Wilgotnica cytrynowa
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | grzyby | ||
Typ | podstawczaki | ||
Klasa | pieczarniaki | ||
Rząd | pieczarkowce | ||
Rodzina | wodnichowate | ||
Rodzaj | wilgotnica | ||
Gatunek | wilgotnica cytrynowa | ||
Nazwa systematyczna | |||
Hygrocybe citrina (Rea) J.E. Lange Fl. Agaric. Danic. 5: 27 (1940) | |||
|
Wilgotnica cytrynowa (Hygrocybe citrina (Rea) J.E. Lange) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1910 r. Carleton Rea nadając mu nazwę Hygrophorus citrinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1940 r. Lange[1].
Synonimy[2]:
- Gliophorus citrinus (Rea) Kovalenko 1989
- Godfrinia citrina (Rea) Herink 1958
- Hygrocybe citrina (Rea) J.E. Lange 1940 var. citrina
- Hygrophorus citrinus Rea 1910
Nazwę polską podała Barbara Gumińska w 1997 r., używała też nazwy wilgotnica lepka[3].
Morfologia
- Kapelusz
Jeden z najmniejszych gatunków wilgotnic. Średnica 1-2,5 cm, u młodych okazów wypukły, u starszych płasko rozpostarty, czasami nawet wklęsły. Brzeg prążkowany. Powierzchnia gładka, śluzowata o barwie cytrynowożółtej, czasami z pomarańczowym odcieniem. Po wyschnięciu staje się żółty[4].
- Blaszki
Dość rzadkie i różnej długości. Przyrośnięte lub nieco zbiegające. Barwa cytrynowożółta, ostrza równe[4].
- Trzon
Wysokość 2-4 cm, grubość 0,2-0,3 cm, walcowaty, gąbczasty, prosty lub wygięty. Powierzchnia gładka, nieco lepka, o barwie cytrynowożółtej. Przy podstawie nieco jaśniejszy[4].
Miękki, żółty, po uszkodzeniu nie zmieniający barwy. Bez zapachu, smak łagodny[4]. Miąższ – żółty (jaśniejszy niż powierzchnia kapelusza), miękki, po przekrojeniu niezmieniający barwy, o smaku łagodnym i bez zapachu.
Biały. Zarodniki eliptyczne, gładkie[4].
Występowanie i siedlisko
W Polsce gatunek mało znany. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano tylko 3 stanowiska (w Pieninach, Bieszczadach i pod Warszawą)[3].
Rośnie na ziemi wśród traw i mchów, szczególnie na terenach trawiastych (polany, łąki, pastwiska). Owocniki pojawiają się pojedynczo lub w małych grupkach od września do października[4].
Gatunki podobne
Jest w Polsce kilka gatunków żółtych wilgotnic: wilgotnica ostrostożkowata (Hygrocybe acutoconica), wilgotnica żółknąca (Hygrocybe chlorophana), tzw. wilgotnica papuzia (Gliophorus psittacinus), wilgotnica cytrynowozielonawa (Hygrocybe citrinovirens). Wilgotnica cytrynowa jest najmniejszą z nich. Najbardziej podobna wilgotnica cytrynowozielonawa jest większa i ma białe blaszki[4].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2016-10-25]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-10-25]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae). Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków 1997