Schleicher ASW 15
Dane podstawowe | |||
Państwo | RFN | ||
---|---|---|---|
Producent | Alexander Schleicher GmbH & Co | ||
Konstruktor | Gerhard Waibel | ||
Typ | szybowiec | ||
Konstrukcja | mieszana | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | kwiecień 1968 | ||
Liczba egz. | 530 | ||
Dane techniczne | |||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 15 m | ||
Wydłużenie | 20,45 | ||
Długość | 6,48 m | ||
Wysokość | 1,56 m | ||
Powierzchnia nośna | 11 m² | ||
Profil skrzydła | Wortmann FX 61-163 -> FX 60-126 | ||
Masa | |||
Własna | 230 kg | ||
Startowa | 408 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 220 km/h | ||
Prędkość minimalna | 63 km/h | ||
Prędkość holowania | 145 km/h | ||
Prędkość min. opadania | 0,59 m/s przy 73 km/h | ||
Doskonałość maks. | 38 przy 90 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
|
Schleicher ASW 15 – niemiecki szybowiec wyczynowy klasy standard.
Historia
Konstrukcja została opracowana w firmie Alexander Schleicher GmbH & Co przez inż. Gerharda Waibla, który przy jej budowie wykorzystał doświadczenia zdobyte przy budowie poprzednika tj. Schleicher ASW 12. Oblot nowej konstrukcji został wykonany w kwietnia 1968 r. Maszyna wzięła udział w Szybowcowych Mistrzostwach Świata w Lesznie w 1968 r. Startujący na nim Hans Werner Grosse zwyciężył w dwóch konkurencjach, ostatecznie zajął 10. miejsce. Od 1969 r. maszyna była produkowana seryjnie. W kolejnych Mistrzostwach w Marfie 1970 r. ASW 15 latały w reprezentacjach sześciu krajów. Gerhard Waibel zajął na nim 6. miejsce w klasie standard. Od egzemplarza nr 356 wycofano z konstrukcji skrzydła drewno balsa, które zastąpiono pianką syntetyczną.
Konstrukcja
Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy w układzie górnopłatu.
Płat dwudzielny o obrysie prostokątno-trapezowym. Profil u nasady Wortmann FX 61-163 przechodzący ku końcowi w FX 60-126. Wyposażony w lotki różnicowe oraz hamulce aerodynamiczne płytowe typu Schempp-Hirth-Freiss wysuwane z górnej i dolnej powierzchni płata. Kadłub o konstrukcji skorupowej wykonanej z laminatu i balsy. Osłona kabiny jednoczęściowa, pedały przestawne w locie, fotel pilota regulowany na ziemi. Kadłub o przekroju owalnym zakończony klasycznym usterzeniem krzyżowym. Usterzenie poziome płytowe, bezdźwigarowe, o konstrukcji skorupowej. Podwozie złożone z koła głównego oraz z kółka ogonowego. W kolejnych wersjach wprowadzono mechanizm chowania koła głównego oraz spadochron hamujący.
Bibliografia
- Schleicher AS-W15. „Skrzydlata Polska”. 44/1970, s. 14, 1 listopada 1970. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Andrzej Glass, Mieczysław Litwińczyk, Edward Margański: Szybowce mistrzostw świata. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1970. OCLC 918489807.
Linki zewnętrzne
- WGC 1968 Leszno Polska, dostęp: 2024-08-05