Zygmunt Glinicki
Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia 1898 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 | ||
Narodowość | polska | ||
Alma Mater | |||
Dziedzina sztuki | malarstwo, grafika | ||
Odznaczenia | |||
|
Zygmunt Glinicki (ur. 9 kwietnia 1898 w Warszawie, zm. w 1940 w Charkowie)[1] – polski malarz, grafik, działacz niepodległościowy, oficer rezerwy Wojska Polskiego zamordowany przez sowieckie NKWD.
Życiorys
Urodził się 9 kwietnia 1898 w Warszawie, w rodzinie Andrzeja i Anieli z Ichnatowskich[2][3].
Był członkiem „Zarzewia”, Polskich Drużyn Strzeleckich i Polskiej Organizacji Wojskowej[2]. Po powołaniu Wojska Polskiego w 1918 został wcielony do 1 pułku szwoleżerów, w szeregach którego walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej[3]. W 1920 dostał się do niewoli sowieckiej[3]. Po zakończeniu wojny został przeniesiony do rezerwy w stopniu podchorążego[4]. 7 lipca 1926 prezydent RP mianował go podporucznikiem w rezerwie ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 302. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 19 pułku ułanów w Ostrogu[5].
W 1925 ukończył rozpoczęte wcześniej studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Później współpracował z szeregiem wydawnictw, m.in. Towarzystwem Wydawniczym „Ignis”[6], projektując ilustracje i okładki książek. Zajmował się również malarstwem, tworzył także plakaty, przede wszystkim reklamowe.
W 1929 odbył ćwiczenia w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, a w 1931 w 9 pułku strzelców konnych w Grajewie[3]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów taborowych i przydzielony w rezerwie do Kadry 1 dywizjonu taborów w Warszawie[7].
W 1933 stał się członkiem założycielem Koła Artystów Grafików Reklamowych (KAGR). W stowarzyszeniu udzielał się do końca jego istnienia w 1939.
Przed wybuchem II wojny światowej pracował w pałacu w Wilanowie. Zajmował się restauracją eksponatów i wnętrz.
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939, przebywał we Lwowie, do którego niewiele wcześniej przyjechał z Warszawy z Józefem Szperberem, towarzyszem broni i tak jak on – malarzem[8]. Tam został aresztowany przez NKWD. Przebywał w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez oprawców z NKWD w Charkowie i pogrzebany w lesie w pobliżu wsi Piatichatki[3]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[9].
Małżeństwo
Był drugim mężem Estonki Ilse z d. Strobl (1900-1949)[8]. Pierwszy – nazwiskiem Barszcz – z którym się rozwiodła, służył w korpusie dyplomatycznym.
Wybrana twórczość
Malarstwo
- Martwa natura z cytryną, 1924
- Marszałek Polski Edward Śmigły Rydz – 18 marca 1937
- Fara w Kazimierzu, 1937
- Jesień w Kazimierzu, 1937
- Martwa natura, 1938
Plakaty
- Warszawo, zapraszamy Cię na bal kostiumowy, 1927
- Lista no 1 – Siewca prawdy i sprawiedliwości społecznej – Józef Piłsudski rzuca rodne ziarno wielkiej i bogatej przyszłości, 1928
- Siewca prawdy i sprawiedliwości społecznej – Józef Piłsudski rzuca rodne ziarno wielkiej i bogatej przyszłości – On z narodem, naród z nim, 1928
- Praca dla Polski – Polska dla pracy, 1930
- XI Internationale Ostmesse – Lwów, Polen, 1931
- Современное полъское искусство – Третъяковская Галлерея, Москва 1933 (Współczesna sztuka polska – Galeria Trietiakowska, Moskwa 1933), 1933
- Marokko, Wyspy Kanaryjskie, Madeira – Wycieczka wiosenna – Linja Gdynia–Ameryka, 1934
- Letnie wycieczki morskie 1934 – Linja Gdynia–Ameryka, 1934
- Linia Polono Palestieanǎ[a], 1934
- Constanza–Jaffa–Haifa–Piraeus–Istanbul–Constabza – Polish Palestine Line
- Słonecznym szlakiem do Ziemi Świętej Grecji Turcji – Polskie Transatlantyckie Towarzystwo Okrętowe S. A. – Linja Polsko-Palestyńska
Opracowania graficzne książek i czasopism
- Kobieta nowoczesna we wszystkich okresach jej życia, aut. Julja Świtalska, wyd. Towarzystwo Wydawnicze „Bluszcz”, 1927
- „Strzelec” (okładka), nr 31, 1934 – organ Związku Strzeleckiego, wydanie specjalne z okazji 20. rocznicy powstania Pierwszej Kompanii Kadrowej
- Pod Znakiem Marii (okładka), nr 9, Zakopane, 1939 – miesięcznik Sodalicyj Mariańskich uczniów szkół średnich w Polsce
Ekslibrisy
- Ex-libris Edwarda Rydza-Śmigłego , 1937
Druki akcydensowe
- Letnie wycieczki morskie 1933 – katalog informacyjno-reklamowy Linii Gdynia–Ameryka, 1933
Ordery i odznaczenia
- Medal Niepodległości – 22 kwietnia 1938, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Uwagi
- ↑ Jego prace są w posiadaniu m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie.
Przypisy
- ↑ Katyń 1940. ipn.gov.pl. [dostęp 2024-03-06]. (pol.).
- ↑ a b Łoza 1939 ↓, s. 84.
- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 135.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 245.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 245, 254.
- ↑ Linia Polono Palestieanǎ. Artvee. [dostęp 2024-03-06]. (pol.).
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 189, 710.
- ↑ a b Dwa listy i notatka na temat Ilse Glinickiej. archiwumkobiet.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1939.
- Linia Polono Palestieanǎ, Artvee
Linki zewnętrzne
- Linia Polono Palestieanǎ, Google Arts & Culture