Marcello Santacroce

Marcello Santacroce
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1619
Rzym

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1674
Rzym

Biskup Tivoli
Okres sprawowania

1652–1674

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

28 października 1652

Kreacja kardynalska

19 lutego 1652
Innocenty X

Kościół tytularny

Santo Stefano al Monte Celio

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 października 1652

Konsekrator

Fabio Chigi

Współkonsekratorzy

Giovanni Battista Spada
Ranuccio Scotti Douglas

Konsekrowani biskupi
Carlo Bonafaccia 1653
Carlo Giuliani 1653
Matteo di Génnaro 1660
Francesco Falabella 1660
Francesco Angelucci 1660
Luigi de Gennaro 1660
Anastazy Rudnicki 1662
Giovanni Battista Penna 1663
Antonio Bottis 1670
Giuseppe Labonia 1670
Nicolò d’Arcano 1671
Stefano Sculco 1671

Marcello Santacroce (ur. 7 czerwca 1619 w Rzymie, zm. 19 grudnia 1674 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 7 czerwca 1619 roku w Rzymie, jako syn Valeria i Eleny Marii Santacroce[1]. Po studiach uzyskał doktorat z prawa, a następnie został kanonikiem bazyliki watykańskiej i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 19 lutego 1652 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santo Stefano al Monte Celio[2]. 14 października został wybrany biskupem Tivoli, a dwa tygodnie później przyjął sakrę[2]. W okresie 1665–1666 pełnił funkcję kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Zmarł 19 grudnia 1674 roku w Rzymie[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Marcello Santacroce. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-02]. (ang.).
  2. ↑ a b Marcello Santacroce. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-02]. (ang.).