Japonya'da enerji

Japonya'daki enerji sistemi, Japonya'daki elektrik tedarik sistemidir. Japonya'daki elektrik endüstrisi, ülkedeki elektrik enerjisinin üretimini, transferini, dağıtımını ve satışını kapsar.

Japonya'daki elektrik iletimi oldukça sıra dışıdır ve ülkenin tarihsel olarak farklı endüstriyel frekanslarda çalışan iki parçaya bölünmesi nedeniyle karmaşıktır.

Tüketiciler için standart voltaj 100 V'dır, ancak ağlar Batı Japonya'da (Okinawa, Osaka, Kyoto, Kobe, Nagoya ve Hiroşima dahil) 60 Hz ve Doğu Japonya'da (Tokyo, Kawasaki, Sapporo, Yokohama ve Sendai dahil) 50 Hz olmak üzere farklı frekanslarda çalışıyor.^{[kaynak belirtilmeli]} Bunların arasında dört frekans dönüştürücüsü (Shin-Shinano, Sakuma Dam, Minami-Fukumitsu ve Higashi-Shimizu çalışır veya DC güç hatları kullanılıyor. Bu durum, 1895 yılında Tokyo'nun elektrik şebekesi için Alman AEG firmasının jeneratörlerini satın alınmasından ve 1896'da Osaka için Amerikan General Electric'in jeneratörlerini satın alınmasından kaynaklanıyordu, bu birleşmenin yapılması çok pahalıydı.

Japonya'nın enerji sektörü, yenilenebilir enerji kapasitesinin son beş yılda %30'dan fazla artmasıyla önemli bir genişleme yaşadı ve bu durum batarya enerjisi depolama sistemlerine (BESS) olan talebi artırdı. Son zamanlardaki uzun vadeli düşük karbonlu enerji ihalelerinde tahsis edilen 2,4 gigawatt kapasitenin yarısından fazlası yabancı şirketlere veya konsorsiyumlara gitti. Öne çıkan projeler arasında 2024 için onaylanmış toplamda 1,37 GW'lık yeni BESS kapasitesi ve 6,7 GWh'lik enerji kapasitesi yer alıyor.^[1] Japonya’nın Uzun Vadeli Düşük Karbon Enerji Kaynağı İhalesi, 20 yıl boyunca sabit maliyetlerin karşılanmasını garanti ederek BESS geliştirmelerini teşvik etmektedir. Ancak, Japon elektrik piyasasında fiyat oynaklığının sınırlı olması ve taban fiyat uygulaması, BESS işletmecilerinin kârlılığını kısıtlayabilir ve daha fazla piyasa reformu ihtiyacını vurgulamaktadır.^[2][3]