Pilatus PC-7
Pilatus PC-7 w 1983 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Szwajcaria | ||
---|---|---|---|
Producent | Pilatus Aircraft | ||
Typ | samolot szkolno-treningowy | ||
Załoga | 1-2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 12 kwietnia 1966 (prototyp) | ||
Lata produkcji | od 1979 | ||
Liczba egz. | 618+ | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | silnik turbośmigłowy Pratt & Whitney Canada PT6A-25A | ||
Moc | 550 KM (410 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 10,40 m | ||
Długość | 9,78 m | ||
Wysokość | 3,21 m | ||
Powierzchnia nośna | 16,60 m² | ||
Masa | |||
Własna | 1330 kg | ||
Startowa | 2700 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 412 km/h | ||
Prędkość minimalna | 119 km/h | ||
Pułap praktyczny | 10 060 m | ||
Zasięg | 2630 km | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Angola, Austria, Boliwia, Botswana, Brunei, Czad, Chile, Francja, Gwatemala, Holandia, Indie, Iran, Irak, Malezja, Meksyk, Mjanma, Nigeria, Południowa Afryka, Surinam, Szwajcaria, Urugwaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie | |||
Rzuty | |||
|
Pilatus PC-7 Turbo Trainer – jednosilnikowy lekki samolot szkolno-treningowy produkowany przez szwajcarskie przedsiębiorstwo Pilatus Aircraft.
Historia
Prototyp został oblatany w 1966 r.[1] Wykorzystywany na całym świecie jako samolot szkolenia wstępnego, od wejścia do produkcji w 1979 Pilatus sprzedał ponad 500 tych maszyn, a wylatały one ponad milion godzin. Obecnie produkowana jest wersja PC-7 Mk II z kokpitem i kadłubem zbliżonym do Pilatus PC-9, napędzana silnikiem PT6A-25C o mocy 700 KM. Część z maszyn została przystosowana do podwieszania pod skrzydłami uzbrojenia, jako samoloty wsparcia były wykorzystywane bojowo przez Irak, Meksyk i Czad. Szczególnie złą sławę zyskały podczas wojny iracko-irańskiej, kiedy wyglądające niegroźnie irackie PC-7 zaatakowały bronią chemiczną Irańczyków oblegających port Al-Faw, niedaleko miasta Basra, zabijając nawet 8000 ludzi[2].
Główni użytkownicy
- Angola
- 25 PC-7
- Österreichische Luftstreitkräfte
- 16 PC-7
- Boliwia
- 24 PC-7
- Botswana
- 7 PC-7 (1989-2012)
5 PC-7 Mk II (2012-) - Tatmadaw Lei (ówcześnie Birma)
- 18 PC-7
- Koninklijke Luchtmacht
- 13 PC-7
- Królewskie Malezyjskie Siły Powietrzne
- 46 PC-7
- Meksykańskie Siły Powietrzne
- 88 PC-7
- South African Air Force
- 60 PC-7 Mk II
- Szwajcarskie Siły Powietrzne i Swissair
- 40+ PC-7/NCPC-7
- Indyjskie Siły Powietrzne
- 75 PC-7 Mk II (zamówione, 2013-)[3]
- Irackie Siły Powietrzne
- 52 PC-7
- Siły Powietrzne Islamskiej Republiki Iranu
- 35 PC-7
- Siły Powietrzne Zjednoczonych Emiratów Arabskich
- 24 PC-7
Podobne samoloty
- Beechcraft T-6 Texan II
- Embraer EMB 312 Tucano
- Embraer EMB 314 Super Tucano
- Pilatus PC-9
- Pilatus PC-21
- PZL-130 Orlik
Przypisy
- ↑ Samoloty niezapomniane modele 2013 ↓, s. 130.
- ↑ Iran-Iraq War 1980 to 1988.
- ↑ Pilatus o indyjskim kontrakcie [online], altair.com.pl, 29 maja 2012 [dostęp 2012-05-29] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-01] (pol.).
Bibliografia
- Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.
- SNL: Turbo_Trainer