Romano Guardini
Sługa Boży | |||
Fotografia z 1920 | |||
Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1885 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 października 1968 | ||
Miejsce pochówku | |||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 1910 | ||
Odznaczenia | |||
|
Romano Guardini (ur. 17 lutego 1885 w Weronie, zm. 1 października 1968 w Monachium) – niemiecki ksiądz katolicki pochodzenia włoskiego, teolog, filozof religii i liturgista oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Studiował od 1904 roku nauki przyrodnicze w Monachium, a później chemię, medycynę i ekonomię polityczną w Tybindze. Studia teologiczne odbył we Fryburgu Bryzgowijskim. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1910 w Moguncji. W 1915 obronił pracę doktorską, a w 1920 został docentem na wydziale teologicznym uniwersytetu w Bonn. Po habilitacji z dogmatyki katolickiej objął w 1923 roku na uniwersytecie w Berlinie katedrę filozofii religii i katolickiego światopoglądu. Działał w Katolickim Ruchu Młodzieżowym, wydawał dwumiesięcznik „Die Schildgenossen”.
W roku 1939 władze nazistowskie odebrały mu katedrę, a w 1943 zmusiły do opuszczenia Berlina. Po wojnie w 1945 roku powołany ponownie na uniwersytet w Tybindze, a w 1948 w Monachium.
Laureat pokojowej nagrody wydawnictw niemieckich. Brał udział w Soborze Watykańskim II jako ekspert od spraw liturgii. W 1965 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.
Na olbrzymi dorobek naukowy Guardiniego składają się prace z zakresu liturgiki, filozofii religii, teologii, pedagogiki i ascetyki.
16 grudnia 2017 w Monachium rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny[1].
W 2021 roku Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki wydał jego książkę pt. Listy znad jeziora Como [org. Die Technik und der Mensch. Briefe vom Comer See] w przekładzie Kamila Markiewicza, opatrzoną wstępem Bolesława Stelmacha. Książkę tworzy zbiór listów autora z połowy lat 20. XX wieku, w których analizuje swoje wyobrażenia na temat wyzwań ludzkości w kulturze coraz bardziej zdominowanej przez maszyny. Wiele uwagi poświęca nowoczesnemu sposobowi budowania i stylowi życia, które zagrażają – jego zdaniem – współistnieniu człowieka z naturą.[2]
Przypisy
- ↑ Katolicka Agencja InformacyjnaK.A.I. KAI Katolicka Agencja InformacyjnaK.A.I., Rusza proces beatyfikacyjny Guardiniego | eKAI.pl [online], eKAI, 12 grudnia 2017 [dostęp 2020-04-06] .
- ↑ Nowość: Listy znad jeziora Como | Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki [online], niaiu.pl [dostęp 2022-09-06] .
Bibliografia
- Jerzy Misiurek, Romano Guardini, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 6, Lublin 1993.
- Guardini Romano, Znaki święte, przełożył z niemieckiego Józef Birkenmajer, wprowadzenie napisał ks. Józef Majka, Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, Wrocław 1994.
Linki zewnętrzne
- „Duch liturgii” Guardiniego (en). fdlc.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].
- p
- d
- e
1950–1959 |
|
---|---|
1960–1969 |
|
1970–1979 |
|
1980–1989 |
|
1990–1999 |
|
2000–2009 |
|
2010–2019 |
|
2020–2029 |
|
- ISNI: 0000000120957633, 0000000368634045
- VIAF: 24602326
- LCCN: n50032999
- GND: 118543105
- NDL: 00441901
- BnF: 11906095t
- SUDOC: 026905442
- SBN: CFIV008438
- NLA: 35155541
- NKC: jn19990002967
- BNE: XX1080789
- NTA: 068587163
- BIBSYS: 90099352
- CiNii: DA00781059
- Open Library: OL125096A
- PLWABN: 9810542616505606
- NUKAT: n95020702
- J9U: 987007262132705171
- PTBNP: 40340
- CANTIC: a10796071
- LNB: 000108228
- NSK: 000036278
- CONOR: 13002339
- ΕΒΕ: 158262, 94373
- BLBNB: 000225814
- KRNLK: KAC199610997
- LIH: LNB:V*15683;=BJ
- RISM: people/41021167
- PWN: 3908649
- Treccani: romano-guardini
- БРЭ: 2346518
- SNL: Romano_Guardini
- VLE: romano-guardini
- Catalana: 0031392
- Hrvatska enciklopedija: 23626