Raisa Gorbaczowa
Raisa Gorbaczowa (1985) | |||
Imię i nazwisko po urodzeniu | Raisa Maksimowna Titarienko | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 stycznia 1932 | ||
Data i miejsce śmierci | 20 września 1999 | ||
Pierwsza dama Związku Radzieckiego | |||
Okres | od 11 marca 1985 | ||
Poprzedniczka | Anna Czernienko[1] | ||
Następczyni | Naina Jelcyna[2] | ||
| |||
|
Raisa Maksimowna Gorbaczowa (ros. Раиса Максимовна Горбачёва, z domu Titarienko ros. Титаре́нко; ur. 5 stycznia 1932 w Rubcowsku, zm. 20 września 1999 w Münsterze) – rosyjska socjolog, nauczycielka, działaczka społeczna, żona sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa.
Życiorys
Urodziła się 5 stycznia 1932 w Rubcowsku w Kraju Ałtajskim[3]. Była córką inżyniera kolejowego[4]. Ukończyła naukę w szkole średniej z najwyższym odznaczeniem[4]. Podjęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Moskiewskim im. M.W. Łomonosowa, które ukończyła w 1955[4]. Podczas studiów poznała w domu akademickim w Moskwie Michaiła Gorbaczowa, którego wkrótce potem poślubiła i po 1955 oboje osiedli w Stawropolu[4]. W Kraju Stawropolskim zamieszkiwała z mężem przez kolejne 23 lata pracując jako nauczycielka w szkole[4]. Przez męża była określana zdrobniale „Rajeczka”[4]. Oboje mieli córkę Irinę (ur. 1957), która została lekarzem i żoną chirurga Anatolija Winganskiego, a potem biznesmena Andrieja Truchaczowa[4].
Wykładała filozofię (w 1967 obroniła doktorat z socjologii). Po 1985, po wyborze męża na najwyższy urząd partyjno-państwowy, zajęła się działalnością społeczną. Utworzyła m.in. Radziecki Fundusz Kultury (założony jesienią 1986, finansujący odbudowę cerkwi i pomników oraz zakup za granicą arcydzieł rosyjskiej sztuki), w którym zasiadła[4]. Zajmowała się także działalnością charytatywną. Towarzysząc mężowi w licznych spotkaniach zagranicznych, zdobyła znaczną popularność za granicą. Otrzymała liczne tytuły honorowe, a także doktoraty honoris causa.
W ZSRR jej styl życia wywoływał zarówno pozytywne, jak i negatywne reakcje. Podczas sierpniowego puczu w 1991 aresztowanie męża przypłaciła zawałem. Później brała udział w różnych społecznych projektach. Uważa się, że wywierała znaczny wpływ na męża.
Zmarła na białaczkę w Münsterze w Niemczech. Pochowana na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[5].
Przypisy
Bibliografia
- B. Jordan, A. Lenz, Księga 100 polityków stulecia, tłum. A. Sąpoliński, Interart, Warszawa 1997. ISBN 83-7060-508-7.
- BrianB. Mooney BrianB., 100 największych przywódców, MarekM. Urbański (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 2008, ISBN 978-83-7391-958-7 .
- J. Robert Wegs, Robert Ladrech: Europa po 1945 roku. Zarys historii. Warszawa: Książka i Wiedza, 2008. ISBN 978-83-05-13540-5.
- Andriej Graczow: Gorbaczow. Warszawa: Iskry, 2003. ISBN 83-207-1730-2.
- Andrzej Bilik: Polityka, politycy, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1992. ISBN 83-7066-052-5.
- Witold Żygulski. Raisa i Michaił. Superpara. „Nowiny”. Nr 160, s. 1-2, 11 lipca 1988.
- ISNI: 0000000368561501, 0000000109365768
- VIAF: 112513629
- LCCN: n87147251
- GND: 118938622
- NDL: 00467348
- BnF: 12236419c
- SUDOC: 031077145
- SBN: CFIV107156
- NLA: 36032050
- NKC: jn20000602087
- NTA: 075196522
- BIBSYS: 90560773
- CiNii: DA06507832
- Open Library: OL681185A
- PLWABN: 9810575262205606
- NUKAT: n96028310
- J9U: 987007333060505171
- PTBNP: 68967
- LNB: 000225995
- ΕΒΕ: 66374
- LIH: LNB:ZtR;=B2