Piaskownik długodzioby
Upucerthia dumetaria[1] | |||
I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1832 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | tyrankowce | ||
Rodzina | garncarzowate | ||
Podrodzina | garncarze | ||
Rodzaj | Upucerthia | ||
Gatunek | piaskownik długodzioby | ||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
występuje przez cały rok tylko poza sezonem lęgowym | |||
| |||
|
Piaskownik długodzioby[3] (Upucerthia dumetaria) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny garncarzowatych (Furnariidae). Występuje w Ameryce Południowej, od Peru po Ziemię Ognistą. Nie jest zagrożony.
Podgatunki i zasięg występowania
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia trzy podgatunki U. dumetaria[4]:
- U. d. peruana J. T. Zimmer, 1954 – południowe Peru
- U. d. hypoleuca Reichenbach, 1853 – południowo-zachodnia Boliwia, północne i środkowe Chile oraz zachodnia Argentyna
- U. d. dumetaria I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1832 – południowe Chile oraz środkowa i południowa Argentyna
Dawniej za podgatunek U. dumetaria był także uznawany piaskownik patagoński (U. saturatior)[5], obecnie klasyfikowany jako odrębny gatunek[3][4].
Morfologia
- Wygląd zewnętrzny
- Piaskownik długodzioby cechuje się mocną budową, długim ogonem i smukłym, zagiętym do dołu dziobem. Wierzch ciała skromnie, szarobrązowo ubarwiony, spód białawy. Podgardle i pierś łuskowane. Zakończenie ogona jasnopłowe. Młode osobniki silnie łuskowane.
- Wymiary
- długość ciała: 22 cm
- rozpiętość skrzydeł: 30 cm
- masa ciała: 42,5 g
Ekologia i zachowanie
- Biotop
- Porośnięte krzewami równiny i stoki, od nizin do 3900 m n.p.m.
- Pożywienie
- Owady oraz inne małe bezkręgowce.
- Głos
- Piosenka narastająca, wesoła. Wabi nagłym, charczącym kiit.
- Lęgi
- Wyprowadza jeden lęg w roku. Gniazdo jest miseczką z suchej trawy na końcu długiego tunelu. Najprawdopodobniej składa 3–5 jaj. Okres inkubacji i uzyskiwania zdolności do lotu nie są znane.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje piaskownika długodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 2010 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako dość pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na degradację siedlisk[2].
Przypisy
- ↑ Upucerthia dumetaria, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Upucerthia dumetaria, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Furnariinae Gray,GR, 1840 - garncarze (wersja: 2020-09-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-29].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ovenbirds, woodcreepers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-29]. (ang.).
- ↑ Scale-throated Earthcreeper (Upucerthia dumetaria). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (ang.).
Bibliografia
- D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Ptaki. Warszawa: MULTICO, 2008, s. 182, seria: Fakty o zwierzętach świata. ISBN 978-83-7073-583-8.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).