Pennatula
Pennatula[1] | |||
Linnaeus, 1758 | |||
Piórówka Pennatula aculeata | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | parzydełkowce | ||
Gromada | koralowce | ||
Podgromada | |||
Rząd | piórówki | ||
Rodzina | Pennatulidae | ||
Rodzaj | Pennatula | ||
|
Pennatula – rodzaj półosiadłych koralowców z rzędu piórówek, w języku polskim określany zwyczajową nazwą piórówka albo pióro morskie. Piórówki tworzą piórokształtne kolonie o szkielecie rogowym[2], złożonym z niespojonych ze sobą spikul. Nasadowa część tworzonej przez najstarszy polip głównej osi kolonii (zwanej pniem)[2] tkwi w miękkim dnie morskim lub jest przymocowana do twardych obiektów. Drobne, czerwone polipy rozmieszczone są szeregami na bocznych odgałęzieniach (promieniach) kolonii.[3] Polipy dzielą się na odżywiające kolonię autozooidy[4] i regulujące przepływ wody przez kolonię małe, pozbawione ramion syfonozooidy[2].
Piórówki są zdolne do ruchu pełzającego[4]. Prowadzą nocny tryb życia. Dzień kolonia spędza w bezruchu, w stanie skurczonym. Nocą syfonozooidy pompują wodę do wnętrza kolonii, która znacznie zwiększa swoje rozmiary, a autozooidy wysuwają się i zaczynają łowić pokarm. Rekordowo długość może się zmieniać z 9 cm w dzień na 45 cm w nocy. Podobne obyczaje spotykane są u zwierząt osiadłych, jakimi są korale korkowce[4].
W Bałtyku występuje kosmopolityczny gatunek piórówka świecąca (Pennatula phosphorea). Odznacza się on zdolnościami bioluminescencyjnymi[3].
Gatunki
Do rodzaju zaliczane są gatunki[5]:
- Pennatula aculeata
- Pennatula argentina
- Pennatula bayeri
- Pennatula delicata
- Pennatula fimbriata
- Pennatula grandis
- Pennatula indica
- Pennatula inflata
- Pennatula mollis
- Pennatula moseleyi
- Pennatula pearceyi
- Pennatula phosphorea – piórówka świecąca
- Pennatula prolifera
- Pennatula rubra
Przypisy
- ↑ Pennatula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Czesław Jura: Bezkręgowce. Zarys morfologii, systematyki, filogenezy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 89-90, 92. ISBN 83-01-04489-6.
- ↑ a b Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 238-239.
- ↑ a b c Tomasz Umiński: Zwierzęta i oceany. Popularna zoogeografia wód morskich. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1986, s. 55-56. ISBN 83-02-02680-8.
- ↑ G. Williams: Pennatula Linnaeus, 1758. World Register of Marine Species. [dostęp 2011-09-25]. (ang.).
- GBIF: 2258692
- identyfikator iNaturalist: 459886
- ITIS: 52417
- NCBI: 318096
- CoL: 84RWV