Poudenx (1677–1716)
- Anne-François-Guillaume du Cambout-Beçay (1719–1729)
- Charles-Antoine de la Roche-Aymon (1729–1740)
- Pierre de Beaupoil de Saint-Aulaire (1741–1751)
- Pierre de La Romagère de Ronssecy (1751–1769)
- Michel-François de Couët du Vivier de Lorry (1769–1782)
- François de Gain de Montaignac (1782–1801)
- Antoine-Xavier de Neirac (1817–1833)
- Pierre-Michel-Marie Double (1833–1844)
- Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (1844–1870)
- Pierre-Anastase Pichenot (1870–1873)
- Benoît-Marie Langénieux (1873–1874)
- César-Victor-Ange-Jean-Baptiste Jourdan (1874–1882)
- Prosper-Marie Billère (1882–1899)
- François-Xavier Schoepfer (1899–1912)
|
---|
Biskupi Tarbes i Lourdes | - François-Xavier Schoepfer (1912–1927)
- Alexandre-Philibert Poirier (1927–1928)
- Pierre-Marie Gerlier (1929–1937)
- Georges-Eugène-Emile Choquet (1938–1946)
- Pierre-Marie Théas (1947–1970)
- Henri Clément Victor Donze (1970–1988)
- Jean Yves Marie Sahuquet (1988–1998)
- Jacques Jean Joseph Jules Perrier (1998–2012)
- Nicolas Brouwet (2012-2021)
- Jean-Marc Micas (nominat)
|
---|