Kociubińce
Państwo | Ukraina | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | czortkowski | ||
Powierzchnia | 3,245 km² | ||
Populacja • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy | +380 3557 | ||
Kod pocztowy | 48271 | ||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
49°04′18″N 25°58′25″E/49,071667 25,973611 | |||
|
Kociubińce – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim[1] należącym do obwodu tarnopolskiego.
W 1443 r. pierwsza wzmianka o wsi w dokumentach. W 1902 r. właściciel ziemski Ludwik Horodyski wznosi tu kościół murowany pw. Świętych Piotra i Pawła. W 1903 r. powstaje parafia rzymskokatolicka, należąca do dekanatu Czortków[2].
W 1921 r. wieś liczy 513 zagród oraz 2460 mieszkańców, w tym 1659 Rusinów (Ukraińców), 739 Polaków i 61 Żydów. Od 1934 r. wieś należy do gminy Kopyczyńce w powiecie kopyczynieckim województwa tarnopolskiego. W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z UPA zamordowali 15 Polaków, w tym ks. Jana Walniczka, którego przed śmiercią poddano wielogodzinnym torturom[3].
W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca tutaj ukraińska rodzina Karpiszynów ukrywała Żyda Eliyahu Festa. W 1996 roku Instytut Jad Waszem uhonorował za to tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata Dmytra i Aneliję Karpiszynów oraz ich syna Bohdana[4][5][6][7].
Po ekspatriacji Polaków kościół zamieniono na klub wiejski, a w 1992 r. oddano katolikom. Obsługują go księża z parafii w Kopyczyńcach[8][9].
Znajduje się tu przystanek kolejowy Kociubińce, położony na linii dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.
Zabytki
- zamek[10] na planie czworokąta wybudowany w XVI-XVII wieku[11][12], na początku XX wieku widoczne były jeszcze resztki murów zamkowych. Zamek zlokalizowany był na południowym brzegu północnego stawu.
Przypisy
- ↑ Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX "Про утворення та ліквідацію районів" [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
- ↑ Curiae Metropolitanae RitusC.M.R. Latini Curiae Metropolitanae RitusC.M.R., Schamatismus Archidiecesis Leopoliensis Ritus Latini, Lwów 1931, s. 78-79 .
- ↑ HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 235-236, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
- ↑ Karpishin Dmitro & Karpishina Anelya ; Son: Bogdan. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-28]. (ang.).
- ↑ КАРПІШИН ДМИТРО. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-28]. (ukr.).
- ↑ КАРПІШИНА АНЕЛІЯ. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-28]. (ukr.).
- ↑ КАРПІШИН БОГДАН. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-28]. (ukr.).
- ↑ KOCIUBIŃCE. Kościół p.w. św. Ap. Piotra i Pawła (1902). Tarnopolski obw., Czortkowski r-n (Husiatynski r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-03-21] .
- ↑ Kociubińce [online], www.rkc.lviv.ua [dostęp 2023-03-21] .
- ↑ Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego, 1926
- ↑ Fortyfikacje miast na wschodnich kresach dawnej Rzeczypospolitej przed 1772 r., oprac.: T. Polak, J. L. Adamczyk. 1. materiały kartograficzne, Kielce 2001, stron 132; 2. katalog miast i osad miejskich
- ↑ Замок в селе Коцюбинцы
Linki zewnętrzne
- Kociubińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 232 ., s. 232.
- Kociubińce na stronie Rady Najwyższej Ukrainy