Kongregacja Zwiastowania
Dewiza: Ora et labora; Pax | |
Nazwa łacińska | Congregatio Annuntiationis Beatae Mariae Virginis |
---|---|
Skrót zakonny | OSB |
Wyznanie | |
Kościół | |
Status kanoniczny | kongregacja benedyktyńska |
Data założenia | 1920 |
Przełożony | opat prezes |
Strona internetowa |
Kongregacja Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie – jedna z 20 kongregacji zakonu benedyktynów należących do Konfederacji Benedyktyńskiej. Zrzesza klasztory oparte na regule św. Benedykta. Założona w 1920 roku jako Kongregacja Belgijska, zrzesza obecnie ponad 30 klasztorów męskich i żeńskich w Europie, Afryce, Azji oraz w obu Amerykach, w tym męskie klasztory benedyktyńskie w Polsce[1][2][a]. Opatem prezesem kongregacji jest od 2018 r. o. Maksymilian Nawara z opactwa w Lubiniu[3].
Ustrój
Podobnie jak inne kongregacje Kongregacja Zwiastowania stanowi w myśl prawa kanonicznego zakon z własnymi ustawami, którego przełożonym generalnym jest opat prezes. Przełożony domu niezależnego (opat lub przeor konwentualny) jest wyższym przełożonym zakonnym, którego stanowisko odpowiada godności prowincjała w innych zakonach[4]. Władza opata prezesa jest bardzo ograniczona i tylko w wyjątkowych sytuacjach może zastąpić miejscowego opata lub przeora konwentualnego. Kongregacja jest zatem dość luźną federacją powołaną w celu wzajemnego wsparcia i ogólnego nadzoru życia monastycznego[5]. Główną funkcją opata prezesa jest organizowanie regularnych wizytacji kanonicznych, które odbywają się co 4 lata. Podobnie kapituła generalna kongregacji zbiera się co cztery lata. Kadencja opata prezesa jest ośmioletnia.
Historia
W 1920 roku belgijska Kongregacja Zwiastowania została założona przez trzy opactwa: św. Andrzeja w Brugii, Keizersberg w Leuven i opactwo w Maredsous. Opactwa te łączyło wspólne pochodzenie od opactwa Beuron i pierwotna przynależność do kongregacji beurońskiej. Opaci wymienionych klasztorów: Theodore Neve, Robert de Kerchove i Columba Marmion, postanowili wystąpić z macierzystej kongregacji i utworzyć nowe zgromadzenie.
Celem nowo powstałej kongregacji miało być ożywienie ducha misyjnego wzorem świętego Bonifacego i innych misjonarzy benedyktyńskich. Mnisi z opactwa św. Andrzeja w Brugii otworzyli misje na obszarze Konga Belgijskiego. W 1929 r. założyli przeorat św. Andrzeja w Chinach (istniejący do 1953 r.). Z kolei założone przez o. Marmiona irlandzkie opactwo Glenstal prowadziło działalność misyjną w Nigerii. Po II wojnie światowej belgijscy benedyktyni założyli domy zakonne m.in. w USA, Peru i w Indiach. Do kongregacji belgijskiej dołączyły także istniejące wcześniej klasztory wraz ze swoimi fundacjami.
