Ricardo Pavoni
Pełne imię i nazwisko | Elbio Ricardo Pavoni Cúneo | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 8 lipca 1943 | ||||||||||||
Wzrost | 167 cm | ||||||||||||
Pozycja | lewy obrońca | ||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Elbio Ricardo Pavoni Cúneo (ur. 8 lipca 1943) – piłkarz urugwajski noszący przydomek El Chivo, lewy obrońca. Wzrost 167 cm, waga 64 kg.
Życiorys
Pavoni urodził się w Montevideo, a pierwsze kroki w piłkarskiej karierze stawiał w klubie Defensor Sporting. Nie widząc dla siebie przyszłości w futbolu, postanowił zakończyć grę w piłkę i zostać krupierem w kasynie gry. Nie doszło do tego, gdyż otrzymał propozycję gry w potężnym argentyńskim klubie CA Independiente.
Przybył do Independiente w wieku 21 lat, by zastąpić swego ciężko kontuzjowanego rodaka Tomása Rolana. Nikt wtedy nie mógł przewidzieć, że gra Pavoniego sprawi, iż kibice klubu całkowicie zapomną o Rolanie. Pierwszy mecz w barwach Independiente Pavoni rozegrał 24 marca 1965 w ramach turnieju Copa Libertadores 1965 przeciwko Boca Juniors, wygrany przez drużynę Independiente 2:0.
Z nowym klubem wkrótce sięgnąć miał po największe trofea w światowym futbolu, stając się jedną z gwiazd wszech czasów Independiente. Był lewym obrońcą, często określanym mianem lidera i symbolu drużyny Independiente. Pomimo że był obrońcą, zdobył dla klubu 57 bramek.
Przez 12 sezonów spędzonych w Independiente (1965-1976) był prawdziwym idolem kibiców. Szczególnie wielkie wrażenie robiły na widzach jego imponujące rajdy prowadzone na lewym skrzydle oraz rzuty wolne wykonywane lewą nogą z wielką precyzją, często kończące się zdobyciem bramki dla drużyny. Jest uważany przez wielu za piłkarza reprezentującego wzorcowe cechy urugwajskiego futbolu.
Pavoni wraz z Independiente odniósł wiele sukcesów – trzykrotnie zdobył mistrzostwo Argentyny, 5 razy wygrał turniej Copa Libertadores, trzykrotnie triumfował w Copa Interamericana oraz raz zwyciężył w walce o Puchar Interkontynentalny.
W najbardziej prestiżowym turnieju klubowym Ameryki Południowej, Copa Libertadores, Pavoni w barwach Independiente w latach 1965-1976 rozegrał 59 meczów i zdobył 6 bramek[1].
Był w kadrze „40” reprezentacji Urugwaju przed finałami mistrzostw świata w 1966 roku. Wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1974 roku, gdzie Urugwaj odpadł już w fazie grupowej. Zagrał we wszystkich trzech meczach – z Holandią, Bułgarią (zdobył bramkę) i Szwecją.
Nigdy nie wziął udziału w turnieju Copa América.
Od 15 sierpnia 1962 do 23 czerwca 1974 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 13 meczów i zdobył 2 bramki[2]
Po zakończeniu kariery pracował w klubie Independiente jako trener rezerw i drużyn młodzieżowych. W kilku przypadkach opiekował się także pierwszym zespołem klubu.
Sukcesy
Sezon | Klub | Tytuł |
---|---|---|
1965 | Independiente | Copa Libertadores 1965 |
1967 | Independiente | Mistrz Argentyny Nacional |
1970 | Independiente | Mistrz Argentyny Metropolitano |
1971 | Independiente | Mistrz Argentyny Metropolitano |
1972 | Independiente | Copa Libertadores 1972 |
1973 | Independiente | Copa Interamericana |
1973 | Independiente | Copa Libertadores 1973 |
1973 | Independiente | Puchar Interkontynentalny |
1974 | Independiente | Copa Interamericana |
1974 | Independiente | Copa Libertadores 1974 |
1975 | Independiente | Copa Libertadores 1975 |
1976 | Independiente | Copa Interamericana |
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, str. 137
Linki zewnętrzne
- RSSSF - reprezentacja Urugwaju w finałach mistrzostw świata
- RSSSF - Urugwaj w eliminacjach do finałów mistrzostw świata
- RSSSF - Peñarol w Copa Libertadores 1960-1969
- RSSSF - Peñarol w Copa Libertadores 1970-1979
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|