Julian Richter

Julian Mikołaj Richter
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1899
Wysoka

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1978
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 batalion strzelców

Stanowiska

II zastępca dowódcy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Julian Mikołaj Richter (ur. 4 grudnia 1899 w Wysokiej, zm. 7 lutego 1978 w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 grudnia 1899 we wsi Wysoka, w ówczesnym powiecie rzeszowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Juliana (1858–1942), leśniczego lasów łańcuckich, i Zofii z Chrzanowskich[1][2][3]. Był młodszym bratem Stanisława (1891–1978), nadleśniczego Puszczy Kampinoskiej (od 1927) i współtwórcy Cmentarza Wojennego w Granicy i Marii po mężu Orłoś (1894–1976).

Od 1910 do 15 lutego 1916 uczył się w c. k. Gimnazjum Realnym w Łańcucie[4][5]. Przez jeden rok był członkiem drużyny strzeleckiej przy tym gimnazjum[6]. Od marca 1917 do 25 października 1918 służył w c. i k. Pułku Piechoty Nr 90[6]. W 1918 zdał maturę w Miejskim Gimnazjum Realnym w Leżajsku[7]. Od 1 listopada 1918 służył w Armii Polskiej we Włoszech, a później w Armii Polskiej we Francji[6].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 pułku strzelców podhalańskich. Pełniąc funkcję adiutanta I batalionu wyróżnił się męstwem 24 września 1920 w bitwie pod Indurą, w czasie której został ranny w lewe ramię[8].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 3 psp[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 471. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. Później został przeniesiony do 73 pułku piechoty w Katowicach[11][12], a z dniem 20 października 1924 przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[13]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień kapitana w korpusie oficerów piechoty i 59. lokatą[14][15]. W tym czasie był dowódcą kompanii granicznej „Hłuboczek”[16]. W marcu 1931 został przeniesiony z KOP do 1 batalionu strzelców w Chojnicach na stanowisko dowódcy kompanii[17][18][19][20][21]. Do 31 sierpnia 1939 nadal pełnił służbę w 1 batalionie strzelców na stanowisku II zastępcy dowódcy batalionu (kwatermistrza)[22][23].

Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[24]. Zmarł 7 lutego 1978 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 91, rząd 2, miejsce 3–4)[25].

Był żonaty z Jadwigą Ciecierską (1895–1979)[25].

Ordery i odznaczenia

15 marca 1937 21 marca 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[16].

Przypisy

  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-26]..
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-26]..
  4. ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 42, klasa Ib.
  5. ↑ Sprawozdanie 1916 ↓, s. 42, klasa Vb.
  6. ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 3.
  7. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  8. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 6.
  9. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 232.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 130.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 334, 449.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 294, 391.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 147, 247.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 107.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 36, w marcu 1939 zajmował 10. lokatę.
  16. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-26]..
  17. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 123.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 70, 621.
  20. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 71.
  21. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 68.
  22. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 659.
  23. ↑ Sulich 2020 ↓, s. 31.
  24. ↑ Straty ↓, numer jeniecki 1195.
  25. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: CIECIERSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-05] .
  26. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 5.
  27. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-26]..
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921, s. 997.
  29. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, fotografia.

Bibliografia

  • Richter Julian. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.82-7790 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-22].
  • I. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Realnego w Łańcucie za rok szkolny 1910/11. Jarosław: Nakładem Gminy miasta Łańcuta, 1911.
  • V. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Realnego w Łańcucie za rok szkolny 1914/16. Łańcut: Nakładem Dyrekcyi Gimnazyum, 1916.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Paweł Sulich: 1, 2 i 3 Batalion Strzelców. Gdańsk: Edipresse Polska S.A., 2020, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-8164-331-3.
  • archiwum rodzinne rodziny Czerwińskich

Linki zewnętrzne

  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-11-26].