Magonidzi

Magonidzi – wpływowy ród punicki w starożytnej Kartaginie.

Pierwszym znanym przedstawicielem rodu był żyjący w VI wieku p.n.e. Magon I^[1]. W kolejnych pokoleniach potomkowie Magona sprawowali rządy jako królowie Kartaginy^[a]. Kolejnymi z Magonidów byli:

Hazdrubal Magonida – syn lub wnuk Magona^[2],
Hamilkar Magonida – poległ w bitwie pod Himerą (480 p.n.e.),
Hannon, utożsamiany z dowódcą wyprawy morskiej o tym imieniu,
Giskon – zmarł na wygnaniu w Selinuncie^[3],
Hannibal Magonida – dowódca w walkach z Syrakuzami,
Himilkon Magonida – dowódca w walkach z Syrakuzami, popełnił samobójstwo w 396 p.n.e.

Po śmierci Himilkona w 396 p.n.e. kartagińscy możni wykorzystali okazję do odebrania królom dotychczasowych uprawnień – odtąd władza nie była już dziedziczona przez Magonidów, zaś dowództwo nad armią przeszło w kompetencje wybieralnych strategów. Wtedy też powstał Trybunał Stu Czterech mający cementować w państwie kartagińskim rządy arystokracji^[4].