Członkowie
Opactwa i domy zakonne należące do Kongregacji Zwiastowania NMP[6]:
Nazwa | Lokalizacja | Data założenia | Grafika | Uwagi |
---|---|---|---|---|
Dom zakonny w Huambo | Angola, Huambo | podlega portugalskiemu opactwu Singeverga | ||
Klasztor w Luena | Angola, Luena | przeorat, podlega portugalskiemu opactwu Singeverga | ||
Opactwo św. Andrzeja w Brugii | Belgia, Brugia, Sint-Andries(inne języki), Zevenkerken 4 | 1100, 1899 | założyciel; 40 zakonników, 33 oblatów | |
Opactwo Keizersberg | Belgia, Leuven | 1888 | założyciel | |
Opactwo Maredsous(inne języki) | Belgia, prowincja Namur, arrondissement Dinant, gmina Anhée, Denée(inne języki), Maredsous(inne języki) | 1872 | założyciel | |
Opactwo Maredret | Belgia, prowincja Namur, arrondissement Dinant, gmina Anhée, Maredret(inne języki) | 1893 | - | |
Klasztor De Wijngaard w Brugii | Belgia, Brugia, Oud Begijnhof 30 | przeorat; zakonnice | ||
Przeorat benedyktynek Notre-Dame w Ermeton-sur-Biert | Belgia, prowincja Namur, arrondissement Namur, gmina Mettet, Ermeton-sur-Biert(inne języki) | 1936 | 20 mniszek, 20 oblatek świeckich | |
Opactwo Paix-Notre-Dame | Belgia, Liège | 1872 | zakonnice | |
Klasztor de l'Annonciation (Zwiastowania) w Liège | Belgia, Liège | przeorat; zakonnice | ||
Klasztor Notre-Dame d'Hurtebise | Belgia, prowincja Luksemburg, arrondissement Neufchâteau, Saint-Hubert | 1935 | przeorat; 17 sióstr[7] | |
Klasztor Saint-André de Clerlande | Belgia, Ottignies-Louvain-la-Neuve | 1970 | przeorat; 25 mnichów, 18 oblatów świeckich | |
Klasztor Saint-Remacle de Wavreumont | Belgia, prowincja Liège, arrondissement Verviers, gmina Stavelot, Wavreumont(inne języki) | 1950 | przeorat; 20 mnichów | |
Klasztor Saint-Benoît d'Étiolles | Francja, Étiolles | 1988[8] | przeorat ustanowiony w miejscu dawnego konwentu dominikanów[8] | |
Dom zakonny w Mora Camp | Gujana, Mora Camp, Mazaruni River(inne języki) c/o Catholic Church, Bartica, Essequibo River | 3 zakonników[9] | ||
Opactwo św. Adelberta w Egmond (Sint-Adelbertabdij) | Holandia, Holandia Północna, gmina Bergen, Egmond-Binnen | 920-925, 1935 | 13 mnichów | |
Opactwo św. Tomasza w Kappadu | Indie, Kerala, dystrykt Kottayam(inne języki), taluk Kanjirappally, Kappadu | 1988 | pierwszy klasztor benedyktyński obrządku syromalabarskiego, założony przez mnichów z klasztoru Asirvanam[10]; posiada 5 niewielkich klasztorów – córek o charakterze domów formacyjnych, jeszcze kanonicznie nieustanowionych[11]: w Vazhaveedu koło Anakkara (Kerala, dystrykt Idukki(inne języki)), Maryland (dystrykt Kottayam), Karivedakam (Kerala, dystrykt Kasargod(inne języki)), Mandapam (dystrykt Kasargod) oraz w Elamdesam (Kerala, dystrykt Idukki(inne języki)) | |
Dom zakonny w Tamilnadu | Indie, Tamilnadu, dystrykt Theni, K.M. Patty, Punuitha Thomiyar Malai | podlega opactwu św. Tomasza w Kappadu | ||
Klasztor Asirvanam | Indie, Bangalore, Kumbalgodu Post, Anchepalya | 1952 | pierwszy klasztor benedyktyński w Indiach, założony przez założony przez mnichów z belgijskiego opactwa św. Andrzeja; wspólnota 50 osób na różnym stopniu formacji zakonnej[12]; posiada klasztory – córki: w Eluru, Passukadavu (Kerala, dystrykt Kozhikode(inne języki)) oraz w Sivaganga[13] | |
Opactwo Glenstal | Irlandia, hrabstwo Limerick, Murroe | 1927 | 37 zakonników[14], oblaci świeccy | |
Opactwo Dormitio w Jerozolimie[1][2] | Izrael, Jerozolima, góra Syjon | 1906 | 16 mnichów[15] | |
