Zulfiqar
Dane podstawowe | |||
Państwo | Iran | ||
---|---|---|---|
Producent | Defence Industries Organization, Shahid Dooz Industrial Complex, Iran | ||
Typ pojazdu | |||
Trakcja | gąsienicowa | ||
Załoga | 3 | ||
Historia | |||
Produkcja | od 1999 | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | diesel 1000 KM | ||
Masa | 40 t | ||
Moc jedn. | 25 KM/t | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 70 km/h | ||
Zasięg pojazdu | 500 km | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Kąt podjazdu | 60% | ||
Przechył boczny | 30% | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 × armata kalibru 125 mm 1 × karabin maszynowy przeciwlotniczy kalibru 12,7 mm 1 × karabin maszynowy kalibru 7,62 mm | |||
Użytkownicy | |||
Iran | |||
|
Zulfiqar – irański czołg podstawowy, produkowany od 1999 roku. Nazwa czołgu pochodzi od Zulfikara – mitycznego miecza Allego.
Opis
Załoga czołgu składa się z trzech osób: dowódcy, kierowcy i działonowego.
Czołg ma konwencjonalny układ, tzn. przedział kierowcy z przodu, wieża pośrodku i układ zasilania z tyłu wozu. 125-milimetrowa armata czołgowa i towarzyszący jej układ automatycznego ładowania zaczerpnięto z radzieckiego czołgu T-72, który również był w Iranie produkowany. W standardowym wyposażeniu znajdują się m.in. skomputeryzowany system kontroli ognia, celowniki noc/dzień, system obronny przed bronią masowego rażenia oraz system wykrywania i tłumienia ognia. W październiku 2016 roku rozpoczęły się testy systemu obrony aktywnej rodzimej produkcji[1].
Przypisy
- ↑ Andrzej Pawłowski: Iran testował system aktywnej obrony Zulfikara. Konflikty.pl, 26 października 2016. [dostęp 2016-10-26].
Bibliografia
- Foss F. Ch.: Jane’s tank & combat vehicle recognition guide. New York: HarperCollinsPublishers, 2000. ISBN 0-00-472452-6.