Paweł Szyfter
kapitan artylerii | |||
Data i miejsce urodzenia | 13 kwietnia 1893 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 kwietnia 1940 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1914–1917, 1918–1922, 1939–1940 | ||
Siły zbrojne | Armia Cesarstwa Niemieckiego | ||
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
Odznaczenia | |||
|
Paweł Szyfter (ur. 13 kwietnia 1893 w Stęszewie, zm. 8 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski żołnierz i powstaniec, kapitan artylerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, członek Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 13 kwietnia 1893 w Stęszewie k. Poznania, w rodzinie Pawła (ur. 1846) i Stanisławy z Kopów (ur. 1871)[1] (siostra podpułkownika Andrzeja Kopy[2]). W czasie nauki w gimnazjum w Poznaniu należał do Towarzystwa Tomasza Zana. W 1914 zdał maturę i powołano go do armii niemieckiej. 1917 został zwolniony ze służby z powodu śmierci ojca. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. Wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim. Walczył na ulicach Poznania dowodząc oddziałem Straży i Bezpieczeństwa. 6 stycznia 1919 uczestniczył w zdobywaniu lotniska na Ławicy. W styczniu 1919 w sztabie wojsk powstańczych wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył z Ukraińcami na froncie lwowskim, a po zwycięskiej obronie Lwowa wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
W 1922 w stopniu porucznika przeszedł do rezerwy. Wydzierżawił ziemię w Młynkowie k. Szamotuł. Aktywny w Powiatowym Komitecie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na powiat Szamotuły m.in. zorganizował i umundurował na własny koszt 50 członków Przysposobienia Wojskowego, finansował imprezy sportowe i ćwiczenia wojskowe. Pełnił funkcję dyrektora Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Poznaniu[3]. 29 stycznia 1932 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i 17. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. Posiadał przydział w rezerwie do 14 pułku artylerii lekkiej w Poznaniu[4][5].
Członek zarządu okręgu Ligi Morskiej i Kolonialnej, członek komisji rewizyjnej Polskiego Związku Zachodniego, Związku Powstańców Wielkopolskich i Związku Oficerów Rezerwy RP.
Po ogłoszeniu mobilizacji w sierpniu 1939 zgłasza się do służby w Poznaniu. W trakcie kampanii wrześniowej wraz z pozostałymi przy życiu oficerami dostaje się do sowieckiej niewoli. Trafił do obozu jenieckiego w Kozielsku. 8 kwietnia 1940 został zamordowany strzałem w tył głowy w Katyniu[6].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Paweł Szyfter był żonaty z Haliną Cynką, z którą miał troje dzieci: Krystynę, Aleksandrę i Zygmunta[3]. W marcu 1934 mieszkali w Poznaniu przy ulicy Mickiewicza 33[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[9]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (7 listopada 1929)[11][3]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[10]
Przypisy
- ↑ Ślub Pawła Szyftera i Stanisławy Kopy w Konarzewie w 1891 roku [dostęp z dnia: 2015-12-15]
- ↑ Wpis urodzenia i chrztu Stanisławy Kopy (nr 96) - rodzice: Michał Kopa i Eufrozyna Niezielińska [dostęp z dnia: 2015-12-15]
- ↑ a b c Biogram Ofiary Zbrodni Katyńskiej [dostęp z dnia: 2015-12-15]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 102.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135, 626.
- ↑ Adam Solski, Pamiętniki znalezione w Katyniu, 1990, ISBN 2-86914-050-9
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości [pdf] [dostęp z dnia: 2015-12-15]
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 307–308. [dostęp 2021-08-11].
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 616 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Biografia. katyn-pamietam.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie www.katyn-pamietam.pl [dostęp z dnia: 2015-12-03]
- Zdjęcie na stronie Muzeum Katyńskiego [dostęp z dnia: 2015-12-03]