Kamienica Pod Złotym Wieńcem we Wrocławiu

Kamienica Pod Złotym Wieńcem
Grüner Kranz
Symbol zabytku nr rej. A/5342/175 z 15.02.1962[1]
Ilustracja
Kamienica Pod Złotym Kołem
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

Kazimierza Wielkiego 11

Styl architektoniczny

barok

Kondygnacje

cztery

Ważniejsze przebudowy

1972–1977

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotym Wieńcem”
51,109971°N 17,026150°E/51,109971 17,026150
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Pod Złotym Wieńcem – zabytkowa kamienica mieszczańska znajdująca się przy ulicy Kazimierza Wielkiego we Wrocławiu.

Historia posesji i kamienicy

Kamienica Pod Złotym Wieńcem jest jedną z sześciu zachowanych kamienic stanowiących jeszcze na początku lat 70. XX wieku część zabudowy dawnej ulicy Złote Koło. Ulica została częściowo zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku, a ostatecznie w 1975 roku podczas budowy staromiejskiej obwodnicy tzw. Trasy W-Z, czyli ulicy Kazimierza Wielkiego. Była zabudowana głównie wąskimi szczytowymi kamienicami. Od XVIII wieku zamieszkiwała je głównie ludność żydowska. Ocalałe kamienice zostały włączone do ul. Kazimierza Wielkiego pod numery od 9 do 17[2].

W latach 20. XX wieku w kamienicy znajdowała się restauracja Fleischmanna[3]

Opis architektoniczny

Kamienica Pod Złotym Wieńcem to najstarsza zachowana kamienica w całym zespole budynków. Pierwotnie była to trzyosiowa, trzytraktowa, trzykondygnacyjna a po przebudowie czterokondygnacyjna kamienica, z zachowanym dwukondygnacyjnym renesansowym szczytem datowanym na początek XVII wieku. W 1675 roku elewacja kamienicy została przebudowana; elewacji nadano wówczas barokowe formy[4]. Pod środkowym oknem pierwszej kondygnacji umieszczony jest wieniec, godło domu.

Po 1945 roku

W latach 1972–1977 kamienica została wyremontowana na potrzeby wrocławskich Cechów Rzemieślniczych; dodano jedną kondygnację a obniżono o jedną kondygnację szczyt;, wnętrze zostało zupełnie przebudowane i dostosowane do potrzeb najemcy[2]. Projekt przebudowy wykonał T. Lipiński[5].

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 .
  2. ↑ a b Harasimowicz (red.) 1998 ↓, s. 53.
  3. ↑ Zdjęcie kamienicy nr 11
  4. ↑ Harasimowicz 1998 ↓, s. 53.
  5. ↑ Małachowicz 1985 ↓, s. 223.

Bibliografia

  • Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998.
  • Gminna Ewidencja Zabytków, Urząd Miejski Wrocławia, 18 kwietnia 2019 [dostęp 2019-06-03]  (pol.).
  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Edmund Małachowicz: Stare miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985. ISBN 83-01-03996-5.
  • Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.