Wielka Kopa Popradzka
 Widok z podejścia na Rysy | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Pasmo | Tatry, Karpaty | ||
| Wysokość | 2354 m n.p.m. | ||
| Pierwsze wejście | 1896-97 | ||
| • zimowe | 22 marca 1913 | ||
Położenie na mapie Tatr  | |||
Położenie na mapie Karpat  | |||
 49°10′15″N 20°05′02″E/49,170833 20,083889 | |||
| |||
Wielka Kopa Popradzka (słow. Veľká kôpka, 2354 m) – północny, wyższy wierzchołek Kopy Popradzkiej w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w południowo-zachodniej grani Ciężkiego Szczytu, po południowej stronie Przełączki pod Kopą Popradzką (Štrbina pod Kôpkami), która oddziela szczyt od Smoczej Grani.
Między Wielką a Małą Kopą Popradzką położone są dwie skalne czuby i trzy przełączki. W kierunku od północy na południe są to:
- Zadnia Popradzka Ławka (Zadná lávka v Kôpkach),
- Zadnia Popradzka Czuba (Zadný zub v Kôpkach),
- Pośrednia Popradzka Ławka (Prostredná lávka v Kôpkach),
- Skrajna Popradzka Czuba (Predný zub v Kôpkach),
- Skrajna Popradzka Ławka (Predná lávka v Kôpkach).
Po południowej stronie Małej Kopy Popradzkiej znajduje się Wyżnia Popradzka Przełączka, oddzielająca masyw od Popradzkiej Grani. Wschodnie stoki Wielkiej Kopy Popradzkiej opadają do Doliny Żabiej Mięguszowieckiej, zachodnie do Dolinki Smoczej.
Nazwa pochodzi od Popradzkiego Stawu.
Pierwsze odnotowane wejścia:
- letnie – topografowie austriaccy w czasie pomiarów, zapewne kapitan Josef Gans, w latach 1896–1897,
- zimowe – Gyula Hefty i Gyula Komarnicki, 22 marca 1913 r.[1]
Przypisy
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Waga – Szarpane Turnie. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 116–117.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Waga – Szarpane Turnie. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
- Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
- p
- d
- e
|
