Kamacyt
Figury Widmanstättena kamacytu i taenitu z meteorytu znajdującego się obecnie w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | α-(Fe,Ni); Fe0+0.9Ni0.1[1] | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 4 | ||
Przełam | haczykowaty | ||
Łupliwość | niewyraźna | ||
Pokrój kryształu | masywne – jednolicie nierozróżnialne kryształy tworzące duże masy | ||
Układ krystalograficzny | regularny (4/m 3 2/m) | ||
Gęstość minerału | 7,9 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | żelazna | ||
Rysa | szara[1] | ||
Połysk | metaliczny | ||
|
Kamacyt – minerał, krystaliczna postać stopu żelaza (Fe) i niklu (Ni), zawierającego do 10,46% niklu i 89,54% żelaza[1]. Występuje w meteorytach żelaznych i żelazno-kamiennych. Kamacyt może tworzyć w meteorytach wewnętrzne struktury zwane figurami Widmanstättena i liniami Neumanna. Kamacyt nazywany jest też „żelazem belkowym”. Największy udokumentowany kryształ kamacytu ma wymiary 92×54×23 cm[2].
Zobacz też
Przypisy
Encyklopedie internetowe (odmiana minerału):
- Britannica: science/kamacite
- Catalana: 0087481