Lemat Nakayamy

Lemat Nakayamy – lemat w algebrze przemiennej. Nazwa twierdzenia pochodzi od nazwiska japońskiego matematyka Tadashiego Nakayamy[1].

Sformułowanie

Każdy z podanych niżej lematów funkcjonuje w literaturze jako lemat Nakayamy.

Niech A {\displaystyle A} będzie pierścieniem przemiennym z 1 i niech I {\displaystyle I} będzie jego ideałem.

Lemat 1.[2] Jeśli M {\displaystyle M} jest skończonym A {\displaystyle A} -modułem spełniającym równość M = I M , {\displaystyle M=IM,} to istnieje element a {\displaystyle a} pierścienia A , {\displaystyle A,} taki że a M = 0 , {\displaystyle aM=0,} oraz a 1  mod  I . {\displaystyle a\equiv 1{\text{ mod }}I.} Jeśli dodatkowo wiadomo, że ideał I {\displaystyle I} jest zawarty w radykale Jacobsona A , {\displaystyle A,} to M = 0. {\displaystyle M=0.}

Lemat 2.[2] Załóżmy, że I {\displaystyle I} jest zawarty w radykale Jacobsona A . {\displaystyle A.} Niech M {\displaystyle M} będzie A {\displaystyle A} -modułem i niech N {\displaystyle N} będzie jego podmodułem, takim że M / N {\displaystyle M/N} jest skończony nad A {\displaystyle A} (tzn. M / N {\displaystyle M/N} jest skończenie generowanym A {\displaystyle A} -modułem). Wówczas jeśli M = N + I M , {\displaystyle M=N+IM,} to M = N . {\displaystyle M=N.}

Dowód: Oznaczmy M ¯ = M / N . {\displaystyle {\overline {M}}=M/N.} Mamy I M ¯ = ( I M + N ) / N = M / N = M ¯ . {\displaystyle I{\overline {M}}=(IM+N)/N=M/N={\overline {M}}.} Zatem z lematu 1, M ¯ = 0 {\displaystyle {\overline {M}}=0} co oznacza, że M = N . {\displaystyle M=N.}

Lemat 3.[3] Zakładamy, że ideał I {\displaystyle I} jest zawarty w radykale Jacobsona A {\displaystyle A} oraz że M {\displaystyle M} jest skończenie generowanym A {\displaystyle A} modułem. Jeśli obrazy elementów m 1 , , m n M {\displaystyle m_{1},\dots ,m_{n}\in M} w M / I M {\displaystyle M/IM} generują M / I M {\displaystyle M/IM} jako A {\displaystyle A} -moduł, to elementy te generują M {\displaystyle M} jako A {\displaystyle A} -moduł.

Dowód: Mamy M = I M + j R m j . {\displaystyle M=IM+\sum _{j}Rm_{j}.} Stąd i z lematu 2 dostajemy tezę.

Przypisy

  1. Tadashi Nakayama biography [online], www-history.mcs.st-and.ac.uk [dostęp 2018-12-14] .
  2. a b Matsumura, Hideyuki, 1930-, Commutative ring theory, wyd. 1st pbk. ed., with corrections, Cambridge [England]: Cambridge University Press, 1989, ISBN 0-521-36764-6, OCLC 23133540 [dostęp 2018-12-14] .
  3. David.D. Eisenbud David.D., Commutative algebra with a view toward algebraic geometry, New York: Springer-Verlag, 1995, ISBN 0-387-94268-8, OCLC 30436150 [dostęp 2018-12-14] .