Karol Studziński
Data i miejsce urodzenia | 24 stycznia 1828 | ||
---|---|---|---|
Pochodzenie | polskie | ||
Data i miejsce śmierci | 15 marca 1883 | ||
Instrumenty | |||
Gatunki | |||
Zawód | kompozytor, altowiolista | ||
|
Karol Studziński (ur. 24 stycznia 1828 w Krakowie, zm. 15 marca 1883 w Warszawie[1][2]) – polski kompozytor i alowiolista.
Życiorys
Syn Marcina[2], brat Piotra i Wincentego[1]. Był uczniem Wincentego Gorączkiewicza[1][2]. Początkowo działał w Krakowie, następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie był członkiem kwartetu smyczkowego Apolinarego Kątskiego i altowiolistą w orkiestrze Teatru Wielkiego[1][2]. W latach 1864–1868 był wykładowcą śpiewu zbiorowego i solfeżu w Warszawskim Instytucie Muzycznym[1][2]. W 1856 roku założył kwartet męski, z którym wykonał uwerturę do opery Czarodziejski flet[2].
Skomponował 2 msze i szereg pieśni, m.in. Do róży na sopran solo i 4-głosowy chór mieszany[1][2]. Opublikował podręczniki Początki śpiewu (1871) i Studia odnoszące się do sposobów śpiewania (1878)[1][2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Karol Studziński – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- PWN: 3980788