Stanisław Kogucki
major artylerii | |
Pełne imię i nazwisko | Stanisław Ryszard Kogucki |
---|---|
Data urodzenia | 3 września 1891 |
Data śmierci | po 1933 |
Przebieg służby | |
Lata służby | do 1929 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | |
Stanowiska | dowódca dywizjonu |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Stanisław Ryszard Kogucki (ur. 3 września 1891, zm. po 1933) – major artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 3 września 1891 w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa[1][2]. W czerwcu 1910 zakończył naukę w VIII klasie i zdał maturę w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Chyrowie[3][4].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii fortecznej nr 2[5]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów artylerii fortecznej[6].
Został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 6 pułku artylerii polowej. 16 października 1919 został przeniesiony do 7 pułku artylerii polowej[7]. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[8].
Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w 7 pap w Częstochowie[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 162. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy I dywizjonu[11]. W 1924 był przydzielony z 7 pap do Szefostwa Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[12]. 1 grudnia 1924 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 65. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. Później został przeniesiony do 10 pułku artylerii polowej w Łodzi na stanowisko dowódcy II dywizjonu[14]. W marcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińsk na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu[15]. W lipcu został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[16], a z dniem 30 listopada tego roku przeniesiony w stan spoczynku[17]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sieradz. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[18].
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych[19][20]
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[5]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[5]
- Brązowy Medal Waleczności[5]
- Krzyż Wojskowy Karola[5]
Przypisy
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-21]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-21]..
- ↑ Sprawozdanie 1910 ↓, s. 87, 102.
- ↑ Kwartalnik Chyrowski 1920 ↓, s. 174.
- ↑ a b c d e Ranglisten 1918 ↓, s. 1370.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1352.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 95 z 26 listopada 1919, poz. 3736.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920, s. 860.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 288, 695.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 194, jako Kogucki Ryszard Stanisław.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 727, 818, jako Kogucki Ryszard Stanisław.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 49, 650, 741.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 736.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384, 454.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 187.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929, s. 331.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 910.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-19]..
Bibliografia
- XVII. Sprawozdanie Zakładu naukowo-wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1910. Przemyśl: Nakładem Zakładu naukowo-wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem, 1910.
- Chyrowiacy służący w armji polskiej w latach 1918–1920. „Kwartalnik Chyrowski”. IV (105), listopad 1920. Przemyśl: Drukarnia Józefa Styfiego.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.