Klasztor Tabgha[1][2] | Izrael, Tabga, nad jeziorem Genezaret | 1939[16] | przeorat podlegający opactwu Dormitio w Jerozolimie, od 1994 przeor sprawuje opiekę nad mieszkającymi w pobliżu benedyktynkami filipińskimi[17] | |
Klasztor Mambré | Demokratyczna Republika Konga, Kinshasa, Ngombe-Lutendele | podlega belgijskiemu klasztorowi Saint-André de Clerlande | ||
Klasztor Notre-Dame-des-Sources | Demokratyczna Republika Konga, Kiswishi, 17 km od Lubumbashi | 1944 | założony przez mnichów z belgijskiego opactwa św. Andrzeja w Brugii, pierwotnie z inną lokalizacją, w Kiswishi od 1964 | |
Opactwo Santa Maria de Guadalupe w Ahuatepec | Meksyk, Morelos, gmina Cuernavaca(inne języki), Ahuatepec | zakonnice | ||
Opactwo św. Macieja w Trewirze | Niemcy, Trewir | 977 | 23 mnichów[18] | |
Klasztor Huysburg | Niemcy, gmina Huy – góry Huy | 1080, 1972 | niegdyś opactwo, następnie jedyny klasztor benedyktyński w NRD, od 2004 r. przeorat zależny od opactwa św. Macieja w Trewirze | |
Klasztor w Ewu-Ishan | Nigeria, stan Edo, Ewu-Ishan | przeorat | ||
Klasztor Zmartwychwstania (Benedictinos Chucuito Monasterio de la Resurreccion) | Peru, region Puno, prowincja Puno(inne języki), Chucuito(inne języki), Apartado 295 | 1955 | dom zakonny podlegający belgijskiemu klasztorowi Saint-Remacle de Wavreumont; 11 zakonników | |
Opactwo Benedyktynów w Tyńcu | Polska, Tyniec (Kraków) | 1044, 1947 | 36 mnichów, 1 oblat świecki | |
Klasztor Zwiastowania NMP w Biskupowie | Polska, Biskupów | 1987[19] | pierwotnie podlegał opactwu tynieckiemu, obecnie samodzielny przeorat konwentualny[1][2]; 8 zakonników | |
Opactwo w Lubiniu | Polska, Lubiń | 1070, 1924 | 16 mnichów[20] | |
Opactwo Singeverga | Portugalia, gmina Santo Tirso, Roriz(inne języki) | 1892 | 36 mnichów[21], 100 oblatów świeckich; opactwu podlegają domy zakonne w Angoli (Huambo, Luena) i Portugalii (Lamego, Lizbona, Porto) | |
Kolegium w Lamego | Portugalia, Lamego | przeorat, podlega opactwu Singeverga | ||
Klasztor w Lizbonie | Portugalia, Lizbona, Rua da Senhora do Monte 44 | podlega opactwu Singeverga | ||
Klasztor w Porto (Mosteiro de S. Bento da Vitoria) | Portugalia, Porto | podlega opactwu Singeverga | ||
Klasztor Gihindamuyaga | Rwanda, Butare | podlegał belgijskiemu opactwu Maredsous; od 2018 niezależny, pierwszym przeorem konwentualnym został o. Pierre Canisius Bakurirehe OSB[22] | ||
Klasztor Notre Dame de l'Annonciation de Sovu | Rwanda, Butare | przeorat; zakonnice | ||
Klasztor Przemienia Pańskiego (Premenenia Pána) w Samporze | Słowacja, Sliač, Sampor 50 | 2010 | pierwotnie podlegał opactwu tynieckiemu, obecnie samodzielny przeorat konwentualny[1][2][23]; 12 zakonników[23] | |
Opactwo św. Andrzeja w Valyermo (St. Andrew's Abbey) | Stany Zjednoczone, Kalifornia, hrabstwo Los Angeles, obszar niemunicypalny Valyermo(inne języki) | 1955 | klasztor założony przez mnichów z belgijskiego opactwa św. Andrzeja; 24 zakonników, 400 oblatów świeckich | |
Opactwo Our Lady of Exile | Trynidad i Tobago, Tunapuna, Mount St. Benedict | 1912 | w Kongregacji Zwiastowania od 1927 r.; od 1947 r. w randze opactwa[24] | |
Klasztor w Terminillo | Włochy, pod Monte Terminillo | afiliowany[1][2]; parafia prowadzona przez Bractwo Zakonne Przemienienia[25] |
Zobacz też
- Kongregacja Niepokalanego Poczęcia
- Zwiastowanie Pańskie
- poznańska Prowincja Zwiastowania Pańskiego pallotynów
- Sodalicja Mariańska (pierwotnie Kongregacja Zwiastowania NMP)
Przypisy
- ↑ a b c d e f Benedyktyni: Zmiana rangi klasztoru w Biskupowie. zyciezakonne.pl, 2012-10-18. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)].
