Nicola Colonna di Stigliano
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia | 15 lipca 1730 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 31 marca 1796 |
Nuncjusz apostolski w Hiszpanii | |
Okres sprawowania | 1776–1785 |
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | |
Diakonat | 8 kwietnia 1776 |
Prezbiterat | 9 kwietnia 1776 |
Sakra biskupia | 28 maja 1776 |
Kreacja kardynalska | 14 lutego 1785 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji | 28 maja 1776 |
---|---|
Konsekrator | Henryk Benedykt Stuart |
Współkonsekratorzy | Orazio Mattei |
Nicola Colonna di Stigliano (ur. 15 lipca 1730 w Neapolu, zm. 31 marca 1796 w Savignano sul Rubicone) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 15 lipca 1730 roku w Neapolu, jako syn Ferdinanda Colonny i Luigii Caraccioli[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po zakończeniu nauki został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i protonotariuszem apostolskim[1]. Ponadto sprawował funkcję wicelegata w Ferrarze i kleryka Kamery Apostolskiej[1]. 8 kwietnia 1776 roku przyjął święcenia diakonatu, a dzień później – prezbiteratu[2]. 20 maja tego samego roku został mianowany tytularnym arcybiskupem Sebastii, a osiem dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1776–1785 pełnił funkcję nuncjusza apostolskiego w Hiszpanii[2]. 14 lutego 1785 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Stefano al Monte Celio[2]. W 1786 roku został legatem w Romanii i podczas swojej posługi wydał edykt przeciwko nadużyciom prawników w kościołach Rawenny[1]. Dziewięć lat później jego misja została zakończona[1]. Zmarł 31 marca 1796 roku w Savignano sul Rubicone[1].