|
Pełne imię i nazwisko | Aimé Étienne Jacquet |
Data i miejsce urodzenia | 27 listopada 1941 Sail-sous-Couzan |
Wzrost | 185 cm |
Pozycja | defensywny pomocnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1958–1960 | Sail-sous-Couzan | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1960–1973 | AS Saint-Étienne | 192 | (23) | 1973–1975 | Olympique Lyon | 22 | (2) | | W sumie: | 214 | (25) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1968 | Francja | 2 | (0) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1976–1980 | Olympique Lyon | 1980–1989 | Girondins Bordeaux | 1989–1990 | Montpellier HSC | 1990–1991 | AS Nancy | 1992–1993 | Francja (asystent) | 1993–1998 | Francja | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Aimé Jacquet (ur. 27 listopada 1941 w Sail-sous-Couzan nad Loarą) – francuski piłkarz i trener piłkarski. W latach 1994–98 był selekcjonerem reprezentacji Francji, z którą w 1998 roku zdobył mistrzostwo świata.
Kariera piłkarska
Jacquet rozpoczynał swoją karierę piłkarską w lokalnym amatorskim klubie US Couzan, jednocześnie pracował w fabryce. W 1961 roku przeszedł do AS Saint-Étienne, z którym, w okresie jego największej świetności, zdobył pięć tytułów mistrza kraju i trzykrotnie triumfował w rozgrywkach o Puchar Francji. W 1973 roku został zawodnikiem Olympique Lyon, gdzie w wieku trzydziestu pięciu lat zakończył karierę.
Sukcesy piłkarskie
AS Saint-Étienne
W reprezentacji Francji rozegrał w 1968 roku dwa mecze
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery sportowej Jacquet kontynuował pracę w futbolu jako szkoleniowiec i przez cztery lata prowadził Olympique Lyon. W 1980 został trenerem Girondins Bordeaux i z ówczesnego ligowego średniaka stworzył drużynę, która w drugiej połowie lat 80., zdobywając trzy tytuły mistrza kraju i dwa Puchary Francji, osiągnęła pozycję najlepszego i najefektowniej grającego zespołu francuskiego. Jednak w 1989 roku, po kilku słabszych meczach, prezydent Claude Bez wręczył mu wymówienie. Jacquet podjął pracę w mniej utytułowanym Montpellier HSC, skąd w 1990 roku przeniósł się do AS Nancy.
W 1991 roku został asystentem trenera drużyny narodowej Gérarda Houlliera. Po tym jak Francja przegrała eliminacje do Mistrzostw Świata 1994 z Izraelem i Bułgarią Houllier zrezygnował, a jego następcą został Jacquet, ale jako trener tymczasowy. Po obiecujących wynikach w meczach towarzyskich (Francja w latach 1994-96 – przez trzydzieści jeden spotkań – nie doznała porażki) podpisał stałą umowę. Pierwszym sukcesem nowego selekcjonera był awans do Euro 1996, gdzie ekipa z Didier Deschamps'em, Zinedinem Zidanem i Christianem Karembeu na czele odpadła w półfinale.
Jeszcze w trakcie przygotowań do Euro 1996 Jacquet zrezygnował z usług faworytów kibiców i mediów Érica Cantony, Jean-Pierre’a Papina i Davida Ginoli. Z tego powodu przetoczyła się przez francuską prasę ostra krytyka pod adresem selekcjonera, a co bardziej radykalne głosy wzywały go do dymisji. Krytyczne opinie podtrzymywano do czasu Mistrzostw Świata w 1998 roku, których Francja była gospodarzem. Już po pierwszych meczach światowego czempionatu reprezentacja dowodzona przez Jacqueta dzięki efektownej i rozsądnej grze zamknęła usta wszystkim niezadowolonym, a po zwycięskim 3:0 finale z Brazylią szkoleniowiec stał się jednym z narodowych bohaterów.
Po tym meczu Jacquet rozstał się nie tylko reprezentacją (jego bilans: 53 mecze, 37 zwycięstw – 11 remisów – 5 porażek), ale i z pracą szkoleniową. Od 1999 roku jest dyrektorem technicznym kadry oraz działa we Francuskim Związku Piłki Nożnej.
Sukcesy trenerskie
Girondins Bordeaux
Reprezentacja Francji
Składy reprezentacji Francji
Osiągnięcia i nagrody
- Pleimelding (1967–70)
- Redin (1970–80)
- Huart (1980–82)
- Collot (1982–84)
- Wenger (1984–87)
- Dewilder (1987–90)
- Jacquet (1990–91)
- Husson (1991)
- Rouyer (1991–94)
- Bölöni (1994–2000)
- Smerecki (2000–02)
- Bezaz (2002)
- Correa (2002–11)
- Fernandez (2011–13)
- Gabriel (2013)
- Correa (2013–17)
- Hognon (2017–18)
- Gabriel (2018)
- Tholot (2018)
- Perrin (2018-19)
- Garcia (2019-21)
- Stendel (2021)
- Pedretti [A](2021-22)
- Cartier (2022-23)
- Pedretti (od 2023)
|
- Gibson (1924–25)
- Dewaquez/Kaucsar (1936–37)
- Berecz (1937–38)
- Azéma (1937–38)
- Bénézech/Cristol (1945–46)
- Kramer (1946–48)
- Winckelmans (1948–50)
- Bastien (1950–51)
- Závodi (1951–52)
- Cazorro (1952–53)
- Darui (1953–54)
- Tomazover (1954–55)
- Mirouze (1955–56)
- Závodi (1956–57)
- Mirouze (1957–63)
- Favre (1963–68)
- Rolhion (1968–69)
- Borowski (1969–70)
- Mirouze (1970–74)
- Cristol (1974–76)
- Favre (1976)
- Nouzaret (1976–80)
- Firoud & Bonnet (1980–82)
- Bonnet (1982–83)
- Nouzaret (1983–85)
- Mézy (1985–87)
- Mosca (1987–89)
- Jacquet (1989–90)
- Mézy (1990)
- Kasperczak (1990–92)
- Gili & Gasset (1992–94)
- Mézy (1994–98)
- Gasset (1998–99)
- Mézy (1999–2002)
- Bernardet (2002–04)
- Nouzaret (2004)
- Domergue (2004–07)
- Courbis (2007–09)
- Girard (2009–13)
- Fernandez (2013)
- Courbis (2013–15)
- Martini & Baills (2015[A])
- Hantz (2015–17)
- Gasset (2017)
- Zakarian (2017-21)
- Dall’Oglio (2021-22)
- Pitau (2022-23)
- Zakarian (od 2023)
|
Selekcjoner roku wg
IFFHS - Universalis: aime-jacquet
- БРЭ: 5162684