- ↑ a b c d e f Kapituła Generalna Kongregacji Zwiastowania NMP w Asyżu. tyniec.benedyktyni.pl. [dostęp 2015-06-20].
- ↑ Polski benedyktyn opatem prezesem. info.wiara.pl. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ Benedyktyni na świecie. benedyktyni.pl. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-18)].
- ↑ The Benedictines Worldwide. kappadubenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
- ↑ Annunciation Congregation. osbatlas.com. [dostęp 2015-06-20].
- ↑ Communauté. hurtebise.net. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (fr.).
- ↑ a b Etiolles Prieuré Saint Benoît. evry.catholique.fr. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (fr.).
- ↑ Georgetown – Religious and Secular Institutes. Antilles Episcopal Conference. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
- ↑ Our Abbey. kappadubenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
- ↑ Five Houses. kappadubenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
- ↑ Home – Asirvanam Benedictine Monastery. asirvanambenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
- ↑ Daughter Houses. asirvanambenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
- ↑ Our Community. glenstal.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-11)]. (ang.).
- ↑ Mönche. dormitio.net. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
- ↑ Priorat Tabgha, See Genezareth. dormitio.net. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
- ↑ Kommunität der Schwestern. dormitio.net. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
- ↑ Die Mitglieder unserer Mönchsgemeinschaft. abteistmatthias.de. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
- ↑ Powstanie wspólnoty. benedyktyni.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)].
- ↑ Nasza wspólnota. benedyktyni.net. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-28)].
- ↑ História de Singeverga. mosteirodesingeverga.com. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-23)]. (port.).
- ↑ Retreat and election of the prior at Gihindamuyaga. annuntiatio.org, 2022-10-19. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
- ↑ a b Naše spoločenstvo. benediktini.sk. [dostęp 2015-06-20]. (słow.).
- ↑ Abbey of Our Lady of Exile, Mount St. Benedict. annuntiatio.org, 2019-03-28. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
- ↑ Fraternita' Monastica. parrocchiaterminillo.org. [dostęp 2015-06-20]. (wł.).
Uwagi
- ↑ Klasztory benedyktynek w Polsce należą do innych kongregacji m.in.: Federacja Polska (benedyktynki sakramentki – benedyktynki od nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu): Warszawa, Wrocław, Siedlce; Kongregacja Niepokalanego Poczęcia NMP: Drohiczyn, Jarosław, Krzeszów, Łomża, Przemyśl, Sierpc, Staniątki, Wilno, Wołów, Żarnowiec (na podstawie Atlasu OSB International). Podobnie do oddzielnych kongregacji należą samodzielne zakony oparte na regule św. Benedykta – niektóre z nich nie należą nawet do Konfederacji Benedyktyńskiej: np. polscy kameduli.
Linki zewnętrzne
- Zwiastowania (niepełna lista członków Kongregacji Zwiastowania wraz z linkami do stron domowych). tyniec.benedyktyni.pl. [dostęp 2015-06-20].
- Congregation of the Annunciation. saintandrewsabbey.com. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).