Kamienica Siebeneicherowska w Krakowie
nr rej. A-565 z dnia 10.05.1976 | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Adres | |||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||
Położenie na mapie Krakowa | |||
50°03′35,66″N 19°56′15,11″E/50,059906 19,937531 | |||
|
Kamienica Siebeneicherowska – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Grodzkiej na krakowskim Starym Mieście.
Historia kamienicy
Kamienica została wzniesiona w XIV wieku jako parterowa i jednotraktowa. Z tego okresu zachował się belkowany strop. W I połowie XV wieku została nadbudowana o pierwsze piętro i rozbudowana o tylny trakt. W II połowie XV wieku nadbudowano drugie piętro. W połowie XVI wieku Mateusz Siebeneicher założył w budynku oficynę drukarską. Jego syn Jakub rozwinął działalność, otwierając w 1593 także księgarnię. Po śmierci Jakuba w 1604, zakładem, zarządzała przez sześć lat wdowa po nim Anna Siebeneicherowa, a następnie przeszedł on na własność Stanisława Germańskiego[1]. W II połowie XVII wieku kamienica została nadbudowana o trzecie piętro i gruntownie przebudowana. W I połowie XIX wieku z polecenia Władysława Mączyńskiego wnętrza budynku otrzymały wystrój klasycystyczny. Z tego czasu pochodzą malowidła ścienne na I piętrze, przedstawiające m.in. port morski i port skalisty z wodospadem, oglądane przez loggię kolumnową. Kamienica ucierpiała podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850, całkowicie spłonęło ostatnie piętro. Odbudowę zakończono w 1876. W latach 80. XX wieku kamienica przeszła generalny remont[2][3][4].
10 maja 1976 kamienica wraz z oficyną zachodnią i podworcem została wpisana do rejestru zabytków[5]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[4].
Przypisy
- p
- d
- e