Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Kopytowie

Kościół Zmartwychwstania Pańskiego

kościół parafialny
Widok kościoła i dzwonnicy
Państwo	Polska
Miejscowość	Kopytów
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Parafia	Zmartwychwstania Pańskiego
Wezwanie	Zmartwychwstania Pańskiego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1990 Data zakończenia budowy 1992 Data poświęcenia 1992 Aktualne przeznaczenie czynny kościół
Dane świątyni Styl nowoczesny Dzwonnica • typ dzwonnicy wolno stojąca
Położenie na mapie gminy Kodeń Kościół Zmartwychwstania Pańskiego
Położenie na mapie Polski Kościół Zmartwychwstania Pańskiego
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół Zmartwychwstania Pańskiego
Położenie na mapie powiatu bialskiego Kościół Zmartwychwstania Pańskiego
51°57′58,99″N 23°33′23,19″E/51,966386 23,556442
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Zmartwychwstania Pańskiego – rzymskokatolicki kościół w Kopytowie. Jest to świątynia parafialna, działająca w dekanacie Terespol diecezji siedleckiej.

Pierwszy kościół rzymskokatolicki został wzniesiony w Kopytowie w 1928 dzięki staraniom ks. Tadeusza Pulikowskiego i od początku swojego istnienia był świątynią parafialną^[1]. Budynek usytuowano na miejscu cerkwi św. Jana Teologa, istniejącej od 1772, początkowo jako unicka, a następnie, po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, jako prawosławna, zniszczonej podczas I wojny światowej^[2]. W momencie oddawania go do użytku w Kopytowie nie było wyznawców katolicyzmu^[3]. Wzniesiony w okresie międzywojennym kościół został rozebrany w związku z budową świątyni murowanej w latach 1990-1992. Obiekt konsekrował w 1992 biskup Wacław Skomorucha^[1].

W sąsiedztwie kościoła przetrwał pojedynczy zniszczony nagrobek będący pierwotnie częścią cmentarza przycerkiewnego^[4].

Budynek utrzymany jest w stylu nowoczesnym^[1].

We wnętrzu kościoła znajdują się fragmenty wyposażenia poprzedniej świątyni rzymskokatolickiej w Kopytowie. Z 1928 pochodzi neobarokowy ołtarz główny z obrazem Zmartwychwstania zasuwanym wizerunkiem św. Antoniego Padewskiego. Z tego samego roku pochodzi wizerunek świętych Szymona i Judy Tadeusza, starsza jest natomiast XIX-wieczna ikona, kopia Jerozolimskiej Ikony Matki Bożej, przemalowana. Z przełomu XIX i XX wieku pochodzą monstrancja oraz kielich mszalny^[2].