Margrabstwo Ceva

Margrabstwo Ceva

Marchesato di Ceva

1125–1427
Herb
Ustrój polityczny	markizat
Stolica	Ceva
Data powstania	1125
Data likwidacji	1427
Waluta	denar
Religia dominująca	katolicyzm
Położenie na mapie świata Margrabstwo Ceva
44°23′00″N 8°02′00″E/44,383333 8,033333
Multimedia w Wikimedia Commons

Margrabstwo Ceva (wł. Marchesato di Ceva) – niewielkie margrabstwo istniejące w latach 1125–1427 w północnych Włoszech u stóp Apeninów^[1] na terenie dzisiejszego regionu Piemont. Jego stolicą była Ceva.

Markizat został stworzony wraz ze śmiercią i podziałem dóbr Bonifacio del Vasto z rodu Aleramici, margrabiego Savonna i zachodniej Ligurii. Ród panował nad margrabstwami Montferratu, Saluzzo, Finale, a wywodziła się z niego m.in.król Jerozolimy Konrad z Montferratu i jego córka Maria z Montferratu. Synowie Bonifacio del Vasto otrzymali: Anzelm - Cevę, Hugo - Clavesanę, Manfred - Saluzzo, Henryk - Savonę i Carretto, Wilhelm - Buskę i Lancię. Anzelm, pierwszy margrabia Cevy, przejął od swojego brata Clavesanę, jednakże po jego śmierci przypadła ona jednemu synowi, Bonifacio, a główny dziedzic Anzelma, Wilhelm, otrzymał tylko Cevę.

W kolejnych latach margrabstwo ulegało kolejnym podziałom pomiędzy kolejnych potomków rodu. Markiz Giorgio Nuno był zmuszony ogłosić się lennikiem wojowniczej komuny miejskiej Asti, która wcześniej pomogła mu w powiększeniu swoich terytoriów pod koniec XII wieku. Odtąd margrabstwo już nigdy nie posiadało zupełnej suwerenności. Po kolejnych podziałach i osłabieniu wewnętrznym Ceva 22 lutego 1313 roku stała się lennikiem księcia Sabaudii Amadeusza V Wielkiego. Podczas wojny margrabiów Saluzzo i Montferratu z dynastią Andegawenów Ceva przysięgła wierność Janowi II Paleologowi z Montferratu. W 1352 roku została podbita przez ród Viscontich z Mediolanu, ale zostali oni wypędzeni cztery lata później. Ostatecznie Ceva całkowicie utraciła niezależność w 1427 roku, gdy została włączona do Sabaudii przez Amadeusza VIII (późniejszym antypapieżem Feliksem V). Część rodziny zachowywała jeszcze kontrolę nad małymi fragmentami ziemi, a ostatni przedstawiciele wymarli w 1535 roku.

Przypisy