Wrona rybożerna
Corvus ossifragus[1] | |||
A. Wilson, 1812 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | krukowate | ||
Rodzaj | Corvus | ||
Gatunek | wrona rybożerna | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
Zasięg występowania wrony rybożernej | |||
| |||
|
Wrona rybożerna[3] (Corvus ossifragus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący wschodnie i południowo-wschodnie Stany Zjednoczone.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy opisany w 1812 roku przez Alexandra Wilsona. Blisko spokrewniony z wroną lśniącą (Corvus sinaloae) oraz wroną meksykańską (Corvus imparatus)[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[5].
Morfologia
Wrona rybożerna osiąga od 37 do 39 cm długości i 260–300 g masy ciała. Budową ciała niezwykle przypomina wronę amerykańską, różnice dostrzegalne są, dopiero gdy stoją obok siebie. C. ossifragus różni się jednak cieńszym i mniejszym dziobem oraz wydawanym dźwiękiem. Dla C. ossifragus jest to charakterystyczne nosowe „aa-aa” lub „kha”. Górna część upierzenia jest jedwabisto czarna o niebieskawym połysku, brzuch oraz nogi połyskują zielenią i brązem[6].
Ekologia i zachowanie
Środowisko
Wrony rybożerne żyją wzdłuż plaż, bagien, rzek, estuariów i jezior. Oprócz siedlisk nadbrzeżnych można je też spotkać w głębi lądu na polach uprawnych, obszarach miejskich i podmiejskich czy polach golfowych[7].
Pożywienie
Zwierzę wszystkożerne. Główną częścią diety są małe skorupiaki i inne bezkręgowce dostępne w okolicy rzek i wybrzeża. Czasami zjadają także martwe ryby, jaja, małe gady, pisklęta oraz owoce i orzechy[6].
Rozmnażanie
Okres lęgowy trwa od marca do maja[8]. Gniazduje w koronach wysokich drzew, tworząc niewielkie kolonie blisko linii brzegowej. W gniazdach z patyków składanych jest zazwyczaj 4–5 zielonych jaj z brązowymi i oliwkowymi plamami[6]. Są wysiadywane 17 do 18 dni, zarówno przez samca, jak i samicę[8].
Status
IUCN uznaje wronę rybożerną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 450 tysięcy osobników[7]. Trend liczebności populacji jest oceniany jako wzrostowy[2].
Przypisy
- ↑ Corvus ossifragus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Corvus ossifragus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and Jays (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-17].
- ↑ John WilliamJ.W. Hardy John WilliamJ.W., The Fish Crow (Corvus ossifragus) and its Mexican relatives: vocal clues to evolutionary relationships, „Florida Field Naturalist”, 18 (4), 1990, s. 74–80 [zarchiwizowane z adresu 2016-09-19] .
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-17]. (ang.).
- ↑ a b c D.D. Goodwin D.D., Crows of the World, 1983 .
- ↑ a b Fish Crow Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-17]. (ang.).
- ↑ a b F.F. Shaw F.F., Birds of America, 1990 .
Bibliografia
- Handbook of the Birds of the World Alive.
- Shaw F.: Birds of America. Limpsfield, Surrey: Dragon’s World Ltd, 1990. ISBN 978-1-85028-082-8.
- Bernstein, M. H., Thomas, S. P., Schmidt-Nielsen, K.. Power Input During Flight of the Fish Crow Corvus Ossifragus. „Journal of Experimental Biology”. 58, s. 401–410, 1973.
- Goodwin D. (1983). Crows of the World. Queensland University Press, St Lucia, Qld.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Nagrania głosów C. ossifragus
- Britannica: animal/fish-crow
- SNL: fiskekråke