Samad bej Mehmandarow
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
1916 | |||
generał | |||
Data i miejsce urodzenia | 16 października 1855 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 12 lutego 1931 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1875–1917, 1918–1920, 1920–1928 | ||
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego | ||
Jednostki | 1 Turkiestańska Brygada Artylerii, 7 Zachodnio-Syberyjska Dywizja Strzelców Artyleryjskich, 21 dywizja piecoty, 3 Kaukaski korpus armijny | ||
Główne wojny i bitwy | powstanie bokserów, | ||
Późniejsza praca | wykładowca | ||
Odznaczenia | |||
|
Samad bej Mehmandarow (az. Səməd bəy Mehmandarov, Səmədbək Mehmandarli, ur. 16 października 1856 w Lenkoranie, zm. luty 1931) – azerski generał artylerii.
Urodził się w bogatej arystokratycznej rodzinie. Jego ojciec chciał, żeby syn został wykładowcą, lekarzem lub inżynierem, ale Samad wybrał karierę wojskową. Zostawił rodzinę i pojechał do Sankt-Petersburga, gdzie wstąpił do szkoły wojskowej „Junkier Konstantin”.
Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej (bohater obrony bazy morskiej Port Artur), również w I wojnie światowej, podczas której (w 1915) został awansowany do stopnia generalskiego. W 1918 został wybrany na stanowisko ministra obrony Demokratycznej Republiki Azerbejdżanu.
W czasie służby otrzymał wiele wyróżnień: Świętego Stanisława II i III stopnia, Świętej Anny II stopnia, Świętego Włodzimierza III stopnia, nagrodę „za odwagę” oraz order ze złotym mieczem. Dawał wykłady w azerbejdżańskiej szkole komandorskiej artylerii.
Przed NKWD uratował go Nariman Narimanow. Jednak ponieważ służbę odbywał w wojsku carskim, to po upadku cara i nadejściu komunistów jego żonę i syna spotkały represje.