Rzym, miasto otwarte
Gatunek | dramat | ||
---|---|---|---|
Rok produkcji | 1945 | ||
Data premiery | 27 września 1945 | ||
Kraj produkcji | Włochy | ||
Język | |||
Czas trwania | 105 min | ||
Reżyseria | Roberto Rossellini | ||
Scenariusz | Sergio Amidei | ||
Główne role | Aldo Fabrizi | ||
Muzyka | Renzo Rossellini | ||
Zdjęcia | Ubaldo Arata | ||
Montaż | Eraldo Da Roma | ||
Produkcja | Giuseppe Amato | ||
Nagrody | |||
1946: Złota Palma | |||
|
Rzym, miasto otwarte – włoski dramat wojenny z 1945 roku w reżyserii Roberta Rosselliniego. Akcja toczy się podczas niemieckiej okupacji Rzymu w 1944 roku. Film otrzymał nominację do Oscara i jest uważany za otwierający okres neorealizmu we włoskim kinie[1]. Pierwszy z antyfaszystowskiej „Wojennej Trylogii”, drugim był Paisà, a trzecim Niemcy – rok zerowy[2][3][4][5].
W roku 1995, z okazji stulecia narodzin kina, film znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[6].
Fabuła
Giorgio Manfredi ucieka przed niemieckimi żołnierzami, skacząc po dachach. Ksiądz, Don Pietro Pellegrini, pomaga ruchowi oporu, przekazując wiadomości i pieniądze. Don Pietro ma udzielić ślubu Pinie. Jej narzeczony Francesco nie jest zbyt religijny, ale woli, by ceremonię poprowadził ksiądz nacjonalista, a nie faszystowski urzędnik. Syn Piny Marcello i jego koledzy wykonują drobne zadania dla ruchu oporu. Siostra Piny zaprzyjaźnia się z Mariną, dawną dziewczyną Giorgia, co kończy się tym, że Marina zdradza podziemie w zamian za leki, futra i inne wojenne luksusy.
Szef Gestapo w mieście, z pomocą włoskiego komendanta policji, dopada Giorgia i księdza, i przesłuchuje Giorgia z zastosowaniem przemocy fizycznej. Śledczy starają się namówić Don Pietra do zdrady sprawy, wykorzystując jego wiarę religijną, tłumaczą mu, że sprzymierzył się z ateistami. Pietro odpowiada, że każdy, kto dąży do pomagania innym jest na ścieżce Boga, czy w niego wierzy, czy też nie. Wtedy zmuszają księdza do patrzenia, jak Giorgio zostaje zabity poprzez tortury. Don Pietro także wtedy jest nieugięty, więc zostaje stracony.
Obsada
- Aldo Fabrizi
- Anna Magnani
- Marcello Pagliero
- Vito Annicchiarico
Przypisy
- ↑ Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 516. ISBN 978-83-60292-30-3.
- ↑ ChadwickCh. Jenkins ChadwickCh., Guilt and Exculpation in Roberto Rossellini’s ‘War Trilogy’ [online], PopMatters, 31 lipca 2017 [dostęp 2023-04-15] (ang.).
- ↑ Roberto Rossellini [online], www.britannica.com [dostęp 2023-04-15] (ang.).
- ↑ One coffee please, « paisà » [online], Loquis [dostęp 2023-04-15] (ang.).
- ↑ NancyN. Butler NancyN., Cinema’s Anti-Fascist Feminist of the 20th Century [online], Italy Segreta, 23 stycznia 2023 [dostęp 2023-04-15] (ang.).
- ↑ Niektóre ważne filmy czyli tzw. lista watykańska. www.kultura.wiara.pl. [dostęp 2010-04-14].
Linki zewnętrzne
- p
- d
- e
1930-39 |
|
---|---|
1940-49 |
|
1950-59 |
|
1960-69 |
|
1970-79 |
|
- p
- d
- e
1939–1959 |
|
---|---|
1960–1979 |
|
1980–1999 |
|
2000–2019 |
|
od 2020 |
|
- Britannica: topic/Open-City
- Universalis: rome-ville-ouverte-roberto-rossellini, rome-ville-ouverte