Kwas 3-hydroksymasłowy

Kwas 3-hydroksymasłowy
Wzory enancjomerów kwasu 3-hydroksymasłowego
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
kwas 3-hydroksybutanowy
Inne nazwy i oznaczenia
kwas β-hydroksymasłowy, β-hydroksymaślan (sprzężona zasada), bioch. βOHB
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C4H8O3

Masa molowa

104,10 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

300-85-6

PubChem

441

SMILES
CC(CC(=O)O)O
InChI
InChI=1S/C4H8O3/c1-3(5)2-4(6)7/h3,5H,2H2,1H3,(H,6,7)
InChIKey
WHBMMWSBFZVSSR-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
1,126 g/cm³ (25 °C)[1]; ciecz
Temperatura wrzenia

118–120 °C (3 hPa)[1]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[1]
Działanie żrące
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H314

Zwroty P

P280, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338, P363, P405

Temperatura zapłonu

112 °C (zamknięty tygiel)[1]

Podobne związki
Podobne związki

kwas 4-hydroksybutanowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas 3-hydroksymasłowyorganiczny związek chemiczny z grupy hydroksykwasów. Jest związkiem chiralnym, w związku z czym występuje w formie dwóch enancjomerów. Związek występujący naturalnie w organizmie człowieka ma konfigurację D(−). Należy do tzw. ciał ketonowych[a][2] Powstaje w wątrobie z acetooctanu (powstałego z acetylo-CoA) i gdy stężenie glukozy we krwi jest niskie, może zostać użyty przez organizm jako źródło energii. Podczas kwasicy ketonowej stężenie kwasu 3-hydroksymasłowego we krwi wzrasta.

Związek ten jest używany do syntezy biodegradowalnych tworzyw sztucznych.

Uwagi

  1. Pomimo że kwas 3-hydroksymasłowy jest jednym z ciał ketonowych, nie jest on ketonem (Murray, Granner i Rodwell 2008 ↓, s. 233–234).

Przypisy

  1. a b c d 3-Hydroxybutyric acid, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 3 sierpnia 2023, numer katalogowy: 166898 [dostęp 2023-08-23] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. Robert KincaidR.K. Murray Robert KincaidR.K., Daryl K.D.K. Granner Daryl K.D.K., Victor W.V.W. Rodwell Victor W.V.W., Biochemia Harpera ilustrowana, wyd. 6, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 233–234, ISBN 978-83-200-3573-5 .
Encyklopedie internetowe (grupa stereoizomerów):