Most Scaligerów
Most Scaligerów i zamek Castelvecchio | |||
Państwo | Włochy | ||
---|---|---|---|
Region | Wenecja Euganejska | ||
Miejscowość | Werona | ||
Podstawowe dane | |||
Przeszkoda | Adyga | ||
Długość | 120[1] m | ||
Szerokość: • całkowita |
| ||
Liczba przęseł | 3[1] | ||
Rozpiętość przęseł | 24 / 27 / 48,70[1] | ||
Data budowy | 1354–1356 | ||
Data zburzenia | 1945 | ||
Data odbudowy | 1949–1951 | ||
Projektant | Guglielmo Bevilacqua | ||
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej | |||
Położenie na mapie Włoch | |||
45°26′25″N 10°59′14″E/45,440278 10,987222 | |||
|
Most Scaligerów (wł. Ponte Scaligero), nazywany także mostem Castelvecchio – warowny most znajdujący się na Adydze w Weronie.
Prowadzący do zamku Castelvecchio, został wzniesiony na zlecenie Cangrande II della Scala między 1354 a 1356 rokiem[2]. Jego projektantem był przypuszczalnie Guglielmo Bevilacqua[3]. Zbudowany z cegły most ma trzy przęsła, wsparte na masywnych filarach wieżowych[3]. Największe z przęseł ma 48,70 metra rozpiętości, dwa mniejsze kolejno 27 i 24 m[1]. Całkowita długość przeprawy wynosi 120 m, szerokość natomiast 6 m[1].
Budowla oryginalnie była czysto użytkowym obiektem o charakterze militarnym, czego świadectwem są wieńczące ją blanki[3]. Na obydwu krańcach mostu znajdowały się dawniej wieże, z czego do czasów współczesnych przetrwała tylko jedna. Wieża na lewym brzegu rzeki została rozebrana przez Francuzów w 1802 roku[2].
Most został zniszczony pod koniec II wojny światowej – wysadzony 25 kwietnia 1945 roku przez wycofujące się z miasta wojska niemieckie. Odbudowano go w latach 1949–1951 z użyciem oryginalnych materiałów i technik budowlanych[2].