Komora pęcherzykowa
Komora pęcherzykowa, urządzenie służące do obserwacji śladów cząstek elementarnych (promieniowania jonizującego) zaprojektowane w roku 1952 przez Donalda Glasera, za co został uhonorowany w 1960 Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki.
Konstrukcja komory pęcherzykowej podobna jest do budowy komory mgłowej. Jest to zazwyczaj cylinder wypełniony przeźroczystą cieczą (np. wodorem, deuterem, helem w stanie ciekłym), skonstruowany w taki sposób, aby można było szybko zmienić jego pojemność (np. poprzez przesunięcie tłoka zamykającego komorę), wprowadzając w ten sposób znajdującą się w komorze ciecz w stan przegrzania. Przelatujące przez przegrzaną ciecz cząstki jonizujące zostawiają za sobą ślad w postaci pęcherzyków pary.
Komory pęcherzykowe umieszczane są zazwyczaj w silnym, jednorodnym polu magnetycznym, co umożliwia rozróżnienie ładunków, określenie stosunku ładunku do masy i pędu poszczególnych cząstek.
Obecnie komór pęcherzykowych, podobnie jak komór Wilsona, nie używa się. Zostały one zastąpione detektorami pozycjoczułymi.
Zobacz też
- GND: 4145818-7
- NDL: 00560414
- BNCF: 18792
- Britannica: science/bubble-chamber
- SNL: boblekammer
- Catalana: 0152684