Związek Wzajemnej Pomocy Chrześcijańskich Robotników Górnośląskich

Ten artykuł od 2019-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Związek Wzajemnej Pomocy Chrześcijańskich Robotników Górnośląskich (tzw. Związek Bytomski), powstał w 1889 w Bytomiu na Górnym Śląsku z inicjatywy Adama Napieralskiego i Bronisława Koraszewskiego, jako pierwsza polska masowa organizacja o charakterze związku zawodowego.

W pierwszym roku istnienia miał już ok. 4 tys. członków. Pomimo niemieckich szykan i czasowego spadku liczebności, w 1905 liczba członków wynosiła 12 tys. Sprawy związkowe publikowano w gazecie wydawanej w redakcji pisma "Katolik" pod nazwą "Praca".

W 1909 Związek Wzajemnej Pomocy miał ok. 5 tys. członków. Przystąpił wtedy do organizacji Zjednoczenie Zawodowe Polskie.

Związek w źródłach często określa się tylko jako Związek Wzajemnej Pomocy.