Klucz 4
丿 | |||
Znaczenie | ukośnik | ||
---|---|---|---|
Unikod | U+4E3F | ||
Zapis | |||
Pinyin | 撇 piě | ||
Bopomofo | ㄆ一ㄝˇ | ||
Wade-Giles | p’ieh3 | ||
Jyutping | pit3 | ||
Kantoński Yale | pit3 | ||
Kana | の no | ||
Kanji | ノ kana-no | ||
Hangul | 삐침 ppichim | ||
Sino-koreański | 별 byeol | ||
Kolejność kresek | |||
Kolejność kresek | |||
Źródło[1] | |||
| |||
|
Klucz 4, oznaczający „ukośnik” – jeden z sześciu kluczy Kangxi składających się z jednej kreski.
W słowniku Kangxi pod tym kluczem umieszczono 33 ze wszystkich 40 000 znaków.
Klucz 4 jest jedną z ośmiu podstawowych kresek znaku 永, który stanowi podstawę nauki kaligrafii chińskiej.
Znaki zawierające klucz 4
Kreski | Znak |
---|---|
bez dodatkowych kresek | 丿乀 乁 |
1 dodatkowa kreska | 乂 乃 乄 |
2 dodatkowe kreski | 久 乆 乇 么 义 乊 之 乡 |
3 dodatkowe kreski | 乌 乏 |
4 dodatkowe kreski | 乍 乎 乐 |
5 dodatkowych kresek | 丢 乑(眾) 乒 乓 乔 |
6 dodatkowych kresek | 乕 |
7 dodatkowych kresek | 乖 |
8 dodatkowych kresek | 乗 |
9 dodatkowych kresek | 乘 |
Zobacz też
- Klucz w piśmie chińskim
Przypisy
- ↑ Unihan data for U+4E3F. Unicode Consortium. [dostęp 2018-08-23]. (ang.).
Bibliografia
- Edoardo Fazzioli: Chinese calligraphy. From pictograph to ideogram. The history of 214 essential Chinese/Japanese characters. calligraphy by Rebecca Hon Ko. Nowy Jork, 1987: Abbeville Press, 1987. ISBN 0-89659-774-1. (ang.).
- Leyi Li: Tracing the Roots of Chinese Characters: 500 Cases. Pekin, 1993: 1993. ISBN 978-7-5619-0204-2. (ang.).
- W. F. Riezanienko: Siemanticzeskije elemienty znakow ijeroglificzeskoj piśmiennosti. UMK WO pri Minwuzie USSR, 1989.
- Edoardo Fazzioli: Gemalte Wörter. 214 chinesische Schriftzeichen – Vom Bild zum Begriff. Wiesbaden: Marixverlag, 2004, s. 246. ISBN 3-937715-34-7.
- p
- d
- e
Klucze znaków chińskich według Słownika Kangxi
1 kreska |
|
---|---|
2 kreski |
|
3 kreski |
|
4 kreski |
|
5 kresek |
|
6 kresek |
|
7 kresek |
|
8 kresek |
|
9 kresek |
|
10 kresek |
|
11 kresek |
|
12 kresek |
|
13 kresek |
|
14 kresek |
|
15 kresek |
|
16 kresek |
|
17 kresek |
|