Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence
|
Data i miejsce urodzenia | 7 września 1790 Oroix |
Data i miejsce śmierci | 30 stycznia 1870 Rzym |
Biskup Tarbes |
Okres sprawowania | 1845–1870 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Prezbiterat | 29 kwietnia 1821 |
Nominacja biskupia | 21 kwietnia 1845 |
Sakra biskupia | 1 czerwca 1845 |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 1 czerwca 1845 |
Konsekrator | Denys Auguste Affre |
Współkonsekratorzy | Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC, Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP |
Współkonsekrowani biskupi | Joseph-Auguste-Victorin Morlhon | 1847 | Prosper-Michel-Arnaud Hiraboure | 1857 | |
Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (ur. 7 września 1790 w Oroix, zm. 30 stycznia 1870 w Rzymie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, biskup Tarbes, znany ze swojej roli przy objawieniach w Lourdes.
Biografia
29 kwietnia 1821 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Tarbes. Był nauczycielem i przełożonym Niższego Seminarium w Saint-Pé-de-Bigorre. W 1833 został wikariuszem generalnym diecezji Tarbes[1].
31 grudnia 1844 lub 8 stycznia 1845 został wybrany biskupem Tarbes, co zatwierdził 21 kwietnia 1845 papież Grzegorz XVI. 1 czerwca 1845 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa paryskiego Denysa Auguste Affre. Współkonsekratorami byli przełożony generalny sercanów białych abp Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC oraz emerytowany wikariusz apostolski Malakki-Singapuru bp Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP.
Jako biskup przyłożył dużą wagę do odnowienia diecezji, która ucierpiała podczas rewolucji francuskiej. Dokonał jej reorganizacji oraz przywrócił cztery dawne sanktuaria maryjne[1].
Objawienia w Lourdes
11 lutego 1858 w Lourdes, położonym na terenie jego diecezji, miały miejsce objawienia maryjne. Mascarou-Laurence jako biskup miejsca powołał komisję mającą potwierdzić lub zaprzeczyć prawdziwości objawień. W jej skład, oprócz teologów, powołał naukowców specjalizujących się w medycynie, fizyce, chemii i geologii. Z polecenia biskupa komisja zajęła się m.in. badaniem składu wody, aby sprawdzić czy jej lecznicze właściwości nie mają pochodzenia naturalnego. Sam biskup do wydarzeń w Lourdes podchodził z nieufnością[2].
Po pozytywnej ocenie wydarzeń przez komisję, 18 stycznia 1862 bp Mascarou-Laurence oficjalnie uznał prawdziwość objawień w Lourdes[2].
Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim I, podczas którego zmarł 30 stycznia 1870[1].
Przypisy
- ↑ a b c Mgr Laurence, l’évêque « des apparitions » est mort il y a 150 ans. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).
- ↑ a b Comment l'Église a enquêté à Lourdes, il y a 150 ans. Le Figaro. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).
Bibliografia
- Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-10-21] (ang.).
- Bishop Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence. GCatholic. [dostęp 2021-10-21]. (ang.).
Biskupi Tarbes | - Święty Giustino (Justyn) (?)
- Syagrius (ok. 394)
- Aper (ok. 506)
- Julianus (ok. 541)
- Amelius I (ok. 585–ok. 589)
- Landeolus (?)
- San Fausto (?)
- Sarstonius (ok. 878)
- Amelius II (ok. 1000)
- Bernard I (ok. 1009)
- Richard (ok. 1036)
- Heraclius I (1056–1064)
- Ponce I (ok. 1073–ok. 1080)
- Hugues (ok. 1080)
- Dodon (lub Odon, lub Eude) (1087–1095)
- Bernard II (Iserascus) (ok. 1096)
- Ponce II (ok. 1103)
- Heraclius II (?)
- Guillaume I (1120–1141)
- Bernard de Montesquiou (1141–1175)
- Arnaud-Guillaume d'Oson (1177–1179)
- Arnaud-Guillaume de Biran (przed 1200–1224)
- Amanevius de Gresinhac (1224–1226)
- Hugues de Pardaillan (1227–1244)
- Arnaud-Raymond de Coadrase (1250–1257)
- Arnaud de Miossans (1260–1267)
- Raymond-Arnaud de Coadrase (1268–1306)
- Gérold Doucet (1308–1313)
- Guillaume II de Lantal (1316–1337)
- Pierre-Raymond de Montbrun (1348–1353)
- Guillaume III (1353–1361)
- Raymond I (1362–ok. 1363)
- Bernard IV (ok. 1363–1374)
- Gaillard de Coadrase (1374–1392)
- Renaud de Foix (ok. 1392)
- Adalbert (lub Bernard) (1399)
- Jean d'Armagnac (1400–ok. 1406)
- Chrétien † (ok. 1406–ok. 1408)
- Bernard du Peyron (1408–1416)
- Homobonus d'Armagnac (1422–1427)
- Raymond de Bernard (ok. 1428–ok. 1431)
- Jean de Fortou (maj 1431–ok. 1439)
- Roger de Foix (1441–1461)
- Roger II (ok. 1463)
- Pierre de Foix (1463–1464) (administrator apostolski)
- Arnaud-Raymond de Palatz (1467–1474)
- Ménald d'Aure (1478–1485)
- Ménald d'Aure (1494–1504)
- Thomas de Foix (ok. 1505–ok. 1514)
- Ménald de Martory (o de Montory o de Martres) (1514–1524)
- Gabriel de Gramont (1524–1534)
- Antoine de Castelnau (1534–1539)
- Louis de Castelnau (1540–1549)
- Gentianus de Bussy d'Amboise (1554–1575)
- Salvatus I d'Iharse (lub Salvat I de Diharse) (1577–ok. 1602)
- Salvatus II d'Iharse (lub Salvat II de Diharse) (1602–1648)
- Claude Mallier (1648–1668)
- Marc Mallier (1668–1675)
- Armand-Anne-Tristan de La Baume de Suze (1675–ok. 1677)
- François de Poudenx (1677–1716)
- Anne-François-Guillaume du Cambout-Beçay (1719–1729)
- Charles-Antoine de la Roche-Aymon (1729–1740)
- Pierre de Beaupoil de Saint-Aulaire (1741–1751)
- Pierre de La Romagère de Ronssecy (1751–1769)
- Michel-François de Couët du Vivier de Lorry (1769–1782)
- François de Gain de Montaignac (1782–1801)
- Antoine-Xavier de Neirac (1817–1833)
- Pierre-Michel-Marie Double (1833–1844)
- Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (1844–1870)
- Pierre-Anastase Pichenot (1870–1873)
- Benoît-Marie Langénieux (1873–1874)
- César-Victor-Ange-Jean-Baptiste Jourdan (1874–1882)
- Prosper-Marie Billère (1882–1899)
- François-Xavier Schoepfer (1899–1912)
|
---|
Biskupi Tarbes i Lourdes | - François-Xavier Schoepfer (1912–1927)
- Alexandre-Philibert Poirier (1927–1928)
- Pierre-Marie Gerlier (1929–1937)
- Georges-Eugène-Emile Choquet (1938–1946)
- Pierre-Marie Théas (1947–1970)
- Henri Clément Victor Donze (1970–1988)
- Jean Yves Marie Sahuquet (1988–1998)
- Jacques Jean Joseph Jules Perrier (1998–2012)
- Nicolas Brouwet (2012-2021)
- Jean-Marc Micas (nominat)
|
---|