Wzór Gell-Manna-Nishijimy
Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Wzór Gell-Manna-Nishijimy – równanie opisujące własności hadronów, łącząc liczby kwantowe, czyli liczbę barionową dziwność i izospin z ładunkiem elektrycznym Zostało zaproponowane przez Kazuhika Nishijimę i Tadao Nakano (w 1953) oraz, niezależnie, Murraya Gell-Manna (w 1956).
Równanie to ma następującą postać:
Pierwotnie wzór sformułowano na podstawie eksperymentów. Obecnie jest rozumiany jako następstwo wprowadzenia modelu kwarkowego.
W uproszczeniu, ładunek elektryczny cząstki wiąże się z jej izospinem i hiperładunkiem poniższą zależnością: