Leon Bilicki
 Pobóg | |
| Data urodzenia | ok. 1755 |
|---|---|
| Data śmierci | po 1794 |
Leon Tyburcy Bilicki (Bielicki) herbu Pobóg (ur. ok. 1755, zm. po 1794) – generał major ziemi sochaczewskiej w powstaniu kościuszkowskim, porucznik 2 Brygady Kawalerii Narodowej w 1791 roku[1][2].
Dziedzic z sochaczewskiego. W 1789 roku wybrany deputatem na Trybunał Koronny z województwa brzeskokujawskiego[3]. W latach 1772–1790 służył jako porucznik w kawalerii narodowej koronnej. Odszedł ze służby z powodu stanu zdrowia. Po wybuchu powstania 1794 organizował milicję pieszą i konną. 11 września 1794 mianowany generałem majorem milicji powiatu sochaczewskiego. Zaliczony do bardziej aktywnych generałów ziemiańskich. Sukcesów militarnych nie odniósł.
Przypisy
- ↑ Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002, s. 121.
- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 246.
- ↑ Halina Chrościcka, Leon Bielicki, w: Polski Słownik Biograficzny, t. II, Kraków 1936, s, 43.
Bibliografia
- http://teki.bkpan.poznan.pl/index_regesty.html
- Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.
- H.P. Kosk – Generalicja polska, t. 1, Wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001, ISBN 83-87103-81-0
Literatura dodatkowa
- Halina Chrościcka: Bielicki Leon. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 42–43. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
