Twierdzenie o wartości średniej (rachunek całkowy)

Twierdzenie o wartości średniej – każde z kilku poniższych twierdzeń wiążących wartość całki oznaczonej funkcji całkowalnej (w sensie Riemanna lub Lebesgue’a) na danym zbiorze z pewną wielkością, która spełnia rolę „wartości średniej” funkcji, bądź należy do danego zbioru.

Wszystkie rozpatrywane funkcje są funkcjami rzeczywistymi określonymi na przedziale [ a ,   b ] . {\displaystyle [a,\ b].}

Pierwsze twierdzenie

Jeżeli funkcja f {\displaystyle f} jest ograniczona: m f ( x ) M , {\displaystyle m\leqslant f(x)\leqslant M,} i całkowalna, to istnieje taka liczba m μ M , {\displaystyle m\leqslant \mu \leqslant M,} że:

a b f ( x )   d x = μ ( b a ) . {\displaystyle \int \limits _{a}^{b}f(x)\ dx=\mu (b-a).}

W przypadku gdy funkcja f {\displaystyle f} jest ciągła, tezę twierdzenia można wzmocnić następująco:

istnieje punkt c [ a ,   b ] {\displaystyle c\in [a,\ b]} taki, że
a b f ( x )   d x = f ( c ) ( b a ) . {\displaystyle \int \limits _{a}^{b}f(x)\ dx=f(c)(b-a).}

Intuicyjnie jest jasne, że ze względu na całkę, właśnie f ( c ) {\displaystyle f(c)} jest „średnią” wartością funkcji f {\displaystyle f} w przedziale [ a ,   b ] . {\displaystyle [a,\ b].}

Uogólnienie

Ta wersja dotyczy dwóch funkcji całkowalnych, jeżeli przyjmiemy w nim g 1 , {\displaystyle g\equiv 1,} to otrzymamy powyższą wersję.

Jeżeli funkcje f , g {\displaystyle f,g} są całkowalne, f {\displaystyle f} jest ograniczona: m f ( x ) M , {\displaystyle m\leqslant f(x)\leqslant M,} a g {\displaystyle g} zachowuje znak w tym przedziale, to

a b f ( x ) g ( x )   d x = μ a b   g ( x )   d x . {\displaystyle \int \limits _{a}^{b}f(x)g(x)\ dx=\mu \int \limits _{a}^{b}~g(x)\ dx.}

Jak poprzednio, w sytuacji, gdy f {\displaystyle f} jest funkcją ciągłą, w tezie twierdzenia można postulować istnienie takiego punktu c [ a ,   b ] , {\displaystyle c\in [a,\ b],} że:

a b   f ( x ) g ( x )   d x = f ( c ) a b   g ( x )   d x . {\displaystyle \int \limits _{a}^{b}~f(x)g(x)\ dx=f(c)\int \limits _{a}^{b}~g(x)\ dx.}

Drugie twierdzenie

Twierdzenie to również dotyczy całki z iloczynu dwóch funkcji.

Jeżeli funkcja f {\displaystyle f} jest monotonicznie malejąca i nieujemna, a g {\displaystyle g} całkowalna, to istnieje taki punkt c [ a ,   b ] , {\displaystyle c\in [a,\ b],} że:

a b   f ( x ) g ( x )   d x = f ( a ) a c   g ( x )   d x + f ( b ) c b   g ( x )   d x . {\displaystyle \int \limits _{a}^{b}~f(x)g(x)\ dx=f(a)\int \limits _{a}^{c}~g(x)\ dx+f(b)\int \limits _{c}^{b}~g(x)\ dx.}

Najmocniejsza wersja tego twierdzenia pochodzi od japońskiego matematyka Hiroshiego Okamury (1947) i ma następującą postać:

Jeżeli funkcja f {\displaystyle f} jest monotonicznie malejąca, a g {\displaystyle g} całkowalna, to istnieje taki punkt c [ a ,   b ] , {\displaystyle c\in [a,\ b],} że:
a b   f ( x ) g ( x ) d x = f ( a + ) a c   g ( x )   d x + f ( b ) c b   g ( x )   d x . {\displaystyle \int \limits _{a}^{b}~f(x)g(x)\,dx=f(a_{+})\int \limits _{a}^{c}~g(x)\ dx+f(b_{-})\int \limits _{c}^{b}~g(x)\ dx.}
Przez f ( x + ) {\displaystyle f(x_{+})} i f ( x ) {\displaystyle f(x_{-})} rozumiemy tu odpowiednie granice jednostronne funkcji f . {\displaystyle f.}

Zobacz też

  • średnia całkowa
  • twierdzenie Greena
  • twierdzenie Ostrogradskiego-Gaussa
  • twierdzenie Stokesa

Bibliografia