Wincenty II (patriarcha Serbii)

Wincenty

Vikentije

Witomir Prodanow
Витомир Проданов

Patriarcha Serbii

Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1890
Baćko Petrovo Selo

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1958
Belgrad

Miejsce pochówku

Cerkiew katedralna świętego Michała Archanioła w Belgradzie

Patriarcha Serbii

Okres sprawowania

1950–1958

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Nominacja biskupia

1950

Chirotonia biskupia

1939

Wybór patriarchy

1950

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

1939

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła

Konsekrator

Gabriel V

Konsekrowani biskupi
Longin (Tomić)	1 czerwca 1951
Dosyteusz (Stojkovski)	22 lipca 1951
Symeon (Zloković)	29 lipca 1951
German (Đorić)	1952
Władysław (Mitrović)	31 lipca 1955
Paweł (Stojčević)	21 września 1957

Współkonsekrowani biskupi
Walerian (Pribićević)	28 stycznia 1940
Makary (Đorđević)	22 marca 1947
Nikanor (Iličić)	3 czerwca 1947
Barnaba (Nastić)	19 sierpnia 1947

Wincenty II (serb. Викентије), imię świeckie Witomir Prodanow, serb. Витомир Проданов (ur. 23 sierpnia 1890 w Baćko Petrovo Selo, zm. 5 lipca 1958 w Belgradzie) – patriarcha Serbskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości wyjechał do Nowego Sadu, gdzie kontynuował naukę. W 1917 wstąpił do klasztoru Bezdin. W latach 1921–1923 był sekretarzem w urzędzie metropolity w Karlovacu. W 1929 rozpoczął studia na wydziale filozoficznym uniwersytetu w Belgradzie. W latach 1930–1934 napisał kilka prac naukowych poświęconych historii Wojwodiny.

W 1932 objął stanowisko sekretarza generalnego Świętego Synodu Serbskiej Cerkwi Prawosławnej. Chirotonię biskupią otrzymał w 1939 jako metropolita Zety i Strumicy. Rok później został administratorem diecezji ochrydzko-bitolskiej. Po agresji bułgarskiej w 1941 był zmuszony uciekać ze Štipu.

Po śmierci patriarchy Gabriela w maju 1950, najbardziej prawdopodobnym jego następcą był metropolita Czarnogóry – Arseniusz. Wskutek interwencji władz komunistycznych, został on umieszczony w areszcie domowym, a Święty Synod wybrał nowym patriarchą biskupa Wincentego. Patriarcha był uważany za człowieka zależnego od władz komunistycznych – w 1955 wziął udział w przyjęciu urodzinowym Josipa Broza Tity, a w sierpniu 1956 został odznaczony przez Titę z okazji swoich 67 urodzin^[1].

Pochowany w soborze św. Michała Archanioła w Belgradzie.

Przypisy

↑ S.P.Ramet, Nihil obstat: religion, politics, and social change in East-Central Europe and Russia, Duke University Press 1998, s.17

Bibliografia

Sabrina P. Ramet: The Three Yugoslavias: State-Building and Legitimation, 1918–2004. Indiana University Press, 2006. ISBN 978-0-253-34656-8. (ang.).

Linki zewnętrzne

Historia Kościoła Serbskiego

Patriarcha Serbii

Metropolita Žičy	św. Sawa I (1219–1233)
Metropolici Peći	Arseniusz I (1233–1263) św. Sawa II (1263–1271) Daniel I (1271–1272) Joannicjusz I (1272–1276) wakat Eustacjusz I (1279–1286) Jakub I (1286–1292) Eustacjusz II (1292–1309) Sawa III (1309–1316) Nikodem (1316–1324) Daniel II (1324–1337)
Patriarchowie serbscy rezydujący w Peći	Joannicjusz II (1337–1354) Sawa IV (1354–1375) Efrem (1375–1380) Spirydon (1380–1389) Efrem (drugi raz) (1389–1390) Daniel III (1390–1396) Sawa V (1396–1407) Daniel IV (1407) Cyryl I (1407–1418) Nikon (1418–1435) Teofan (1435–1446) Nikodem II (1446–1453) Arseniusz II (1453–1459) wakat Jan I (1508) wakat Marek (1524) wakat Paweł I (1527–1535) wakat Makary (1557–1572) Antoni (1572–1575) Gerazym (1575–1585) Sawwacjusz (1585–1586) Hieroteusz (1586–1591) Filip (1591–1592) Jan II (1592–1613) Paisjusz I (1613–1647) Gabriel I (1648–1655) Maksym I (1655–1672) Arseniusz III (1672–1691) Kalinik I (1691–1710) Atanazy I (1711–1712) Mojżesz (1712–1725) Arseniusz IX (1725–1737) Joannicjusz III (1739–1746) Atanazy II (1746–1752) Gabriel II (1752) Gabriel III (1752–1758) Wincenty I (1758) Paisjusz II (1758) Gabriel IV (1758–1759) Cyryl II (1759–1763) Bazyli (1763–1765) Kalinik II (1765–1766)
Metropolici, a następnie Patriarchowie karłowiccy	Arseniusz III (1691–1706) Arseniusz IV (1737–1748) Izajasz (1748–1749) Paweł (1749–1768) Jan (1768–1773) Wincenty (1774–1780) Mojżesz (1780–1790) Stefan (1790–1836) Stefan (1836–1841) Józef - jako metropolita (1842–1848) Józef - jako patriarcha (1848–1861) Samuel (1861–1870) Prokop (1874–1879) German (1879–1888) Jerzy II (1888–1907) Lucjan (1908–1913)
Patriarchowie Serbii	Dymitr (1920–1930) Barnaba (1930–1937) Gabriel V (1938–1950) Wincenty II (1950–1958) German (1958–1990) Paweł (1990–2009) Ireneusz (2010-2020) Porfiriusz (od 2021)